|
Bush yönetimi, 4 yıl önce Irak’a savaş açarken, bunu terörle mücadele ve Ortadoğu’ya özgürlük getirme adına yaptığını söylüyordu.
Terörle mücadele konusunda elde edilen başarı etkileyici: Savaşın başladığı 20 Mart 2003’ten 4 yıl sonra, Irak tarihte görülmemiş bir şiddet batağına saplanmış durumda. Yalnız Iraklılar değil, olmayan El Kaide bağlantısı yüzünden başlatılan savaşta, binlerce Amerikalı da ateşin içinde.
4 yılda ne kadar Iraklının hayatını kaybettiği bile tam bilinemiyor. Tahminler 150 bin ile 1 milyon arasında değişiyor. Her gün ortalama 100’den fazla Iraklı hayatını kaybediyor. Irak polisi, istisnasız her gün işkenceyle öldürülüp sokağa atılmış cesetler buluyor. İnsanlar, milis gruplarla, bu grupların içine sızdığı emniyet güçleri arasında sıkışmış, artık kime güveneceğini bilmiyor. Canını kurtarmak isteyen, ülke içinde ya da dışında güvenli yerlere göç ediyor. BM rakamları, her ay ortalama 100 bin Iraklının evini terk ettiğini gösteriyor.
Tabii bunlara bir de yok edilen tarihî değerleri, yağmalanan kültürel mirası, öldürülen bilim adamlarını, yerle bir edilen devlet yapısını, en önemlisi de tetiklenen etnik ve mezhepsel fitneyi eklemek gerekiyor. Savaşın diğer gerekçesi olan özgürlük ideali ise Iraklılar arasında çoktan dalga konusu olmuş durumda. Bu, elbette Iraklıların demokrasi ile sorunu olmasından kaynaklanmıyor. Bir diktatörün zulmünden kurtulayım derken, en temel yaşama hakkından bile mahrum olmanın yol açtığı bir durum bu.
4 yıllık tabloyu değerlendirmek için yapılan anketler Iraklıların içinde bulunduğu duruma dair önemli ipuçları veriyor. Ama duyguya yer vermeyen bu istatistiklerden hiçbiri, Iraklıların bizzat yaşadıklarını ifade eden kendi değerlendirmeleri kadar gerçeği yansıtmıyor. İşte böyle değerlendirmelerden biri, zor şartlara rağmen yayın hayatını sürdürmeye çalışan bir Irak gazetesinde yayınlandı. İmad Allo isimli yazar, “Amerikan Tarzı Demokrasinin Faydaları” başlıklı yazıda, Irak’ta yaşanan dramı, ironik bir üslupla anlatıyordu. Savaşın yıldönümünde bu yazının çarpıcı bölümlerini sizlerle paylaşmak istiyorum:
“Irak’ta uygulamaya konan Amerikan tarzı demokrasinin sayısız başarıları var. O kadar ki, Iraklıların hayatına yansıyan bu faydalar, modelin tüm Ortadoğu’ya uygulaması yönünde Amerikan yönetimine cesaret veriyor.
Amerikan demokrasisi sayesinde akaryakıt darboğazı ve elektrik kesintisi kronik hale geldi.
Iraklılar, bir zamanların çok güzel turistik merkezleri Habaniya’da veya tarihî Akarhuf’ta piknik yapmayı artık hayal bile edemez hale geldi. Dışarıda yemek yemek geçmişte kalan bir hayal. Çocuklarla dışarı çıkmak ise düşünülemez bile.
Irak’taki Amerikan demokrasisinde, kendi evinde mahpus olmayı kabul etmeli veya öldürülme, yaralanma ya da kaçırılma riskini göze almak zorundasın. Evde kalmak da artık güvenli değil. Gece yarısı veya gündüz ortası kimliği belirsiz silahlı birilerinin baskınına uğrayabilirsiniz.
Milyonlarca Iraklı şimdi Suriye ve Ürdün’de tatilde! Amerika’nın yeniden yapılanma kapsamında yaptığı yatırımlardan elde ettikleri ekstra kazançları harcıyorlar. Hiçbir zaman yabancı ülkelere bu kadar Iraklı turist gitmedi. İç turizmde patlama var. Şehirler, kasabalar, köyler hep tatilde.
Şayet Bağdat’ta iseniz Amerikan tarzı demokrasinin büyük bir avantajı, uykunun size yasak olmasıdır. Savaş uçakları, helikopterler, tanklar ve diğer silahlı araçlar gece hayata başlarlar. Amerikan ordusu Bağdat gecelerini sever ve savaş uçakları karanlık bastığında alçak uçuş yapmaktan zevk alırlar...
Günışığıyla birlikte milli ordumuz ve polisimiz harekete geçer. İstedikleri yerlere barikat kurarlar. Caddeleri kapatır, kontrol noktaları oluştururlar. Bu kaosun ortasında ‘araba bombalar’ patlar. Direnişçiler hem Irak hem Amerikan güçlerine saldırır.
Ne kadar insanın öldüğü ya da yaralandığı önemli değildir... Önemli olan, ‘demokratik olarak seçilmiş’ hükümetimiz ve onu koruyan yaklaşık 150 bin kişilik Amerikan işgal gücüdür.
Amerikan tarzı demokrasinin bazı avantajları bunlar. Şayet daha fazla bilgi istiyor veya bu avantajlardan bizzat yararlanmak istiyorsanız, lütfen Bağdat’a buyurun.”
Zaman, 21.3.2007
| 
