Barla; Millet-i İslâmiyenin, hususan Anadolu insanının başına gelen dehşetli dalâlet ve dinsizlik cereyanına karşı, Kur’ân’dan gelen hidayet nurunun, saadet güneşinin tulu ettiği ilk belde. Barla; rahmet-i İlâhiyenin ve ihsan-ı Rabbaninin ve Lütf-u Yezdani’nin bu mübarek Anadolu hakkında, bu kahraman İslâm milletinin evlâtları ve âlem-i İslâm hakkında, hayat ve mematlarının, ebedî saadetlerinin medarı olan eserlerin lemean ettiği bahtiyar yer. Barla; Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin daimî, şiddetli bir istibdat, zulüm, tarassut altında bulunduğu yer. Barla; kalabalık şehirlerden uzaklaştırılıp ücra bir köye atılarak ruhunda mevcut hamiyet-i İslâmiyenin feveran etmesine mâni olunmaya çalışılan ücra köy. Barla; Bediüzzaman’ı konuşturmamak, imanî eserler yazdırmamak isteyen, Kur’ân’a hizmetten men’etmek isteyen dinsizlerin “Hücra bir köşede, mahrumiyetler, kimsesizlik ve gurbet hayatı içinde kendi kendine ölür gider” dedikleri, dağlar arasındaki o tenha yer. Barla; bütün o dinsizlere rağmen Bediüzzaman’ın bir an bile boş durmadan Kur’ân ve iman hakikatlerini ders veren Risale-i Nur eserlerini telif ederek, perde altından neşrettiği, Nurların parladığı ilk menzil. Barla; üç yüz elli milyon ehl-i İslâm’ın merkezi hükmünde olan ilk Dershane-i Nuriye. Barla; Âlem-i İslâmiyetin ders kürsüsü hükmünde olan Nurlu belde. Barla; Helâketler asrında bir selâmet, her an ayrı bir şevkle ibadet diyarı. Barla; “Yaz Kardeşim” dediğinde Üstadımın, o mücahidlerin mürekkebine dolanıp sayfalar boyu yazı olmayı istediğim, harflerin efsununda savrulduğu Nurlu menzil.

Bu Nurlu menzilde bir haftamızı geçirmek istedik bizler de Ankara’dan bir grup kardeşle, “gitsek mi” demeden kendimizi Barla yollarında bulduk. Yeni Asya Sosyal Tesislerinde Osman Ağabeyimiz çoktan hazırlamış yerlerimizi gelmemizi bekliyordu. Sanki Barla bizi bekliyordu, kardeşlerimiz bizi bekliyordu. Barla’nın sokakları, Çamdağı, Cennet bahçesi bizi çağırmıştı, biz de koşarak gelmiştik. Sanki Şamlı Hafız Tevfik Ağabey, Sıddık Süleyman, Mustafa Çavuş, Bahri Ağabeyler, “gelin kardeşlerim özledik sizleri” demişti de gelmiştik.

Umreye gitmek istedik kardeşlerle, ancak olmadı. Biz de içimizde ki bu çağrıya kulak verdik, Barla ziyareti yaptık. Okuduk, tefekkür ettik, hasret giderdik. Her saniyesini dolu dolu geçirmeye çalıştık. Barla’lıların misafirseverliğine şahit olduk. Sanki Üstadımızla birlikteydik, onun misafiriydik hergün. Sanki Barla denizinin kenarında Üstadımızın ayak izlerini gördük, dalgalarında sesini işittik. Ömrümüzün bir haftasını hakkıyla ihya edebilmeye çalıştık. Dünyevî sıkıntılardan ve kaygılardan, her türlü gürültüden uzak bir başka hal yaşadık Barla’da. 

Kardeşler siz kâğıda dökülmüş bu üç beş kırıntıya bakmayın. Siz asıl kâğıda dökülmemiş, yüreklerimize nurlarla, duâlarla yazılmış olanlara bakın. Nasıl mı? Barla sokaklarında, Üstadımızın evinden, medreselerden yükselen zikirlere kulak verin, ses olun onlarla. Bir gününüzü geçirin bu mübarek menzilde, bir ikindi yağmurunda ıslanın. Üstadımızın kokusuna koklayın, duyun, dokunun, kendinizi, ruhunuzu saran gökgürültüleriyle yeniden ateşleyin... O vakit anlarsınız bizleri. 

Barla’da tekrar buluşmak ümidiyle...