Çünkü onların eğitimi bize aittir. Biz onu başkasına devredemeyiz, ne kadar okula devretsek de anne ve babanın eğitimi taşa yazılmış yazı gibi çocukta iz bırakmaktadır. Beş altı yaşına kadar çocuk, eğitiminin çoğunu tamamlamış olur. Çocuk disiplininde süreklilik ve tutarlılık ister. Çocuğa ebeveyn kayıtsız kalırsa, çocuk tepki alamadığı için, dış dünyaya açıldığı zaman, uyarıcı gönderdiğinde ne gibi tepkiyle karşılaşacağını bilemediğinden ve önceden davranış kazanamadığından, olaylar karşısında çekingen ve çekimser kalkacaktır. 

Çocukta ebeveyn ilgisizliği ve tutarsızlığı özgüven yetersizliği olarak ortaya çıkar. Çocukta ebeveyn ilgisizliği ve pasif ebeveyn ilgisi çocuğun girişimci ruhunu öldürür. Ebeveynin aktif ilgisi ve eğitimde tutarlılığı; kan kaybından ölecek hastaya kan ve serum vermek gibi çocuğu hayata döndürür. Çok hoşgörü ve serbest yetiştirelim dediğimiz ve çocuğun etkilerine karşı, olumlu ve olumsuz tepki koymadığımız zaman; çocuk uygun iç kontrol mekanizmalarını ve iç denetimi harekete geçirip, geliştiremez. Davranışlarında yıkıcılık baskın olarak ortaya çıkar. Tutarlı tepki çocuğun eğitiminde ebeveyn, bazı davranışlarına gerekli tepkiyi koymadığında, çocuk tepki deneyimi kazanamayacağı için, dış dünyadan (çevreden) gelen etkiler karşısında, karşılaşacağı tepkiyi bilemeyecek dolayısıyla içindeki yıkıcı duygular faaliyete geçecektir. İşte yıkıcı duyguların faal olmasını önlemek için, ebeveyn çocuğa, davranışları karşısında gerekli tepkiler koymalı. Ve davranışları faydalı hale dönüştürmelidir. Bu da ancak aktif, ilgili ebeveyn, tutarlı ve dengeli ebeveyn davranışları ile olur. Kurallarda tutarlı olmak kurallarda tutarlı olunmaması çocuğunun endişeli olmasına yol açar. Bazen çok yıkıcı, bazen de çok içe kapanık olmasını sağlar. 

Anne ve baba aynı davranış karşısında, aynı tepkiyi koymalıdır. Yoksa çocuk ikilem içinde kalır. Tutarsızlık ve ilgisizlik, çocuğun terk edilmiş ve güçsüz olma hissine kapılmasına yol açar. 0–2 yaş arası ve 2–4 yaş arasında çocuğun sorularına ve isteklerine pasif davranan, ilgisiz ebeveyn, karşısında yıkıcı duygulara sahip, olan, haşarı ve yaramaz bir çocuk bulacaktır. Çocuk kendisine kayıtsız kalındığı için ilgi çekecek hareketler yapacaktır. 4–7 yaş arasındaki çocuğun, 0–4 yaş çocuğunun yaptığı davranışları sergilemesi gibi. 

Pasif ilgi ve tutarsızlık sonucu, 7–11 yaş arasında ve ileriki yaşlarda çocuk sürekli endişe içinde olacağından, bir olay karşısında, karar vermede zorlanacaktır. Endişe ve kaygı içinde hangi davranışı sergileyeceğini bilememektedir. Çünkü o konuda daha önce deneyimi olmamıştır. Belki deney yapmıştır, ama yalnız ebeveyn kayıtsız kalmış, tepki vermemiş, olumlu ya da olumsuz tepki alamadığı için çocuk davranış kazanamamış olacaktır. Çocuk atacağı her adımı hesaplamakta, alaya alınırsam, aşağılanırsam, tecrit edilirsem, kınanırsam, dışlanırsam ve aptal durumuna düşersem gibi düşünceler içinde kalacaktır.

Bu durumda çocuk girdiği toplum ile iletişim kurduğu dış dünyaya karşı çekingen ve içine kapanık olacaktır. Tutarsızlığın sergilediği çocuk davranışları, içine kapanık çocukların, evde çok özgür olduklarını anne ve babalardan işitiriz. Ama bu çocukların toplum içinde içine kapanık olduğunu görürüz.