Bu yüzden çocuklarımızdan sevgiyi esirgememeliyiz. Kararlılıkla sürdürmeli ve sürekli vermelidir. Çocuklarımızdan sevgiyi eksik etmemeliyiz… Çocuklarımıza gerçek sevgiyi esirgememeliyiz ebeveynler!

Çocuğumu seviyorum demekle, sevgi olmaz. Onun bütün ihtiyaçlarını karşılarım, demekte yeterli olmaz. Çocuğumuzu her şeye rağmen sevmeliyiz. O zaman gerçek sevgi olur. Sevgide kullanacağımız dil de önemli. Jest mimiklerimizle vücut dilimizle onu sevdiğimizi belli etmeliyiz. Ebeveyn olarak çocuğa dokunmalı, onu öpmeli, sarılmalı, gözlerinin içine bakarak konuşmalıdır. Onunla ilgilenmek demek çocuğa zaman ayırmaktır.

Çocuğa bunu yaparsan, notların çok güzel olursa diye sözle başlayan sevgi dili; şartlı sevgidir. Bu sevgi gerçek sevgi olmaz. Sen çocuğu şartlı seversen, çocukta sana gördüğü etkiye karşı aynı tepkiyi, şartlı sevgi verecektir. Bana annem ve babam ne kadar harçlık verirse, ne kadar isteklerimi karşılarsa o kadar severim, diye düşünmeye başlarsa; ebeveyn durumu ne olur acaba? Hiç düşündünüz mü?

Ya da çocuk beklentilerinizi karşıladığı için ona verilen sevgi gerçek sevgi değildir. Çocuk bir şey olduğu için; yani okul birincisi olduğu için verilen sevgi gibi sevgilerdir. Bu sevgide gerçek sevgi değildir.

Gerçek sevgi her şeye rağmen olan, eğer ve şartları olmayan sevgidir. Hele hele aile içindeki sevgi bağlarının şarta bağlı olması o aileye hiçbir zaman mutluluk getirmez. Şartlı sevgi çocukla aileyi inatlaşmaya götürür. Çocuk inadına ailenin hoşlanmadığı şeyleri yapar. Buna kendimde şahit oldum. Sınıfta kızdığım öğrenci benimle inatlaşmaya gidiyor, daha çok yapma dediğin davranışı yapıyor. Lâkin öğrenciye sana yakışmıyor, bu davranış diye söylediğimde daha çok etkili oluyor, sözlerim.

Sevgi gören bir çocuk bahçıvanın bakımında bir çiçek gibi büyür ve güzelleşir. Sevgisiz büyüyen çocuk bakımsız bir bahçede yaban otlarının içinde cılız çelimsiz gelişememiş bir çiçek gibi olur. İşte evde sevgi bulamayan çocuk dışarıda sevgi arayacak. Bakımsız bahçenin çiçeği gibi cılız çelimsiz bir çiçek gibi solar. Gerçek sevgi; çocukla ilgilenip onunla zaman geçirmek, şartsız her şeye rağmen kararlılıkla sevmektir.