Bir Mevlânâ... Bir Yunus Emre’ye…
Şimdiki teknolojinin kaçta kaçını anlatabilirsiniz.
Söz gelimi:
Bu büyük dedelerimize; gün gelecek seslerimiz kaydedilecek. Teypler ve kasetler çıkacak. Onlar da göz açıp kapayıncaya kadar eskiyecek ve walkmenler çıkacak…
Onlara insanoğlu daha alışamadan: Avuç içinden biraz büyük “CD”ler çıkacak. “Flaşbellek” denen nesneler icat olacak…
***
Arabalar uzaktan kumanda ile açılacak!
Alış veriş merkezlerinin otomatik kapılarından giren bu insanlar dolu dolu arabalarını bir-kaç dakikada barkot okuyucu denen el kadar makinelerden geçirip yine otomatik kapılarından geçerek evlerine getirip herkesin evindeki buzdolabı denilen soğutucu dolaplara koyup mahalle ve köy çeşmelerinin kalmadığı herkesin evindeki musluklardan akan sular ile………..
Siz böyle uzattıkça…:
Önceleri böyle bir hayat hayal bile edilemediğinden!..
Bir Mevlânâ... Bir Yunus Emre Dede; “Evlât sen ne menem bir hayalperestsin?!” demezler mi?
***
Bu günkü; televizyonları, kameraları, cep telefonları ve dahi tabletleri anlatabilir misiniz bu muhterem büyüklerimize?
Asıl zarar bize.
Bu kamera kayıtları ile her gün gerçekler suratımıza şamar gibi iniyor şu sorular ile: Bak Barış Manço öldü. Bak M. Ali Birand  gitti. Bak bilmem hangi aktör veya aktris eskiden nasıldı, şimdi nasıl? Bak Stalin de ölmüştü Karl Marx ile ta bilmem ne zaman. Bak İstanbul eskiden nasıldı şimdi nasıl?
Sen ne hale gelip...
Acaba; sonra nereye gideceksin?
***
Beşer kendi kameraları ile kendine korkunç bir hafıza hazırlıyor.
Ya da Yüce Yaradan; Ezel ve Ebed isimleriyle bizlere şöyle hatırlatıyor:
“Ey gafil kullarım; bir gün hesaba çekileceksiniz, buna hazır mısınız? Lehv-i Mahfuz dediğim defterimde her şeyiniz kaydediliyor dikkat!”
Dikkat ki ne dikkat… Her şey kayıt altında.
Allah’ım bize merhametinle muamele eyle.
Gayrısı çok zor.