BİR ÂYET, BİR YORUM

Hiçbir bozguncu ‘Ben bozguncuyum’ demez - Yrd. Doç. Dr. Atİlla YARGICI

“Onlara yeryüzünde fesat çıkarmayınız dendiği zaman, ‘Biz ancak ıslâh edicileriz’ derler.” (Bakara: 2/11)

Bu âyette Allah’ı inkâr eden ve işleri güçleri kötülük yapmak, kötülüğü yaymak, insanların güzel ahlâkını bozmak isteyen insanların psikolojilerinden bahsediliyor. Hiçbir bozguncu “Ben bozguncuyum” demez. Ayran satan bir insanın, “Ayranım ekşidir” dediği duyulmuş mudur? Duyulmamıştır. Toplumda öyle insanlar vardır ki, Allah’ın yasakladığı şeyleri alenen yaparlar. Emrettiği şeyi de yapmazlar. Allah sarhoş edici içecekleri yasaklamıştır. Ama bunlar, “Birkaç kadeh insana faydalıymış” diye bir lâf uydururlar. Ya da içki içmeyi çağdaşlığın bir göstergesi olarak kabul ederler. İnsanın bedenine, kesesine, ruhuna, ailesine, toplumuna zararlı olduğu çok açık olan böyle bir alışkanlığı hem kendisi edinir, hem de başka insanları teşvik eder. Bunu yaparken lâfı o kadar ballandırır ki, özellikle gençler, bu zehirli bala aldanırlar. Bir defa düştükleri zaman, onlar da bu batağa saplanırlar. Çamura düşen insanlar, çamuru misküanber diye yüzüne gözüne sürmeye başlar. Yani yaptığı pislik de olsa onu güzel görür, güzel göstermeye çalışır.

Kumar oynayan, hırsızlık yapan, zina yapan, rüşvet alıp veren insanların hepsi, çaldıkları minareye kılıf uydurmakta maharet sahibi kimselerdir. Kur’ân-ı Kerim’de meselâ En’am Sûresi 122’nci âyette, “Ve kezâlike züyyine lilkâfirîne mâkânû ya’melûn” buyrulur. Yani, “Kâfirlere yaptıkları şey süslenmiştir.” Yine Tevbe Sûresi 37’de “Onlar Allah’ın haram kıldığını helâl sayarlar. Onlara yaptıkları kötü amelleri süslenmiştir.” Hatta israf eden kimselere, hile yapan, insanları Allah yolundan alıkoyan insanlara da yaptıkları amellerinin süslendiği bildirilir. Yine Kur’ân’da, Firavun’un bile kötü amelinin, insanları Allah’ın yolundan alıkoymasının ona süslü gösterildiği beyan edilir.

Bakara Sûresi 12’nci âyette kendilerine böyle kötü amelleri süslü gösterilen insanların gerçek bozguncu oldukları, ama bunun farkına varamadıkları zikredilir. Bizim en çok korkmamız gereken durum da bu olsa gerek. Hem isyan çamuruna, inkâr bataklığına saplanmak hem de bunun bir pislik olduğunu fark etmemek, ne yaptığının bilincinde olmamak. İşte bu yüzden iyi arkadaşlara, bizim hatalarımızı görecek, bizi uyaracak gerçek dostlara, kardeşlere ihtiyacımız var. Kendimizi ateşe, azaba sürüklerken, bize dur diyecek gerçek dostlara... Haramın çıkmaz sokaklarında başıboş dolaşırken bizim yolumuzu kesecek kahraman arkadaşlara... Yoksa yavrularını yiyen kediye döneriz. Kedi de yavrularını yer mi demeyin. O da ona bir kılıf uydurur, ona yaptığı vahşiyâne iş, güzel gösterilir. Ve kedi yavrusunu fareye benzeterek yer.

Bizi dünyanın gayr-i meşrû eğlencelerine çağıran kişiler, zehiri bala karıştırıyor. Üstelik de onu altın tepside takdim ediyor. Sizi zehirlemek istiyoruz deseler, kaç kişi düşer bu tuzağa... Islâh edicileri ifsad edicilerden ayırmak için her sözün kalbe girmesine fırsat vermeyin. Mihenge vurun. Kur’ân ve İslâm’ın ölçüsüne vurun. Altın çıkarsa alın. Bakır çıkarsa sahibine tekrar iâde edin. İstikametli bir akıl, ıslâhla ifsadı, cerbeze ile hakikati birbirinden ayırır.

09.09.2009