Fark etmediğin her şeyin aslında fark etmekten korktuğun şeyler olduğunu gör ve hisset. Bak kimse yok yanında, ondan başka kimseler de olmadı zaten. Sadece varmış gibi davrandılar. Seninle körebe oynar gibi oynadılar ve seni kör ettiler. Şikâyet ettiğini duyar gibiyim, nefsinin sesini işitir gibiyim. Şikâyet etme, sadece emaneti Sahibine ver. Nefsinle öyle mücadele et ki, cesaret edemesin seni günahlara çekmeye. Gençliğin en güzel zamanında sana haramı sevdirmeye niyet edemesin bir daha. Uyandın mı artık, gerçekleri fark edebildin mi, nasıl da güzel kâinattaki her şey. Üzülme sakın geç fark ettim diye, şükret. Ya fark edemeseydin sen de, nasipsiz olmak da vardı kaderde. Hâlâ niye bu inadın? Hâlâ niye bu vurdumduymazlığın? Hadi bir adım at, kalk yerinden, Cennet seni bekliyor. Eğer kalkmazsan huzuru bulamayacaksın, görmüyor musun? Haydi kalk! Bak sabah ezanı okunuyor; abdest al. Seni yoktan var edene yönel. Aç ellerini; şükretmediğin her gün için şükret ve duâ et. Huzurun ezan sesiyle başlayan, abdestle devam eden, namazla süslenen bir gerçek olduğunu fark et...