“Birader, haşir ve ahireti basit ve avam lisanı ile ve vazıh bir tarzla beyanını istersen; Öyle ise şu temsilî hikâyeciğe nefsimle beraber bak, dinle.” 

Burada biraz durdu. Yine kendi kendine:

“Allah Allah! ‘Nefsimle beraber’ diyor. Demek öncelikle kendi nefsine hitap ediyor. Bu çok güzel. Bizim kürsülerde söylediğimiz gibi, ‘Ey insan! Ey Müslüman! Ey cemaat! Beni dinle!’ demiyor. Tabiî ya, ‘nefsini ıslah etmeyen başkasını ıslah edemez’ ki. Her neyse, ben okumaya devam edeyim” diyerek kaldığı yerden devam etti.

Hoca, okumaya öyle daldı ki sesli okuduğunun bile farkında değildi. Başını şöyle bir kaldırdı. Okuduğu, “Bu dünyada zalim izzetinde, mazlum zilletinde kalıp, buradan göçüp gidiyorlar. Demek bir Mahkeme-i Kübra’ya bırakılıyor” cümlesi şu an yaşadıklarını düşünüldüğünde tam da aradığı teselliyi veriyordu Ta ruhunun derinliklerinden gelen bir sesle “Elhamdülillah” dedi. İşte o an yanında onu sükûnet ile dinleyen hanımını fark etti ve:

“Hayrola hanım, beni mi dinliyordun?” diye takıldı yüzündeki gülümsemeyle…

Hanımı:

“Hoca! Öyle içten okuyordun ki, ister istemez dikkatimi çekti ve seni dinlemeye başladım. Çok da zevk aldım. Sanki cennetten gelen bir ses gibi ruhumu okşadı. Haydi ne olur okumaya devam et” diye cevapladı. 

Hoca okudukça okudu. Haşir Risalesi’nden İkinci Suret, Üçüncü Suret derken Beşinci Suret’teki duaya geldi. Duadan çok etkilendi. Duasına bütün ümmetin “Âmin!” dediği ve “Evet! Biz de istiyoruz. Ver ya Rabbi” dedikleri duada  Serverimiz Efendimiz (asm): “Ey bizi nimetleriyle perverde eden sultanımız! Bize gösterdiğin numûlerin ve gölgelerin asıllarını, membalarını göster ve bizi makarr-ı saltanatına celbet. Bizi bu çöllerde mahvettirme, bizi huzuruna al. Bize merhamet et. Burada bize tattırdığın leziz nimetlerini orada yedir. Bizi zeval ve tebid ile tazip etme. Sana müştak ve müteşekkir şu muti raiyyetini başı boş bırakıp idam etme” diye yalvarıyor. 

Hoca birden okumayı bırakıp “Âmin! Âmin! Elfü elfü âmin!” derken, Arap Ana da “Âmin Allah’ım âmin! Binlerce defa âmin!” diyerek Hoca ya katıldı. 

Hoca okuduklarından ilhamen, “Şöyle düşünüyorum da hiç olacak şey mi? Rabbim; en ufak bir mahlukun en küçük ve en basit isteğine cevap versin de en büyük kulunun, Resulünün, Peygamberinin (asm) en büyük ve en önemli, hem de herkesin isteği olan ebedî hayat gibi, cennet gibi bir isteğine cevap vermesin, yani duasını kabul etmesin” sözlerini söyledi.