Bir Emirdağ ki; Afyon’un bir ilçesi olmak dışında bize çok şey ifade ediyor. Bir Emirdağ ki; Üstadımın gayri resmî tecrid-i mutlakta kaldığı günleri hatırlatıyor. Bir Emirdağ ki; Üstadımın çok ağır tazyikat ve tarassuda uğradığı çileli günleri hatırlatıyor. Bir Emirdağ ki; zehirlenmelerin ilk üçünü yaşadığı kara günleri hatırlatıyor. Bir Emirdağ ki; camiye bile gitmesine izin verilmeyen, oradan oraya askerî araçlarla gönderilen adâlet yoksunu günleri hatırlatıyor. Bir Emirdağ ki; bütün bu zahiri kara perdelerin ardında nurun intişarına kuvvetli çalışan Nurun hadimlerini hatırlatıyor. Bir Emirdağ ki; Emirdağ Çiçeğini hatırlatıyor.

Hasta, perişan, zayıf haline rağmen bu işkenceli, hürriyetinin elinden alındığı Emirdağ’da bir çekirdek atıp binler çiçekler yetiştiren Üstadım, o zorlu kış günlerinde bir Emirdağ Çiçeği sümbüllendirmiş.

Kur’ân tekraratına dil uzatan zındıklar Üstadıma taş atarken, O Emirdağ Çiçeğini atmış! “Kulaklara ma-i zemzem misüllü” olan Kur’ân tekraratını kuvvetli delillerle açıklamış ve Kur’ân’ın yüksek belâgatinden, i’cazından bahsederek, burnumuza hoş rayihalı Emirdağ Çiçeği’ni ulaştırmış. Hem bunu on iki ayın en güzelinde, Ramazan-ı Şerifte yapmış. “Milyonlar hafızın kalbinde yazan” Kur’ân tekraratını cihanpesandane nisyana uğramış olan insana ne kadar gerekli olduğunu birçok misal ile açıklamış. Daha kimse söz söyleyemez hale gelmiş ve Kur’ân’ın yüksek belâgatini ve i’cazını, tekrarattaki sırlarını anlamışlar ve kabul etmişler. Ya talebeleri? Onlara 9 aylık Denizli hapsini unutturmuş bu çiçeği koklayarak bütün sıkıntılarını unutmuşlar ve kokladıkça ruhlarındaki iştiyak yükselmiş.

Ah Emirdağ Çiçeği! Bir rüzgâr “Hu” su ile gelsen kulaklarıma hoş bir sayha, burnuma hoş bir rayiha bıraksan. Ah Emirdağ Çiçeği! Ömrü senevîlerimin tahavvüle ihtiyacı var, hayatım seninle tebeddül etse saadet-i ebediyeye bir mukaddeme olsa. Kokunla getirdiğin Kur’ân kelâmı bütün hüceyratım yeniden yaşatmaya başlasa. Cennet ferahlığında “Gönülde saklı olanı hakkıyla bilen O’dur.” (Hadid; 6) âyetini tekrar tekrar okusan! Dinlesem dinlesem cezaletinle kendimden geçsem. Desen ki; “senin benim kokumu alacak ihlâsın yok,” ben de ihlâsı kazanmak için çok çalışsam, duyana kadar beklesem...

Ah Emirdağ Çiçeği! Hoş bir seda ile hoş bir rayiha ile gelsen!