Erkek baskısı altında yaşayan dünyada kadınlar hâlâ eziliyor, sömürülüyor, aşağılanıyor, fuhşa zorlanıyor; kısacası sırtından para ve itibar kazanılıyor.
Kadın konumu, kıyafeti yüzünden dışlanıyor… Biyolojik yapısı bakımından tacize uğruyor, şiddete maruz kalıyor. Kız çocuklarını diri diri toprağa gömen “Arap Cahiliyesi”nin bu çağdaki yeni versiyonu bu olmalı!
Biri fizikî anlamda öldürüp yok ediyordu, diğeri manevî anlamda öldürüyor. Bu durumda Cahiliye dönemi hâlâ yaşanmıyor mu?
Kadınlara karşı şiddetin dünyada en yaygın, ama en az cezalandırılan “suç” türü olduğunu, milyonlarca kadının fuhşa zorlandığını, “cinsel kölelik” yoluyla satışa sunulduğu, kadınların hastalıklardan, kazalardan ve savaşlardan daha fazla erkek şiddetinden dolayı sakat kaldığını, vefat ettiğini, terör ve savaşlar esnasında kadınların eylemlerde piyon olarak kullanıldığını (canlı bombaların çoğu kadın) hesaba katarsak “Kadınlar Günü”nün ne işe yaradığını tekrar sorgulamak gerekiyor.
Kadın-erkek yerini iyi belirlememiz ve bu konuda insanlığa rehber olmamız lâzım. Bunun için de manevî değerlerimizden oluşan güçlü bir sisteme ihtiyacımız var.
Bence Peygamber Efendimiz Veda Hutbesi’nde “Ey insanlar! Kadınların haklarını gözetmenizi ve bu hususta Allah’tan korkmanızı tavsiye ederim... Sizin kadınlar üzerinde hakkınız, kadınların da sizin üzerinizde hakları vardır...” söylemi sağlam ve güçlü bir sistemi tesis eder.
İnsanlık için için en güzel örnek Sevgili Peygamberimizdir. O, hanımlara karşı daima sevgi, saygı, hoşgörü ve anlayış göstermiş, bırakın dövmeyi; hanımlara karşı hiçbir zaman kaba davranmamış; hep güleryüzlü olmuştur. Dolayısıyla Peygamberimizin (asm) hanımlara karşı gösterdiği bu tavır, hepimiz için örnek olmalıdır.
Kadınların yaratıcısı da Cenneti kadınların ayakları altına sermiştir. Böylesi muazzam bir lütuf, ikram, iltifat kadın için olunca, kadına değil şiddet uygulamak kadını mutlu edecek değerini bilecek bir yapılanma içinde olmak gerekiyor.
Kadının kıymeti bilinirse ancak toplumun kalitesi artacaktır.