|
Star Gazetesi’nin 6 Eylül Cumartesi günkü sayısında ilköğretim 8. sınıfta okutulan ‘İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük’ kitabıyla ilgili çok önemli bir haber yer aldı; yurtdışında bulunduğum için gazeteyi ancak internet üzerinden görebiliyorum yani haberlerin sahifelerde nasıl yeraldığını çok iyi anlayamıyorum ama edindiğim izlenim Star gazetesi bu konuyu haber yaparak çok başarılı bir iş yapmış ama biraz hafif geçiştirmiş.
Türkiye’de ders kitapları meselesi sanıldığından ve özellikle benim uzun seneler düşündüğümden de çok daha önemli bir mesele.
star bu haberi ‘ İlköğretim kitapları darbecilik rehberi gibi’ bir başlıkla duyurmuş.
Haberin içinde de 1960, 1971, 1980, 1997 darbeleri hakkında kitabın yorumları yer alıyor ve bu yorumların adeta bu darbeleri meşru göstermek için yazıldığını görüyoruz. Oniki, on üç yaşında çocuklar yakın tarihimizi berbat bir mantık ve yalan süzgeci üzerinden öğreniyorlar, bu haber bu gerçeği bir kez daha ortaya koyuyor ve konu bir dizi açıdan sanıldığından çok daha önemli.
Herşeyden önce devletimizin, hukuk ve siyasetimizin yapılanması ve işlemesi hakkında çok önemli ipuçları üreten bir konu bu.
Azımsanmayacak bir süredir Milli Eğitim Bakanlığı’nın başında yaşama bakış açısı bu kitapların ideolojisiyle pek uyuşmayan bir bakan var ama anlaşılan atılan tüm olumlu adımlara rağmen bakanlığın ve siyasal iktidarın politikalarının ders kitaplarını yumuşattığını düşünmek pek kolay değil.
İlköğretim ders kitaplarının genel yaklaşımını doğrudan Bakan değil, Talim ve Terbiye Kurulu oluşturuyor, bu durum bir ölçüde normal ve gerekli ama yine de öğretim sürecini siyasi yaklaşımların görece dışında tutmak için çalışması gereken bu Kurul’un bizzat kendisinin Bakan’a rağmen başka tür bir politikayı, üstelik darbeci bir zihniyet politikasını ders kitaplarına yansıtmasının üzerinde uzun uzun düşünmemiz gerekiyor.
Adalet ve Kalkınma Partisi’nin iktidarının altıncı ve Sayın Hüseyin Çelik’in bakanlığının yaklaşık beşinci senesinde ders kitaplarında hálá 60 darbesi, 12 Mart müdahalesi, 12 Eylül faşizmi olumlanabiliyorsa ortada bu olumlamayı çok aşan başka bir sorun var demektir.
Ben kendi payıma bir itirafta bulunmak istiyorum; yaklaşık hepimiz bu anlamsız ve buram buram tek parti ideolojisi aşılamak için yazılmış kitaplarla büyüdük, yetiştik, bazılarımız bu cenderenin dışında kaldı, aştı, bazılarımız ise bu cendereyi gönüllü ya da bilinçsiz bir şekilde kabullendi.
İlk önceleri bu çok kaba, ilkel propaganda bana çok komik gelirdi zira bu derecede kaba bir üslupla yapılan tek parti ideolojisi propagandasından sıradan zekalı bir kişinin dahi pek etkilenmeyeceğini düşünür, yapılan edilenin, kitaptaki o komik anlatımları çok aptalca ve dolayısıyla çok anlamsız ve işlevsiz bulurdum ve itiraf edeyim bu nedenden de çok ciddiye almazdım.
Aradan seneler geçti, dünya değişti, Türkiye değişti ama bu kitapların komik, çağdışı yaklaşımı pek değişmedi ve ben bu büyük dönüşümlere rağmen değişmeyen bu ideolojinin bir milli eğitim ideolojisi olarak aşılanmasını hep komik buldum.
Ama, gün geldi ben başka bir gerçekle tanıştım.
Bu tanıştığım gerçek, bu kitaplardaki çağdışı koşullandırma gayretlerinin aslında benim sandığım kadar sonuçsuz olmadığını görmek oldu; propaganda, koşullandırma gayretleri ve konuları çok ilkel idi ama STANDART BİR MİLLİ EĞİTİMDEN geçenlerin önemli bir bölümünün bu tuzağa düştüklerini hayretle gözlemledim.
Doğrudur, her ulus-devlet kurulurken bir inşa ideolojisi yaratır, bunu işler ama bunu yüz sene sonra hala sürdürür ise durum komedi kavramını aşar, trajediye dönüşür. Bizde ise, bugün itibariyle artık komikleşen (20’lerde, 30’larda bir işlev üstlenmiş olabilir) milli eğitim ideolojisini aşmak için Bakanlık bile gayret gösteriyor (star’ın haberine bakarsanız çok başarılı değil) ama artık bu ridikül ideolojiyle yetişmiş nesiller şimdi bu komedinin daha ısrarlı, daha militan taşıyıcıları halindeler.
‘Bir türk dünyaya bedeldir’ ama bir italyanın geliri bir türkün gelirinin beş katıdır ama bu sonuncuyu ifade etmek ‘ihanet-i vataniye’dir, gerisi boş laftır.
Star, 8.9.2008
| 
