İslâm, aslında insanları birbirine bağlayan bir ağdır.
Dili, dini, düşüncesi ne olursa olsun, bir arada yaşamayı öğütler. Ama ne yazık ki, bugün bazı gruplar kendi içlerine kapanıyor; sanki dünyada sadece onların doğru bildikleri varmış gibi davranıyorlar.
İçeride, aynı fikirde olanlar arasında herkes yumuşak, hoşgörülü gibi görünür. Ama yalnız kalınca, dışarıdakilere karşı sert, düşmanca tavırlar alırlar. Bu, bir insan psikolojisi meselesi gibi; ancak yürekten doğruyu arayan biri için de büyük bir engel.
Bediüzzaman Said Nursî, bu tür sert ve kapalı grupları “İslâm içinde eriyip yok olacak akımlar” olarak görürdü. Onun sözleri, bize ne kadar sabırlı, ne kadar hoşgörülü olmamız gerektiğini hatırlatır. Ama ne yazık ki bugün, Risale-i Nur gibi derin imanî eserler bile bazı çevrelerce şirkle, küfürle suçlanıyor. Bu sadece bilgisizlik değil, aynı zamanda bir kindarlığın da işareti.
İşte bu noktada, dışlayıcı, kendi dışındakine kapalı olanların aslında kendilerine zarar verdiklerini anlıyoruz. Toplumdan kopan, içine kapanan gruplar, dışarıyı düşman ilan eder ve kendi içlerindeki huzur yerini gerginliğe bırakır. Tarih boyunca böyle olmuş; günümüzde de benzer örnekleri görüyoruz.
Çözüm ise her zaman açık olmakta, merhametle yaklaşmakta, farklı görüşleri dinlemek ve kendimizi sorgulamakta. Kur’ân’ın dediği gibi, “En güzel sözle mücadele etmeliyiz.”2 Çünkü hakikat, yalnızca kendi gurubumuzun tekelinde değildir.
Büyük bir sınav bu... Hepimizin önce kendimize sorması gereken soru şudur:
“Gerçekten hakikati mi arıyorum, yoksa sadece kendi kabuğumda mı yaşıyorum?”
İşte bu sorunun cevabı, İslâm’ın geleceğini belirleyecek.
Senin düşüncen nedir?
Sence İslâm toplumunda bu “içe kapanma” ve “dışlama” sorunu neden yaygınlaşıyor?
Bu tür durumlarla karşılaştığında nasıl davranıyorsun?
Toplumda hoşgörüyü artırmak için neler yapılabilir?
Farklı görüşlere açık olmak seni zorlayan bir durum mu? Neden?
Yorumlarını merakla bekliyorum!
Kaynak:
1. Mektubat, s. 620, eski s. 355: Vehhâbîlik az bir fırkadır. Koca âlem-i İslâmın havz-ı kebîri içinde ya erir, ya îtidâle gelir; çünkü menbâı hâriçte değil ki, âlem-i İslâmı bulandırsın. Menbâı hariçte olsaydı, çok düşündürecekti…
2. Hac Suresi, 24. ayet: Onlar, sözün en güzeline iletilmişlerdir ve övülen doğru yola iletilmişlerdir.
ANKET
İslâm’da farklılıkları hoşgörüyle karşılamak için en önemli adım nedir?
a) Daha fazla eğitim ve bilgi paylaşımı
b) Toplumsal diyalog ve buluşmalar