Sözler - page 947

meyveleri suretinde—Muhbir-i Sad›k›n ihbar› ile—te-
messül etti¤i sabittir.
‹flte, bu üç nokta gösteriyorlar ki, yerde olan netaiç ve
semerat›n mahzenleri, oralardad›r ve mahsulât› o tarafa
gider.
Deme ki, “Havaî bir Elhamdülillâh kelimem nas›l mü-
cessem bir meyve-i Cennet olur?”
Çünkü, sen gündüz uyan›k iken güzel bir söz söyler-
sin; bazen rüyada güzel bir elma fleklinde yersin. Gündüz
çirkin bir sözün, gecede ac› bir fley suretinde yutars›n.
Bir g›ybet etsen, murdar bir et suretinde sana yedirirler.
Öyle ise, flu dünya uykusunda söyledi¤in güzel sözlerin
ve çirkin sözlerin, meyveler suretinde uyan›k âlemi olan
âlem-i ahirette yersin ve yemesini istib’at etmemelisin.
* * *
Dördüncü Esas
Mi ra c › n s eme ra t › v e f ayda s › n e d i r ?
Elcevap: fiu flecere-i Tuba-i maneviye olan mirac›n
befl yüzden fazla meyvelerinden numune olarak yaln›z
befl tanesini zikredece¤iz.
B‹R‹NC‹ MEYVE:
Erkân-› imaniyenin hakaik›n› göz ile görüp, melâikeyi,
Cenneti, ahireti, hatta Zat-› Zülcelâl’i göz ile müflahede
SÖZLER | 947 O TUZ B‹R‹NC‹ SÖZ
Zat-› Zülcelâl: celâl ve büyüklük
sahibi zat, Allah.
zikretmek: ad›n› anma, belirt-
mek.
ahiret: öbür dünya, ikinci ha-
yat yurdu.
âlem: dünya, cihan.
âlem-i ahiret: ahiret hayat›,
öteki dünya.
elhamdülillâh: her türlü
hamd ve övgü Allah’a aittir.
erkân-› imaniye: imana ait
esaslar.
g›ybet: arkadan çekifltirme,
dedikodu yapma.
hakaik: do¤rular, gerçekler.
havaî: havaya ait, havada
olan.
ihbar: haber verme, bildirme.
istib’at: ak›ldan uzak görmek,
ihtimal vermeme.
mahsulât: ürünler.
mahzenler: depolar.
melâike: melekler, nurdan
yarat›lm›fl, mahlûklar.
Miraç: Peygamberimiz Hz.
Muhammed efendimizin, Ce-
nab-› Hakk›n huzuruna ruhen,
cismen, hâlen ç›kmas› mu’ci-
zesi.
Muhbir-i Sad›k: gerçe¤i, haki-
kati haber veren Peygamberi-
miz.
murdar: pis, kirli, i¤renç.
mücessem: cisim hâline gel-
mifl, cisimleflmifl.
müflahede: bir fleyi gözle gör-
me, seyrederek anlama.
netaiç: neticeler, sonuçlar.
numune: örnek, misal.
semerat: ürünler, meyveler.
suret: flekil, biçim.
flecere-i Tuba-i manevîye:
manevî Tuba a¤ac›.
temessül: bir flekil ve surete
girme, cisimlenme.