|
Çocukken annem oruç tutmama izin vermezdi. Hatta zorla yemek yedirdiğini biliyorum. Gerçi onun derdi gelişmemizin sağlıklı bir şekilde gerçekleşmesi idi. Oruç tutarak beslenme sorunları yaşayacağımızı düşünüyordu.
4–5 yaşları böyle geçti fakat ilkokula başladığım yıl oruç tutmak için anneme karşı gelmeye başladım. Bana sadece birkaç gün izin verdi. Sonra sahura kaldırmadı. Yine benim oruç tutmama engel oluyordu.
Hâlbuki ben o yaşımda ibadetten ziyade büyüdüğümü ispatlamak için oruç tutmak istiyordum. Zira ibadetin ne olduğunu dahi bilmiyordum.
Sahura kalkmadan oruç tuttuğumu gören annem şefkatinden dolayı daha fazla üzüldü. Baktı ki “olacağı yok!” diğerleriyle oruç tutmama izin verdi.
Artık kendimi daha büyük görmeye başlamıştım. Ağabeyimin beni küçük görmesine karşı artık lâf söyleyebiliyordum.
O sene çok mutlu olmuştum. Ne kadar açlık ve susuzluk çeksem de kendimi ispatlamış olduğum için aldığım zevk çok daha fazlaydı.
| 
