"Gerçekten" haber verir 23 Şubat 2009
Anasayfam Yap | Sık Kullanılanlara Ekle | Reklam | Künye | Abone Formuİletişim
ASYA'NIN BAHTININ MİFTAHI , MEŞVERET ve ŞÛRÂDIR

Eski tarihli sayılar

Görüş, teklif ve
eleştirilerinizi

adresine bekliyoruz.

 

Röportaj

H. HÜSEYİN KEMAL

“CİHAD”DAN SEKÜLARİZME

“Eskinin radikal İslâmcıları bütün ilkelerinden vazgeçmiş bir yapı içindeler. Artık devletin bütün kurumlarında bunlar var. Her bakımdan seküler hale gelmiş durumdalar. Bir zamanlar ‘cihad hareketi’ deyip para toplanan kanallar tamamen seküler hale gelmiş durumda. Bunlar için artık bir ses sanatçısı, bir âlimden daha değerli.”

AKP'Yİ DE BUNLAR ÇIKARDI

“Bu, sekülerleşmenin, dini tasfiye etmenin bir görüntüsü. Cumhuriyetin ve Batılılaşmanın bütün etkisine rağmen hayatiyetini sürdüren dinin unsurları ve dindarlık, İslâmcılar eliyle tasfiye ediliyor. AKP'yi çıkarıp Amerikaİsrail eksenine oturtanlar da, vaktiyle Kudüs geceleri tertiplemiş olan bu radikaller.”

Türkiye’nin büyük bir değişimden geçtiği herkes tarafından ifade ediliyor. Bu değişimde iki önemli unsur öne çıkıyor. Birincisi devletin resmî ideolojisi olan Kemalizm ve iktidarın yeni sahipleri oldukları söylenen İslâmî hassasiyetleri yüksek insanlar. Biz de bu hafta bu iki konu üzerine Sosyolog Müfit Yüksel’le konuştuk. Tasfiye edilen bir Kemalizm var ise bu düşünce yapısının anatomisini çıkarmak istedik. Asıl önemli soru ise iktidarın yeni sahiplerinin İslâmî referansları ne kadar temsil ettikleri idi. Yüksel, İslâmı temsil ettikleri söylenen AKP içindeki bazı eskinin radikal İslâmcılarının büyük bir değişim geçirdiğini ve neredeyse Müslümanların en ahlâksız kesimini oluşturduğunu iddia ediyor.

Türkiye Cumhuriyeti nasıl kuruluyor?

Birinci Dünya Savaşında Osmanlı toprakları işgal edilmiş durumdaydı. Filistin, Halep, Şam, Bağdat, Hicaz’ı kaybettik. Vatan, sadece Anadolu değildi. Osmanlı için vatan Üsküp, Piriştina’ydı... İzmir neyse Beyrut oydu. 19. yüzyılla birlikte Osmanlı Anadolu’ya ve Arap Yarımadasına yöneldi. Yıldırım Orduları, Toros’a çekilince Mondros dayatıldı. Şam, Filistin düştükten sonra Kuzey bölgeyi direkt çekilerek verdik.

Yıldırım ordularının komutanı M. Kemal değil miydi?

Sultan Vahdettin M. Kemal’e “Toroslar’a çekildiğin için Mondros bize dayatıldı. Çekilmeseydin o toprakları kaybetmeyecektik. Elimizi zayıflattın” mealinde suçlamalarda bulunuyor. M. Kemal 1905’ten itibaren yurt dışı ilişkileri gelişmiş biriydi. Fransız, İngiliz ve İtalyanlarla ciddî şekilde ilişkileri vardı.

M. Kemal’i bu ülkelerle ilişkiye geçirebilen birikim neydi?

Selanik uluslar arası ticaret limanıydı. Selanik’te çok sayıda Yahudi nüfus yaşıyordu ve bunlar Batıya çabuk açılmıştı. M. Kemal Fransızcayı, Fransız Yahudilerinin kurduğu okullarda öğrendi. Harp Okuluna giderken aynı zamanda bu okula da devam ediyordu. Osmanlı’da yabancı dil bilen herkes başka devletlerle ilişki kuruyordu. Selanik bütün konsoloslukların olduğu, İstanbul’la yarışabilecek bir şehirdi. Lozan’dan sonra Türkiye, içine kapatıldı. Türkiye’de inkılâp devrimleri oldu, bunun karşılığında misyonerler ve misyon şeflerinin çoğu çekildi. Yeni devlet kurulurken bazı şeyler karşılığında kuruldu.

Uluslar arası bir uzlaşıyla mı kuruldu cumhuriyet?

İngiltere, Fransa, Rusya’nın anlaşmasıyla kuruluyor. Bu tür bir anlaşma yapıldığını Rus, Fransız ve İngiliz arşivlerine girdiğinizde görebilirsiniz. İngiliz işgaline karşı verilmiş bir savaş yok. Lozan’dan sonra İstanbul’un İngilizler tarafından boşaltıldığını biliyoruz. İngilizler Osmanlı imparatorluğunun devam etmeyeceğine karar verdiler. İstanbul’u işgal edip Ankara’nın karşısında gücünü zayıflattılar. İstanbul işgal edildiğinde Ankara’da meclis vardı. Hatta dönemin şeyhülislâmı ‘Ankara yüzünden bize Sevr dayatıldı’ diyor. Hatta daha sonra İngilizler Kâzım Karabekir’in idamını istiyor, fakat İnönü İngilizlerle konuşup bu idamı engelliyor.

Ama tam tersi olarak İstanbul hükümetinin İngilizlerle işbirligi yaptığı söyleniyor...

Bize ilkokulda M. Kemal’in ‘Bandırma Vapuru’yla gizlice Samsun’a kaçtığı söylenir. Bir kere İstanbul denizden İngilizler tarafından ablukaya alındığı için İngilizlerin vizesi gerekir. Bunun yanında M. Kemal olağanüstü yetkilerle ‘müfettiş’ olarak gönderiliyor. Bunun belgeleri Genelkurmay’ın yayınladığı dergilerde var. Bir taraftan devlet ilkokulda başka şeyler öğretirken bir taraftan kendini ele veriyor.

Osmanlı hükümeti M. Kemal’i görevlendirmişken araları nasıl açılıyor?

M. Kemal’e Samsun ve Kahramanmaraş’ın doğusunun ‘mülki amirliği’ veriliyor. Bu bölgede her türlü idarî işlemi yapmaya yetkili. M. Kemal’in faaliyetlerinden rahatsız olan İstanbul hükümetine karşı M. Kemal kongreleri toplayıp harekete geçmiş değil. Harbiye Nezareti M. Kemal’e çektiği telgrafında “İngilizlerin ültimatomları sizi geri çağırmaya bizi mecbur etti” yazıyor. Buradan anlaşılan İstanbul hükümetinin İngilizlerin baskısıyla bunu yaptığı. İngilizler böyle yaptırarak M. Kemal’le İstanbul hükümetinin arasını açmış oluyordu.

M. Kemal’in 19.yy’dan itibaren yabancı ülkelerle ilişki halinde olduğunu söylediniz. Bu sürecin böyle işleyeceği hesap edilmiş miydi?

M. Kemal’in konumu buna müsaitti. Selanik İstanbul’la aşık atacak bir yerdi. Selanik’ten 31 Mart’ta gelen asker, İstanbul’da padişah devirecek güce sahipti. Cumhuriyet kadrolarının çoğu da Selanik’ten seçildi. Bunun yanında Osmanlı’nın beyni de Rumeliydi. Saray bürokrasisini besleyen Rumeli’ydi. Saray’da siyasî ve idarî ağırlıkları vardı. Daha sonra bu unsurların içine başka unsurlar da girdi. Eğitim atılımları yaptılar ve öne çıktılar.

Kimdi bu unsurlar?

Sabetaycılar... Batıya açılmışlardı. Ticaret bakımından gelişmişlerdi. İyi bir örgütlenme yapıları vardı. Yeni Asır, Tan gazetelerini, Şehbal dergisini çıkaranlar onlardı. Daha sonra Cumhuriyetin kurucu kadrolarını önemli oranda Sabetaycılar oluşturdu. Katalizör görevi oynadılar çünkü Batıya açılmışlardı.

Peki kurucu kadronun içinde Sabetaycıların olması Türkiye Cumhuriyetine nasıl yansıdı?

Pozitivist, Batıcı sistemi taşıyan onlardı. Yeni ideoloji ve sistem bu insanları uygun gördüler. Ulus devleti oluşturmakta onların da etkisi oldu. Selanik’ten Anadolu'ya çekilerek buraları vatan olarak gördüler. Falih Rıfkı Atay için Meriç’in ötesi önemli değildi. Misak-ı Millî sınırlarını benimsiyorlardı. Osmanlı mirası reddedildi...

Ya din konusundaki tutumları?

Müslümanlığa muhtaçlardı. Diyaneti kurmaları, mübadelede gayrimüslimleri göndermeleri bu yüzdendi. Homojen toplumu Misak-ı Millî sınırları içinde Müslümanlar üzerinden oluşturmak istiyorlardı.

Uluslar arası güçler nasıl yaklaşıyordu yeni devlete?

İngilizler ve Batı, Rusya karşısında, boğazları kontrol altında tutabilecekleri bir devlet istiyorlardı. İngilizler Arap dünyasında ikinci bir patron görmemek için Osmanlı’yı istemediler. Onun için Suriye ve Irak’ta sınırlar çizildi. İngilizler Sevr’i istemiyorlardı. Bir korkutma projesi olarak kaldı. İstanbul’da yapılan işgaller Mondros’tan kaynaklıydı.

”Osmanlı’nın tasfiyesi bir bakıma Osmanlı içindeki iktidar çekişmesinin sonucuydu ve M. Kemal kanadı kazandı” denilebilir mi?

Artık hanedan sisteminin işlemeyeceği görüldü. Almanya, Avusturya, Macaristan’da da hanedanlığa son verildi...

Birinci Meclis nasıl bir yapıydı peki?

Çok farklı kesimlerden oluştuğu için homojen yapıyı meydana getirmeye müsaid değildi. Yeni rejimle tek tipçilik dayatıldı, kafalar koparıldı. İstiklâl Mahkemeleri 1927’e kadar çalıştı. 1930’larda artık Türkiye bambaşka bir yapıya bürünmüştü. Yazı değişmişti, dinî müesseseler tasfiye edilmişti. Müslümanlık nüfus cüzdanında olacak, ölünce musalla taşına gidecek, sonrasında mevlid okutulacak Müslümanlar öngörüyordu. Rejim o kadarını korumaya karar vermişti. Bu aşamada birçok cami ahıra çevrilirken büyük camiler anıt olarak korundu.

Can Dündar, Ayşe Arman’a verdiği röportajda M. Kemal’in sadece İslâma değil, bütün dinlere karşı olduğunu söyledi. Böyle mi gerçekten?

M. Kemal 19. yy pozitivizminden etkilenmiş, klâsik ateist aydınlanmacı felsefenin kitaplarını okumuştu. Gürbüz Tüfekçi’nin hazırladığı “M. Kemal’in okuduğu kitaplar” listesine baktığınızda hangi literatürden beslendiğini görürsünüz. Can Dündar’ı doğrular nitelikte...

Çoğu düşünür son yıllarda Türkiye’de ikinci bir değişim yaşandığını söylüyorlar. Türkiye hakikaten köklü bir değişim içinde mi? Bu değişimin yönü nedir?

Bugün Türkiye’deki değişim İslâmcılar üzerinden yapılıyor. Bu değişimin katalizörü de İslâmcılar. 1920’lerdeki değişim İttihatçıların ikinci grubu üzerinden yürütülmüştü...

Nasıl bir değişim bu?

Postmodern, çoğulculuğun olduğu bir değişim. Bazı belediyeler aracılığıyla kilise, sinagog ve cami bir araya getirilip “dinler bahçesi” oluşturuluyor ve “dinlerin hayatta bu kadar yeri var” deniliyor. Kiliseye gidip, sinagog’da duâ edip camide namaz kılan insanlar kurgulanıyor. Artık 19. yy’ın radikal din düşmanlığı yerine dinleri bir bahçede karıştırıp, seküler bir işlev kazandırmak istiyorlar.

Kast ettiğiniz İslâmcılar kimler?

1980’li yıllarda “Müslüman Kardeşler” literatüründen beslenenler. Zamanında slogan ve heyecan olarak İran’ı referans alanlar. Radikal İslâmcı hareket, Vahhabiliğin ideolojik süzgeçten geçmiş Selefi yönünü yansıtan bir hareketti. ‘Uhrevilikten soyutlanmış devlet’ talepliydi. Seyyid Kutub’un, Mevdudi’nin eserlerine yoğunlaşıyorlardı. Şirk ve tevhit sınırını çok daraltan ideolojik kılıf giymiş, üçüncü dünyacı, anti Amerikancı bir yapıydı. Çok ideolojikti. Öğrenci evlerinde devlet kuran, devlet yıkan bu insanlar 90’lı yıllarda gerçek hayatla tanıştılar. Soğuk savaş döneminin protest ideolojileri son bulunca ezberleri bozuldu. Körfez Savaşında Amerikan saldırısı bütün hayallerini yıktı. Bu aşamada 1980’li yılları radikal bir şekilde sorguladılar. Seksenli yıllarda geleneksel İslâmı sorgularken 1400 senelik müthiş birikimi ve geleneği sorgulayıp şirk ve cahiliye içine sokuyorlardı. 1990’larda seksenli yıllardaki düşüncelerinden koparken geleneksel İslâmla da barışmadılar. Liberalleşen Marksistlere benzediler.

1990’lı yıllarda nasıl bir gelişim oldu peki, eskinin radikal İslâmcılarında?

Şiddetle reddettikleri Refahçıların trenine binmeye başladılar. Kısa sürede partinin iktidara gelmesinde lokomotif oldular. Selametçiler; imam hatip mezunu, Millî Türk Talebe Birliklerinde bulunmuş, Necip Fazıl ve Mehmet Akif’in şiirlerini okuyan, teşkilât işlerinden zaman bulup kitap okuyamayan, entelektüel birikim edinemeyen kesimdi. Radikal İslâmcılar 1990’lı yıllara doğru farklı kitaplar da okumaya başladılar. Selametçiler üzerinde baskın olmaya başladılar, artık partide beyin olmuşlardı. AKP’yi de bu insanlar çıkardı. AKP’yi Amerika-İsrail eksenine oturtan da eskinin radikal İslâmcılarıydı. Kudüs Gecesini düzenleyen radikal İslâmcılar bunları yapıyordu. AKP’nin bürokratlarının büyük kısmını radikal İslâmcılar oluşturdu.

Radikal İslâmcılar açısından bu kırılma nasıl oldu?

İnanç kırılmalarına uğradılar. Dini ideolojik algılamışlardı. Toplumun büyük kısmını şirkle suçlarken kendilerini Mekke dönemi sahabileriyle özdeşleştiriyorlardı. Analoji yapmak gerekirse kendilerini Mus’ab bin Umeyr olarak görüyorlardı. Bunlardan bazıları beş vakit namaz kılan, fakat türbeye giden annelerine “Ey müşrike annecim tevhide gel” diyen insanlardı.

Burdan yola çıkarak değişim gösteren radikal İslâmcılar için “İnsanları şirkle suçlamak yerine daha itidalli bir düzeye gelmişler” diyebilir miyiz?

Toplumu şirk ve cahiliye ile suçlayan insanlar 1990’lardan sonra İslâmî kesimin en ahlâksız kesimi oldular. Çünkü Gazali’yi, ahlâkî terbiyeyi dışladılar. Ahlâkî terbiye ile ideolojik terbiye birbiriyle örtüşmez. İslâmın temiz ve kutsî geleneğinden gelen bazı ahlâkî terbiyeyi de daha önce şirk ve cahiliye olarak niteledikleri için o ahlâkî birikimi de tasfiye etmişlerdi. Omurgasız ve ilkesiz hale geldiler. Bugün bunlar üzerinden yürütülen bir değişim var...

AKP-Saadet Partisi arasında nasıl bir fark var peki?

Saadet Partisi içinde Anadolu’da kalmış saf, temiz insanlar ve AKP’de yer bulamadığı için Saadet Partisi’nde olanlar var. Çok fazla fikir ayrılığına gittiklerini söyleyemeyiz. Erbakan’a sadık kalıp kalmama arasındaki tercihti mesele. Saadet Partisi ciddî mânâda ideolojik görüş sergileyecek bir yapı değil. Saadet Partisi’nin kadroları büyüdüğü takdirde yeni bir AKP doğmaya aday.

AKP ne yapıyor bu değişim sürecinde?

AKP ne yaptığını bilmiyor. AKP bir koalisyon. Omurgasını eski Selametçiler ve eskinin radikal İslâmcıları oluşturuyor. Bu İslâmcı kanat ciddî şekilde AKP siyasetini etkiliyor. Söylediğim gibi de bu eskinin radikal İslâmcıları bütün ilkelerinden vazgeçmiş bir yapı içindeler. Artık devletin bütün kurumlarında bunlar var. AKP’nin içinde yeni fraksiyonlar oluşuyor. Bunlar fikirden değil, uluslar arası sistemle bağlantılarından kaynaklanıyor. Abdullah Gül’le Erdoğan ayrı bir görüntü sergiliyor.

Eskinin radikal İslâmcıları üzerinden uygulanmaya çalışılan değişim nasıl bir değişim?

Artık her bakımdan seküler hale gelmiş durumdalar. Bir zamanlar ‘cihad hareketi’ deyip para toplanan kanallar tamamen seküler hale gelmiş durumda. Bunlar için artık bir ses sanatçısı, bir âlimden daha değerli. Hülya Avşar’ın annesi öldüğünde taziye bildirenler değerli bir din âlimi öldüğünde aynı hassasiyeti gösteriyor mu, şüpheliyim. Bunlar artık kendilerini sınıf atlamış görüyorlar. İslâmî kesim Osmanlının Batılılaşma hareketleri ve yeni cumhuriyetin redd-i mirasıyla elitlerini kaybetti. Ahmet Cevdet Paşa gibi insanların torunları resmî ideolojiye eklemlendi. Biz, şehir elitimizi kaybettik. İslâmî söylemleri temsil etmek, bizim gibi köylülere kaldı. Köylülerde ise kompleksler, doymamışlıklar var. İslâmî kesim doymamış hidrokarbonlardan oluşuyor. Doymaya giderken de çok çarpık doydular.

Yoksa siz de ‘cipe binen başörtülü bir kadın’ figürünü eleştiriyor musunuz?

Büyük bir trajedi. Bu sekülerleşmenin, dini tasfiye etmenin bir görüntüsü. Dindarlık İslâmcılar eliyle tasfiye ediliyor. Cumhuriyetin ve Batılılaşmanın bütün etkisine rağmen hayatiyetini sürdüren dinin unsurları, İslâmcılar eliyle tasfiye ediliyor. Diyanet, hutbelerde resmen ‘mealcilik’ yapıyor. Bugün cami görevlileri teke indiriliyor. Osmanlı döneminde camiler hayatın merkezindeydi. Süleymaniye Camiinin 270 civarında görevlisi vardı. Eskiden mahalle isimleri camilere göre verilirdi. Cami ismi taşıyan mahalleler tasfiye edilmeye başlandı. Artık birkaç cami isminden oluşan mahalle birleştirilip ismine ‘Balat’ deniliyor.

Lüks tüketmenin İslâmî kesimi temsil anlamına geldiğini söyleyenler de var...

Artık o aşıldı. Zihniyet olarak tamamen otlaştılar. Radikal İslâmcılar kendileri gibi ideolojik düşünmeyenler için ‘ot kafalı’ diyorlardı. Bugün birçok şey onlardan daha dindar kaldı.

Peki bu yeni değişim sadece İslâmcılar üzerinden mi yürütülüyor?

Ulus devlet süreci bitti ve yeni bir sisteme doğru gidiyoruz. Bugün Kemalistleri, 1925’te idam edilen Sabetaycılar tasfiye ediyor. Bunu 1925’te sistem dışına itilen kanat yapıyor. Cumhuriyet gazetesiyle diğerlerinin hesaplaşması... Bu Ergenekon’a kadar yansıyan bir süreç. Artık Amerika ve İngiltere Kemalistlerle çalışmak istemiyor. Ancak Kemalistler gidici olduklarının pek farkında değiller.

BEDİÜZZAMAN İNSANLARI DÜNYAYA DEĞİL AHİRETE DÂVET EDİYORDU

Bediüzzaman uluslar arası bir değer kazandı ve bazı çevreler manipüle ediyor. Bediüzzaman insanları dünyaya, sekülarizme değil ahirete çağırıyor. Bediüzzaman protestanlığı savunmuyordu. Diğer din mensuplarıyla ilgili görüşleri ‘ortak bir din bahçesi’ oluşturup dini etkisizleştirmek değildi. O, insanî çerçeveler ve sünnet ışığında diğer din mensuplarıyla toplum hayatı içinde sağlıklı bir ilişki kurulmasını öneriyordu. Yoksa İslâmın sekülerleştirilip, diğer dinlerle harmanlanmasını değil... Gelenekle barışık yeni bir dindarlık lâzım. Risâle-i Nur’un kurucu unsurunu merkeze alarak yeni bir hareket başlatmak lâzım.

MİLLÎ NİZAM PARTİSİ

RİSÂLELERİN TOPLUMLA TEMASINI ENGELLEDİ

Bediüzzaman müthiş bir dehaydı. Van’a çekildikten sonra manevî olgunluk olarak kemalat derecesi yüksekti. Bediüzzaman ‘tek parti’ döneminin ağır yaptırımlarına maruz kaldı. Hayatını sürgünlerde geçirdi. Birçok âlim onun bilgisini çekemedi. Bediüzzaman fikirleri paylaşacağı ve beraber çalışacağı âlimleri etrafında bulamadı. Ulema sindirilmişti, korkutulmuştu. Bazı Risâle-i Nur grupları hareketin özünden uzaklaştılar. Kopuşlar oldu. Bunun yanında Millî Nizam Partisi Risâle-i Nur hareketine büyük zarar verdi. Erbakan haris bir insan olduğu için, bütün dinî grupları kendisi altında toplamak istiyordu. Risâle-i Nur hareketi Demirel hareketi olarak takdim edilerek diğer dinî gruplar arasında marjinalleştirildi. Risâle-i Nurların toplumla temasını engelledi. Bunun karşılığında belki sadece Demirel’e oy atmakla yetinecek Nur Talebeleri de bu saldırı karşısında daha çok siyasete girmeye başladı.

Günlük bir gazetemiz olduğu için çok sevindik

Yeni Asya gazetesi ile ne zaman tanıştınız? Tanımam gençlik yıllarından.

19 yaşında idim Ankara'dan Necati Yılmaz şimdi (Balıkesir'de oturur) Tavşanlı'ya gelmiş, Hilal mecmuasını tanıtıyordu o vesileyle tanışıklığım başladı. Askere gidene kadar Hilal mecmuasını alır dağıtır satardım. Askerliğim Ankara'ya çıktı. Askerliğim boyunca Necati Yılmaz benimle çok ilgilendi. Hafta sonları beni alır, sohbetlere götürdü. Abim albaydı, askerliğim rahat geçti. Hilal mecmuasını çıkartan Salih Özcan ve Risâle-i Nurları basıp dağıtımını yapan Said Özdemir Ağabeyleri tanıdım.

Askerden döndükten sonra Tavşanlı'da bir kitapçı dükkânı açtım çalışmalarımıza ve hizmetlerimize daha bir heyecanla başladım. Çünkü Ankara benim için sanki bir eğitim merkezi gibi olmuştu, mezun olmuş işimin başına dönmüştüm. Yeni Asya kurulmadan önce Mihrab Yayınları vardı. 'Minyeli Abdullah' isimli Hekimoğlu İsmail in bir romanını basmış büyük bir isim yapmıştı. Daha birçok kitaplar da basmıştı, oradan kitapları alır satardım.

Sizi 40 sene boyunca Yeni Asya'ya bağlayan sebep nedir? Bu kadar uzun yılların sizde ve hayatınızda bir çok hatıralar bırakmıştır bunların bir kaçını anlatır mısınız?

Rahmetli Mustafa Polat Ağabey Yeni Asya'ya çok sevindik günlük bir gazetemiz olduğu için çok heyecanlıydık sık sık İstanbul'a gider, Mustafa Polat Ağabeyle görüşür, bize heyecan ve şevk verirdi. Muazzam bir idareciydi Allah gani, gani rahmet etsin. Tavşanlı'da bir çok kimseye gazetemizi tanıttık o zamanlar İsmail Gültekin, Hilmi Sırrı Bıyık, Ahmet Ekin gibi kardeşlerimiz vardı. Her hafta beraberce İstanbul'a gider gazetemize uğrar, Dr. Sadullah Nutku Ağabeyi dinler ve Zübeyir Ağabeyin sohbetine katılırdık. İsmail Gültekin yazdığı makaleleri teslim ederdi. Bir seferinde İstanbul'dayken polisler dükkânımı basmış, Risâle-i Nurları aramışlar ve bulabildiklerini almışlar. Bir savcı vardı o zamanlar sarhoşluğu ile meşhurdu. Üstadın aleyhindeydi. Beni o savcı çağırıp ifademi aldıktan sonra mahkemeye sevk etti. Hakim, bir bayandı çok anlayışlıydı, sağ olsun beni dinledikten sonra serbest bıraktı.

Bizi bu olaylar sindiremez daha da bizim aşk ve şevkimiz artardı, çevremizdeki insanlara iman hakikatlerini anlatmaya devam ederdik. Bu vesile ile de yazarlar kazandırdık. Bunlardan birisi de uzun zaman gazetemizde köşe yazarlığı yapan Mustafa Kaplan'dı. Tavşanlı'nın Artıranlar Köyünde öğretmenlik yapıyordu. O zamanlar yazılar yazar, gazetemize gönderirdi. Daha sonra İstanbul'da üniversiteyi kazanınca oraya gitti ve gazetemizde yazı yazmaya başladı.

Mustafa Polat Ağabey rahmetli olduktan sonra İstanbul'a gittiğimizde Mehmet Kutlular Ağabeyle görüşürdük. Mustafa Kaplan çok heyecanlı, yazılarının bazılarının şimdi yayınlanmasının uygun olmadığını söylerdi. Onun evlenmesine de Mehmet Kutlular Ağabey vesile olmuştur. Yine 1970'li yıllarda İstanbul'da Abdülvahit Ağabey, Ali Toker ve Av. Bekir Berk Ağabeylerin sohbetlerinden çok haz alırdık.

O tarihlerde Van ve Isparta mevlitleri olurdu o mevlitlere katılırdık. Yollarda tatlı hatıralarımız geçerdi. Yine bir seferinde (Kâzım Güleçyüz'ün ağabeyi) Abdullah Güleçyüz ve İbrahim Aslan, Balıkesir'e geziye gidiyorduk. Vardığımızda baskın olmuş, birçok kardeşimizi götürmüşler 'aman gitmeyin geri dönün' dediler. Bir müddet Av. Bekir Berk Ağabeyin o müdafaalarını dinlemek için İzmir'deki mahkemelerini takip ettik.

“Bu gazete benim dâvâmı temsil ediyor, mutlaka alırım”

Yeni Asya Gazetesi ile nerede ve ne zaman tanıştınız?

1970 yılının sonlarında tanıdım. Müslüm Selçuk, kayınpederim idi. Kayınpederimin matbaası ardı. Her akşam derse giderdi. İş yerine uğradığımda hizmetle ilgili meseleler konuşulurdu. Ben sadece dinlerdim. Evleneli 1.5 ay olmuştu. Bir gün bana 'sen ne kadar umursamazsın. Ahiretimizi kurtarmanın telâşına düşmüşüz sen merak etmiyor musun?' deyince ben mahcup olmuştum.

Artık mesajı almıştım 'Bir gideyim bakayım bunlar ne yapıyor neler konuşuyorlar?' dedim. Derse gittiğimde sonradan ismini öğrendiğim Ahmet Apay bizi karşıladı. İlgilenmeleri, samimiyetleri beni etkilemişti.

Her akşam mutlaka bir yerde ders vardı. Ders bittikten sonra da faaliyetlere devam… Sanki evde 'okuma programı var' gece gündüz fark etmiyor. Bağlar o kadar kuvvetli ki kardeşten öte. O zaman Mehmet Nuri Şen, Yılmaz Er vs. abilerle bir evdeki dersi bitiriyor diğer evdeki derse gidiyorduk.

Bu faaliyetlerimize devam ediyorduk. Samsun'dan gelen Hamdi Sağlamer, hapis anılarını anlatırdı. Anılarında çok işkencelere maruz kaldıklarını bulundukları yerde yaşanacak durum değildi. Tuvalet akarları pis kokudan geçilmiyordu. Biz de kendimizi sorguluyorduk. Biz de o şartlara maruz kalsak bile hizmetimize devam edeceğimizi düşünüyorduk. Tek derdimiz hizmet olmuştu. Bu zaman olsa sıkıntılara maruz kalsak yapabilir miyiz diye düşünürüz, ama o zaman olsa kesinlikle düşünmezdik.

Sizi Yeni Asya'ya bağlayan esas sebepler nelerdir?

Yeni Asya, Risâle-i Nurun malıdır. Bunun içindir ki kendi malımız gibi sahiplendik. İmanî meseleleri Yeni Asya'dan öğrendik. O zaman gazete dağıtımı da yoktu. En yakın bir büfeden alırdık.

Hiç unutmuyorum. Büfe sahibine 'benim gazetemi biriktir, uğradığımda alırım' demiştim. On beş gün sonra gittiğimde gazeteleri iade ettiğini söylemişti. Ben de 'bu gazete benim dâvâmı temsil ediyor, mutlaka alırım' deyince 'tamam kızmayın bundan sonra bir yıl da olsa biriktireceğim' diyerek hayret etmişti.

Yeni Asya'yı benzerlerinden farklı kılan, önde gelen ayırt edici özellikleri nelerdir?

Öğrenme merakım vardı, ama imanî meselelerden haberim de yoktu merakım da. Ömrümün yarısı boşa geçmişti. Ne kadar şükretsek de azdır. Risâle-i Nur hiçbir eserle kıyaslanamaz. Risâle-i Nur, Yeni Asya ile konuşuyor diyebilirim. Duruşu ve tarzı Risâle-i Nur eksenli olduğu için ne kadar okusak ta anlamış sayılmayız. Tercihim de bundan dolayıdır. Çünkü Risâle-i Nuru, Yeni Asya ailesi ile tanıdım.

Yeni Asya'nın size ve ailenize kazandırdığı en önemli değerler neler olmuştur?

Yeni Asya vasıtasıyla Risâle-i Nuru tanıdığımda hiçbir şey bilmediğimi fark ettim. Özellikle manevî değerlerimize bağlı olmayı dünya ve ahirete ait her meselemi bunlarla öğrendim.

Yeni Asya ile ilgili yaşadığınız hatıraların en ilgincini bizimle paylaşır mısınız?

Hapiste hepimiz çok gençtik. Fehmi Karpuz genellikle sofra hazırlar ve bulaşıkları yıkardı. Bir gün diğer mahkûmlar 'Fehmi Karpuz dışarıda ne iş yapar?' diye sordular. Biz de 'yüksek inşaat mühendisidir' deyince pek inanamadılar. Dışardan, akrabaları vasıtasıyla bunu öğrendiklerinde çok mahcub oldular. Birbirimize adeta kenetlenmiştik kardeşten öte bir bağla bağlanmıştık.

Hapiste yaşlı birisi vardı. 'Koğuş ağası' sayılırdı. 'Bende dinlemek, aranıza katılmak istiyorum' dedi. Dinledikten sonra da "Siz Mehdi'nin askerlerisiniz her halde" demişti. Ayrıca birisi de 'Nurcu nedir?' deyince o 'Koğuş ağası' 'Ben biliyorum arkadaş, Nurcu tereddütsüz Müslümandır' demişti.

Çaykaralı Topal Hoca vardı. Adam vurmuş gelmişti. 'Siz çok sabırlı insanlarsınız ben de sizin gibi sabırlı olsaydım bu gün burada olmazdım' demişti.

Hapisten çıktığımıza pek sevinmedik, orada daha rahattık. Her gün hizmetle ilgili meseleler ve kitap okurduk. Cemaatle namaz kılardık. Huzurumuz yerinde idi. Birisi bize hapisten memnun olduğunu söylese inanmazdık ama biz memnun idik. İçeride olmaktan pek de şikâyetçi değildik.

KAHRAMAN ALPAK

23.02.2009

 
Sayfa Başı  Yazıcıya uyarla  Arkadaşıma gönder  Geri


Önceki Röportaj

  (22.02.2009) - YENİ ASYA’NIN KIRK YILLIK OKUYUCULARI HATIRALARINI ANLATIYOR

  (21.02.2009) - “Yeni Asya içinde bulunmak,hayatımın en güzel hatırası”

  (18.02.2009) - “MİZANSEN Mİ?” ŞÜPHESİ ORTAYA ÇIKTI

  (17.02.2009) - Ergenekon’u bekleyen tehlikeler

  (16.02.2009) - 99'DAN SONRA SİVİLLEŞME

  (09.02.2009) - RESMî İDEOLOJİ SORGULANMALI

  (03.02.2009) - İTİRAFÇININ SÖZLERİ YENİ DEĞİL

  (29.01.2009) - ‘Muavenet gemisi, Türkiye’ye gözdağı vermek için vuruldu’

  (27.01.2009) - CLINTON, LOBİYİ DIŞLAMIŞTI

  (19.01.2009) - YAPILANLAR “SINIR BELİRLEME”YDİ

 

Sitemizle ilgili görüş ve önerileriniz için adresimiz:
Yeni Asya Gazetesi Gülbahar Cd. Günay Sk. No.4 Güneşli-İSTANBUL T:0212 655 88 59 F:0212 515 67 62 | © Copyright YeniAsya 2008.Tüm hakları Saklıdır