Bu bir komplo diyenler, iyi olmuş diyenler. Kendi çocuğunun geleceğini düşünmeden bedduâ edenler. Oturup bir düşünün kendinize gelin. Bıkmadınız mı? Ölen çocuklar üzerinden siyaset yapmaktan. Hepimizin acısı büyük. Hepimiz biliyoruz ki: “Alınlarındaki yüz karası değil, kömür karası. Böyle kazanılır ekmek parası.” Onların tek dertlerinin ekmek parası olduğunu unutmayın! Saati 5 lira için yeraltına inen kahraman yiğitlerdir onlar. Evlâtlarını alın teriyle okutabilmek için evinin yolunu unutan işçilerdir onlar. Bu masum insanlar üzerinden kahramanlık yapmak isteyenler, sözüm size: Ne oldu da yüzü kara, kalbi pak işçilere sahip çıkıyorsunuz? Bir gövde gösterisi mi yapmak niyetiniz? Siz bunu çok iyi bilirsiniz! Çekin ellerinizi, “Çizmelerimi çıkarayım mı? Sedye kirlenmesin” diyen kardeşlerimizin üzerinden!
Eğer gerçekten sahip çıkmaksa niyetiniz birlikte dökülelim meydanlara. Ama bu yürüyüş sessiz ve sakin olsun.. Yasımızın olduğu belli olsun. Yas nedir? Acım var susuyorum demektir. Aynı anda secdeye koyalım başlarımızı. Tıpkı Kâbe’deki siyah-beyaz, yaşlı-genç fark etmeden, zengin-fakir ayrımı olmadan. Açalım ellerimizi Rabbimize, “Affet Ya Rab Affet. Saati 5 lira için yeraltına inen kardeşlerimiz varken biz israf ettik. Biz hak yedik. Biz fakirin, masumun hakkını yedik. Ama Ya Rab akıllandık. Kardeşlerimizin yanındayız” diyelim...
Hakaret etmeden, suçlamadan, bedduâ etmeden...