|
Hz. Muhamed'in (asm) İncil'deki vasıfları
Papa 16. Benedikt’in yersiz ve dengesiz konuşması, ardından yapılan yorumlar “dinler arası diyaloğu” hayli hırpalamıştır. Yapılan açıklama ve arkasından gelen yorumlar bir çok saklı bilgiyi de gün yüzüne çıkarmış bulunuyor. Önemli olan bu bilgilerin doğru olanlarını bulup çıkarmaktır.
Papa’ya göre (özetle) “Hz. Muhammed, (asm) dinini ve inancını bilimsel yollarla, akılcı davranışlarla değil de şiddetle, zorla, kılıçla yaymıştır.”
Yapılan alıntı 1394 ile 1402 tarihlerinde yapılan bir sohbete ait. Hem işgal altındaki Bizans İmparatorunun açıklamalarını kapsıyor. Bana göre bu alıntının can alıcı noktası şu sözlerinde saklıdır. “Bu diyaloğu İmparator, muhtemelen 1394 ile 1402 arasındaki Konstantinapol kuşatması sırasında not etmişti.” Ülkesi kuşatılmış bir imparatordan İslâm dini lehinde bir ifade zaten beklenemez. Ancak, yanlış olan o günün ruh halinde söylenmiş sözlerin bugün aktarılmasıdır. Böylece aktaran kişinin ruh halini ele vermektedir. Demek ki, bugünkü Papanın ruh hali kuşatma altındaki imparatorun ruh halinden farkı yok.
Bu olay gösteriyor ki, Avrupa’nın İslâm hakkındaki bilgileri ve düşünceleri gayet yetersiz ve yüzeyseldir. Hz. Muhammed’in (asm) getirdiği iman esaslarını ve İslâmın hakikatlerini bilmedikleri gerçeği ortaya çıkmıştır.
Bir başka tespite bakalım; kendi semavî kitaplarındaki bilgilerden de habersizler. Malum, Hüseyin-i Cisri ‘Risale-i Hamidiye’sinde kutsal kitaplarda bulunan Peygamber Efendimiz ile ilgili 114 işareti bulup çıkarmıştır. Ayrıca, İncil’in birçok yerinde Peygamberimizden bahsedildiğine dair ayetlerin bir kısmı yine Risale-i Nurlarda Mektubat isimli eserin 19. Mektubunda geçmektedir.
İncil’den alıntı yapılan ayetlere baktığımızda Peygamber Efendimizin (asm) 4 tane önemli vasfından haber verilmektedir. Bunlardan birisi “Sahibü’s-seyf” olmasıdır, yani kılıç sahibi olacağını ifade etmesidir. İkincisi “alemin reisi” yani “fahri alem” olduğunu söylemesidir, üçüncüsü “tesellici” olacağını ifade etmesidir, yani, teselli veren, müjdeleyen olmasıdır, dördüncü vasfı ise “hakkı batıldan ayıran” olmasıdır. Yani, İncildeki tabiriyle “fareklit (hakkı batıldan ayıran), yani, adaleti getirecek olmasıdır. (Bu ifadeleri Mektubat’ta sayfa 166’dan 170’e kadar görülebilir.)
İsa Aleyhisselamın İncil aracılığı ile verdiği bu haberleri bilmeyen veya gizleyen Papa, Hıristiyan dünyasını irşad ederken sahip olduğu bilgilerin ne denli eskimiş olduğu da anlaşılmaktadır.
Böyle olmasa kendi kutsal kitabına muhalefet eder mi? Allah’ın methettiği bir vasıftan şikâyetçi olur mu? “Kılıç sahibi”, “cihada memur” bir zattan bahsederken bu kılıcı “hakkı batıldan ayırmak” için kullandığını da anlar ve bilir.
Peygamber Efendimiz (asm) kılıç kullanmışsa, fikirlerini zorla yaymak için değildir. Haklıya hakkını vermek, haksızın da cezasını vermek içindir.
Hem, İslâmın yayıldığı ilk dönemlerde Mekke’den çıkarılanın Peygamberimiz ile Müslümanlar olduğu düşünülürse yerine göre savunma amaçlı, yerine göre kaybedilen hakların geri alınması amacına hizmet eden kılıç kullanma olayını bu denli çarpıtmak kendi dinini de bilmemektir.
Evet, Peygamberimiz “Sahibü’s-seyf”-dir, yani, kılıç sahibidir, ama aynı zaman da “fareklit”dır yani, hakkı batıldan ayırandır. Adalet sahibi bir zattır, “tesellicidir,”, “müjdeleyicidir, âleme adaleti, huzuru, saadeti hatta iki cihan saadetini getirendir.
Aslında bu olay bir vesiledir. Bu vesileyi iyi kullanmak gerekir. Nazarların buraya döndüğü bir noktada, gerek İncil’deki gerekse diğer Hıristiyan âlimlerinin İslâm hakkında yaptıkları müspet açıklamaları bulup bir broşür halinde yayınlamak ve doğruları bu vesile ile Papa gibilere de göstermek gerekir diye düşünüyorum.
|
