20 yıldır iktidarda olan hükümet ise bu zamların sorumlusu olarak stokçuları ve fırsatçıları gösteriyor. Zamların “devlet” tarafından yapılmadığını söylemekle kalıyor.  

İhracat yasakları, sabit fiyat, komite kurmak, ucuz market sayısı arttırmak, KDV indirimleri, enflasyon timleri getirilmesi gibi yöntemler deniyor ama çare bulamıyor. Baskınlar, cezalar getiriyor yine fiyatlar inmiyor.  

Demek ki bunlar çare olmuyorsa başka şeyler yapmak lazım. Mesela hasat mevsiminin yaklaştığı şu günlerde mazot ve gübre fiyatlarını indirmek neden akıllarına gelmiyor. Ya da geliyor da büyük bir kazanç kapısı yapmak mı istenmiyor acaba, insanın aklına geliyor. 

Sorun tarlada çözülmezse, çözüm orada bulunmazsa şimdi tane ile alınan salatalık, domates, patates ve soğanı, birçok üründe olduğu gibi, “kilitli reyonlar”dan almak ya da sadece bakmak zorunda kalacağız. 

Olmuyor, olamıyor bu inat neden anlamak mümkün değil. 

*** 

PİYASA NASIL DENGEYİ BULUR? 

Hükümete yakın gazetecilerden birisi zamlardan zincir marketleri sorumlu tutup, ilgili bakanların bunların tepesine binmesini isterken, Türk Demokrasi Vakfı Başkanı Salih Uzun, “İşleyen demokrasiniz olacak. Devlet şeffaf olacak. Meslek örgütleri ve STK’lar bağımsız olacak, kimseye yaranmaya çalışmayacak. Piyasa kendi dengesini bulacak. Kimse de kimseye çağrı yapmak zorunda kalmayacak” yorumunda bulunuyor. 

İşin başka ve önemli bir yanı da bu. Şu anda bunlar var mı, maalesef yok. 

*** 

YANLIŞ OLAN “ÖZEL” DAVET 

İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu, Ramazan bayramında Karadeniz’e yaptığı ziyaretine davet ettiği iktidara yakın gazeteciler üzerinden günlerdir eleştiriliyor.  

Bu eleştirilsin, bir şey diyeceğimiz yok ama esas eleştirilmesi gereken cumhurbaşkanı, bakanlar, parti liderleri ve belediye başkanlarının gazeteciler arasında ayrım yapıp gazetecilere “özel davet” çıkarması olmalı. 

1985 yılından beri gazetecilik yapan birisi olarak, gazeteciler arasında akreditasyon (ayrımcılık) uygulanmasını kim yaparsa yapsın yıllardır eleştiriyoruz. 90’lı yıllarda seçim gezilerinde bir otobüste istisnasız her gazeteden temsilci bulunurdu. Şimdi ise “muhalif” ve “yandaş” diye gazeteciler tamamen ayrıldı. Birbirleri ile bir ortamda dahi görüşemez oldu. Her kurum kendine yakın ya da “tarafsız” gördüğü gazeteye davet gönderiyor. 

Önceden medya kuruluşuna program geçilir kimin takip edeceği sorulurdu. Gazeteler kimin takip edeceğine karar verirdi. Şimdi gazeteye ya da televizyonlara direk davet yapmak yerine kendisine “aykırı” ya da “ters” soru sormayacak gazetecilere özel davet gidiyor. Bunu Cumhurbaşkanın özel uçağında görmek mümkünken, bakanların, parti genel başkanlarının programlarında da görmeye başladık. En son olarak İmamoğlu bazı gazeteciler için uyguladı. Esas yanlış olan, tenkit edilmesi gereken bu olması gerekirken, bir gazeteci üzerinden tartışma yapılıyor. 

Özetle, yanlış olan gazetelere ve gazetecilere akreditasyon uygulanması. Asıl değişmesi gereken bu iken, mesele yine yanlış yerden eleştiriliyor. 

*** 

BİR TERSLİK YOK MU? 

Ulaştırma Bakanı Adil Karaismailoğlu, “Mühendis ihraç eden ülke haline geldik” diyerek bunu övünç kaynağı olarak açıklıyor. Beyin göçünün adı mühendis ihraç etmek oldu. Burada bir terslik yok mu? Elbette var. 

İyi eğitimli, bilgili gençlerimiz yurtdışına gitmek istiyorsa politikalardaki yanlışlıklardandır. Mühendislerimizi ihraç ederken eğitimsiz ve vasıfsız insanları ithal ediyoruz. Bununla övünmek yerine dönüp kendimize bakmak gerekmez mi?