|
Bandırma'dan Ali Eren Kahraman soruyor:
Kendimizi planlarken prensiplerimiz neler olmalıdır?
Kendini planlamak, düşünce disiplinidir. Düşünce disiplini, önceliklerini doğru belirlemektir. Yeteneğinin doğru kotlarına ulaşmaktır. İç taleplerinin, duanın söz ve davranış müracaatını yerinde ve zamanında yapmaktır.
Hayatın türbülansına takılan her anımız, duanın gücü ve fıtratımızın fıtri tercihleri ile eninde sonunda yüzleşir. Takdirin tecellisi karşısında; kabullerimiz rıza, itirazlarımız ithamdır. Kaderi itham etmek, zımni ve dolaylı da olsa, ilahi takdire karşı teslimiyet ruhunu incitir.
Her sonuç, ders alınması gereken yeni bir inkişaf habercisidir. İlk anda tasvip etmediğimiz sonuçlar, bizi ikaz çemberinde teyakkuza ve sabrın kollarında sükûnetle kendimizi muahezeye götürür. Müspet sonuçlar, müdrik mesuliyetin zevkli hizmet coşkusunu ve muvaffakiyetin tecellilerine mazhar eder. Kalbi tasavvurun fikri tercümesi, hislerimizin idealleşmesidir. Tefekkürün ruhaniyetinde, ulvi duyguların haz almasıdır. Mantığın kalıbında duygudan mahrum beşeri felsefenin dar kalıbı, duygu kimyasına yenik düşmüş sevgi sözcüklerinin içerikleri, birbirini tamamlamaktan aciz iki parçanın yetersizlik çerçeveleridir. Duygu ve düşüncenin cezbedici bütünlüğü, evrendeki sistemin ortak bileşenlerine ve nedensiz olmayan varlığına vakıf olmakla mümkündür.
Bize düşen, bunları beraberce mütalaa edip, bir sistem içinde planlamaktır.
Nasıl mı? Üzerinde düşünmeye değer.
| 
