Selâhaddin’in, düşman içinde Richard’a “Selâhaddin ordugâhımızda olup biten her şeyi biliyor mu?” dedirtecek kadar istihbarat elemanı vardı. Onlardan Richard’ın Conrad’la kavgasının iyice şiddetlendiği haberini alıp Âdil’in anlattıklarını da dinledikten sonra Frenklerin anlaşmaya her zamankinden daha yakın olduklarını anladı. 

Müslümanların içinde bulunduğu şartlar da onlardan pek farklı değildi.

Kendisi hastaydı. Emirler artık verdiği emirlere kayıtsız şartsız itaat etmiyorlardı. Yardım beklediği yerlerin pek azından destek gelmişti. Devletin mâlî vaziyeti de pek parlak değildi. 

Bu gerçekleri göz önünde bulundurunca kendisinin de en az onlar kadar anlaşmaya ihtiyacının olduğunu hissetti. Düşmanın, Müslümanların içinde bulunduğu şartların ne kadarını bildiğini tahmin edemediği için teklifleri biraz yumuşatmakla birlikte temel değerlerden taviz vermeye yanaşmadı.

Müslümanlarla Frenkler arasında savaş vuruşmaları ile birlikte barış görüşmeleri de devam ederken Conrad’ın Haşhaşîler tarafından öldürülmesi, barış müzakerelerinin kesilmesine ve karşılıklı saldırıların artmasına sebep oldu ise de herhangi bir taraf üstünlük sağlayamadı. 

Yaşanan hadiseler ve yapılan saldırılar neticesinde, iki tarafın da daha fazla beklemeye tahammülünün kalmadığı artık iyice ortaya çıkmıştı. Savaşmanın çare olmadığı ve daha yıllarca devam edilse bile netice alınamayacağı görülünce, barış müzakereleri yeniden başlatıldı. 

Fransızlar memleketlerine döndüğü, İngiltere’de iç karışıklıklar arttığı, Richard da ağır hasta olduğu için Müslümanlar müzakerelere oldukça güçlü başladılar. Hıristiyan hacıların Kudüs’teki kutsal mezarı silâhsız olarak ziyaret etmeleri, “Büyük Haç”ın Hıristiyanlara verilmesi, esirlerin serbest bırakılması gibi şartları ihtiva eden anlaşma metni yemin edilerek imzalandı.

Anlaşma 2 Eylül 1192 tarihinde ilân edildikten sonra Richard İngiltere’ye gitmek üzere Yafa’dan ayrıldı. Selâhaddin Eyyubî de yıllarca süren ayrılığın ardından Şam’a döndü. 

Onun Şam’da yaptığı ilk iş, aksayan devlet düzenini yeniden sağlamak oldu. Huzursuzluğun kaynağının köylülerle toprak işletmecileri arasında yaşanan hadiseler ve köylülerin maruz kaldıkları zulüm olduğunu bildiği için, “Adaletsizliklerin araştırılması, Allah’ın rızasını kazanmanın en mühim yollarından biridir.” diyerek âdil hareket etmeyi sulhun, sükûnun temeli olarak kabul ettiğini gösterdi. 

Eyyubî devletinin içinde bulunduğu mâlî sıkıntıları da bazı gelir kaynakları bularak hallettikten sonra uzun zamandır düşünmesine rağmen, savaşlar, seferler yüzünden bir türlü gerçekleştiremediği hac farizasını eda etmeye karar verdi. Yanında götüreceği kişileri de nazara alarak gerekli hazırlıkları yaptı ise de Frenklerin yeni bir haçlı seferi yapmaya hazırlandıklarını haber alınca hac seferini yine ertelemek zorunda kaldı.