Sözler - page 489

Güneßler Kuvvetinde On Birinci Lem’a:
On Dokuzuncu Sözde tarif edilen kitab-› kebirin ayet-i
kübras› ve o Kur’ân-› kebirdeki ‹sm-i Azam› ve o flecere-i
kâinat›n çekirde¤i ve en münevver meyvesi ve o saray-›
âlemin günefli ve âlem-i ‹slâmiyetin bedr-i münevveri ve
rububiyet-i ‹lâhiyenin dellâl-› saltanat› ve t›ls›m-› kâinat›n
keflflaf-› zîhikmeti olan Seyyidimiz Muhammedü’l-Emin
Aleyhissalâtü Vesselâm, bütün enbiyay› sâyesi alt›na alan
risalet cenah› ve bütün âlem-i ‹slâm› himayesine alan ‹s-
lâmiyet cenahlar›yla, hakikatin tabakat›nda uçan ve bü-
tün enbiya ve mürselîni, bütün evliya ve s›dd›kîni ve bü-
tün asfiya ve muhakkikîni arkas›na al›p, bütün kuvvetiy-
le vahdaniyeti gösterip, arfl-› ehadiyete yol aç›p gösterdi-
¤i iman-› billâh ve ispat etti¤i vahdaniyet-i ‹lâhiyeye hiç
vehim ve flüphenin haddi var m› ki, kapatabilsin ve per-
de olabilsin?
Madem On Dokuzuncu Sözde ve On Dokuzuncu
Mektupta o bürhan-› kàt››n âbülhayat-› marifetinden On
Dört Reflha ve On Dokuz ‹flarat ile o zat-› mu’ciznüma-
n›n enva-› mu’cizat›yla beraber, icmalen bir derece tarif
ve beyan etmifliz; flurada flu iflaret ile iktifa edip, o vah-
daniyetin bürhan-› kàt››n› tezkiye eden ve s›dk›na flaha-
det eden esasata iflaret suretinde bir salâvat-› flerife ile
hatmederiz:
SÖZLER | 489 Y ‹RM‹ ‹K‹NC‹ SÖZ
enbiya: peygamberler.
enva-i mu’cizat: mu’cizelerin çe-
flitleri.
esasat: esas ve temel özellikler.
evliya: Allah dostlar›.
haddi: gücü.
hakikat: gerçek.
hatmetme: bitirme.
himaye: koruma.
icmal: k›saca, özet olarak.
iktifa: yeterli bulma.
iman-› billâh: Allah’a iman.
‹sm-i Azam: Cenab-› Hakk›n bin
bir isminden en büyük ve mana-
ca di¤er isimleri kuflatm›fl olan›.
iflarat: iflaretler.
keflflaf-› zîhikmet: hikmet sahibi
keflfedici, aç›c›.
kitab-› kebir: büyük kitap; kâ-
inat.
Kur’ân-› Kebir: büyük Kur’ân-›
Kerîm; kâinat.
lem’a: par›lt›.
muhakkikîn: hakikati bulup
meydana ç›karanlar.
Muhammedü’l-Emin: güvenilir
Muhammed.
münevver: nurlanm›fl.
mürselîn: peygamberler.
reflha: s›z›nt›, damla.
risalet: elçilik, peygamberlik.
rububiyet-i ‹lâhiye: Allah’›n, var-
l›klar› yarat›p ihtiyaçlar›n› verme-
si, onlar› yetifltirmesi ve idare et-
mesi.
salâvat-› flerife: Peygamber
Efendimiz için yap›lan rahmet du-
as›.
saray-› âlem: âlem saray›.
sâye: gölge.
Seyyid: Efendimiz Hz. Muham-
med.
suret: flekil, biçim.
s›dd›kîn: do¤ru sözlü olanlar.
s›dk: do¤ruluk.
flahadet: flahitlik, tan›kl›k.
flecere-i kâinat: kâinat a¤ac›.
flüphe: kuflku.
tabakat: tabakalar.
tarif: tan›tma.
tezkiye: temize ç›karma,.
t›ls›m-› kâinat: kâinat›n gizli s›rr›.
vahdaniyet: Allah’›n birli¤i ve
varl›¤›.
vahdaniyet-i ‹lâhiye: Allah’›n bir
ve tek olmas›.
vehim: zan, flüphe.
zat-› mu’ciznüma: mu’cize gös-
teren zat.
âbülhayat-› marifet: Allah’›
tan›ma ve bilmeyi sa¤layan ,
bilgi verici kaynak
âlem-i ‹slâm: ‹slâm dünyas›.
âlem-i ‹slâmiyet: ‹slâm dün-
yas›.
Arfl-› Ehadiyet: Cenab-› Al-
lah’›n tekli¤inin en azamî
mertebede tezahür etti¤i ma-
kam.
asfiya: Hz. Peygamberin vâri-
si hükmünde, onun meslek
ve gayelerini hayata geçirme-
ye ve tatbike çal›flan âlim zat-
lar.
ayet-i kübra: en büyük delil.
bedr-i münevver: nurlanm›fl
dolunay.
beyan: aç›klama.
bürhan-› kàt›: en sa¤lam, en
kesin delil.
cenah: kanat, taraf.
dellâl-› saltanat: saltanat›n
ilânc›s›.