Benim gittiğim ilk mevlid; 1973 Urfa mevlidi idi. Daha sonra, 1976 Van, 1980 Isparta olarak devam etti. Buralar, hep üstadın menzilleri idi. Bunlara, son zamanlarda; Ankara-Kocatepe, Denizli, Bursa ve Kastamonu gibi yerlerle devam edildi. Denizli ve Kastamonu da, üstadın menzilleri idi. Ankara’da da, bir müddet ikâmet etmişti. Fakat üstad, sağlığında hiç Bursa’ya gelmemişti. Ama seneler evvel, Bursalı ve hâlen hayatta olan “Rıdvan Utangaç” ağabeyin kendisini, Emirdağ’da ziyarete gittiğinde, üstad ona şöyle söylemişti: “Bursa’ya selâm ediyorum. Bursa’ya gelemedim ama Bursa’ya öyle bir muhabbetim var ki tarif edemem. Bursa Osmanlı’nın başşehriydi. Osmanlı çok hizmetler yaptı Bursa’da. Onun için Bursa’nın bizim yanımızda husûsî bir yeri var.”

İşte, Bursa’mızda biz de hep üstadın vefat tarihi olan 23 Mart haftalarına münâsib düşen tarihlerde mevlid tertib ediyorduk. Bu sene, o hafta Ramazan’a denk geldiğinden Bursalı arkadaşlar olarak, aramızda yaptığımız istişâre neticesinde 12 Mayıs 2024 gününü münâsib gördük. Biraz da, havaların daha ılıman olduğu tarih olduğu için böyle karar verildi.

Mevlidden haftalar önce, Bursa vakfımız, hummalı bir gayretle çalıştı. Her birimiz, kendine göre faaliyetlerde bulundu. Birçok arkadaşımız çeşitli yerlere dâvette bulundular.

12 Mayıs günü geldiğinde, Türkiye’nin çeşitli yerlerinden, arkadaşlarımız, akın akın mevlide geldi. Bursa’yı, Ulu Camiyi nurlandırdılar. Artık gelemeyenleri kıskandıracak bir muhabbetî manzaralar, görülmeye değerdi. 

Evet, bir Bursa Ulu Cami, Bediüzzaman mevlidini de alnımızın akıyla yaptık şükür. Cenab-ı Hak da, bir gün önce yağmurlu olan havayı açıp, rahat bir zemin hâlk etti.

Anlatmaktan ziyâde yaşanan bu tablonun meydana gelmesinde emeği geçen; Bursa vakfı vazifeli arkadaşlarımıza, kermes için canla-başla çalışan hanım kardeşlerimize, camide vazife alan genç kardeşlerimize ve de oranın nurlanmasına sebep olan siz kardeşlerimize teşekkürler ederiz.