Aynı çizgide olmasalar da yapılan haksızlıklara karşı çıkıyorlar, tepki çekmeyi ve cezalandırmayı göz önüne alıyorlar.

Siyasî çizgilerinden taviz vermiyorlar, hem de hiçbir menfaatleri olmadığı halde.

Tabiî her attıkları adımda dünya hesabı yapanların bunları anlamamaları normal.

Öyle olunca, “yok bunun altında kesin başka bir hesap var” diye düşünüyorlar.

Ve soruyorlar bu Yeni Asya nerede duruyor?

Beyler, durum şu; Dünya menfaatleriyle cemaat hizmeti yürütülmez.

Cemaat hizmetlerinin amacı rıza-ı İlâhîdir, ölçüsü hak ve hakikattir.

*

BUNDADA MI İHMAL YOK?

Ankara’nın göbeğinde üçüncü bomba. Yine masum canlar. Terörü lânetlesek, kınasak ne fayda? Söylenecek sözler boğazıma düğümleniyor acıdan. Bilmem ne terör örgütünden bahsediliyor; o ya da bu ne fark eder ki, terörün adı tek: Vahşet

Bomba yüklü araçlar, canlı bombalar dolaşıyor Ankara’da. Ve hükümet paralel avında. “Endişe etmeyin” diyor devletin başı, insanlar endişe etmiyor, ölüyorlar. Terörist saldırılar her devletin başına gelebilir. Ama aynı yerden üç kere kısa sürede bu kadar terörün engellenememesi, işte bu acı olan. Vatandaşlarımızın hayatlarını koruyamadık.

Terör artık dağlarda değil, şehirlerde... Şehirlerde bu kadar yapılanırken terör örgütü, gözünü yumanlar, şimdi “sorumlular bulunacak” diyor. İhmali olanlar, onlarda bulunacak mı? Yine aldandık, diyecekseniz. Sizin aldanmanızın faturasını vatandaşlar canıyla ödüyor.

Bunda da mı ihmal yok?

İKTİDARIN MUHALEFETE BAKIŞI

İktidarın muhalif seslerden hoşlanmadığı bir gerçek. Hükümet, farklı bir görüş olmasın, herkes her yaptığını desteklesin istiyor. İktidarın kendi içinde bile en ufak bir eleştiriye tahammülü yok. Bu hoşgörüsüzlük de demokrasiyi zedeliyor.

Sadece bununla da kalmıyor iktidar, muhalif olan herkesin üzerinde baskılar kuruyor. Bunu yaparken de hukuk kurallarına bazen hiçe saydığı da bir gerçek. İş keyfîliğe dönünce, baskıların adı zulüm oluyor. Bu yaptığı zulme de itiraz edilmesine istemiyor. Eğer “haksızlık, hukuksuzluk yapıyor” derseniz sizi de o halkaya alıyor.

Hâlbuki sağlıklı bir muhalefetin olmadığı ülkelerde sağlıklı bir demokrasi olmaz. Ama amaç, her ne pahasına olursa olsun iktidarda kalmak olunca, muhalefet sûreta bırakılmak isteniyor.

AKP, “Oyların çoğunluğunu biz aldık. O zaman iktidarımız meşrudur” diyor. 

“Oyunun kurallarını da biz koyarız. Gerekirse kuralı da değiştiririz” diyor.

“Değiştiremezsek tanımayız, uymayız, saygı da duymayız. Hukuk hesap soramaz, biz halka hesap veririz” diyor. 

Yani bir demokrasi oyunu oynanıyor. Muhalefeti de bu oyunda sadece bir dekor olarak görüyor!