İlkokulu ne zaman bitirdik hemen hatırlamayız bunu.
Öncesini daha da zor hatırlarız:
İki yaşımızdaki halimizi…
Ana rahmini temelli hatırlamayız.
Mevlânâ Hazretleri; ana karnındaki çocuğa ‘gel bak dünya çok güzel’ dediklerinde, çocuk ‘buradan rahat yer mi olur?’ diyerek dünyaya gelmek istemezmiş buyururlar.
***
Kal ü Bela vaktinde;
Allah Celle Celalehü Hazretlerine verdiğimiz sözü de unuttu insanoğlu.
Rabbimiz olduğuna iman ettik…
Şimdi ise gafiliz! Ne hallerde insanımız.
Hayat çok düz aslında. “U” dönüşü yasak”
İlkokulu ne zaman bitirdik hemen hatırlamayız bunu.
Öncesini daha da zor hatırlarız: Gidenlerden de kimse gelmiyor!
Yahya Kemal:
“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden…”
diyerek şiirinin adını “Sessiz Gemi” koymamış boşuna…
***
Hayat çok düz aslında. “U” Dönüşü yasak…
Ne geçmişe gidebiliyoruz ne de geleceğe hükmümüz geçiyor!
Ancak; havf ve reca…
Korku ve sığınma arasındayız.
Ne Polyannacılık oynamalı…
Ve ne de gerçekçiliğin tokadını her daim yemeliyiz.
Hayat; Polyannacılık da değil, gerçekçilik de…
Hayat; bu ikisi arasındaki kıldan ince kılıçtan keskin zikzaklı çizgidir.
Yüce Allah’ımız bu çizgileri huzurlu kılsın, çok zikzaklı bir hayattan uzak tutsun.
Amin….