Niyet, o ibâdeti veya ameli ne için yaptığımızın kalbimizdeki “îzâhıdır”. Meselâ perhiz yapmak için aç kalırsak, perhiz yapmış oluruz. Niyetimizdeki ne ise, Allah’tan onu buluruz. İyi bir perhizle şişmanlıktan kurtulmak veya bir kısım hastalıklardan şifâ bulmak isteyebiliriz. Bu durumda perhiz bizim için şifâ kaynaklarından birisi olabilir. Allah dilerse şifâ verir.
Ama perhiz niyetiyle oruç tutmuş olmayız. Oruç tutmak için, “Allah rızâsını gözeterek oruç tutmaya niyet” etmemiz lâzım. Oruç aynı zamanda perhizi de kapsayabilir ve beklediğimiz şifâyı oruçla da elde edebiliriz; ama niyetimiz Allah rızâsını kazanmak gayesiyle oruç tutmak olduğu için, evvelemirde ibâdet yapmış oluruz.
Niyet bir bakıma, tutulan oruç için Allah’tan rızâ, feyiz, bereket, rahmet, mağfiret ve sevap ummak demektir. Bu da-–inşâallah—geçmiş günahların bağışlanmasına vesîle olur, yeni günahlara da kalkan olur.
Niyetsiz ibadet olmaz. Mü’minin ameli niyetinde gizlidir. Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır. Niyetimiz ne ise, amelimiz odur. 
Oruç için niyet, kişinin oruç tutacağını bilmesi ve oruç tutmaya karar vermesinden ibârettir. Oruç için sahura kalkılması, oruç için sahurda bir bardak su içilmesi veya oruç için sahurda bir lokma bir şeyler yenilmesi niyet yerine geçer.
Ayrıca dil ile de niyet edilebilir. Dil ile niyet edileceği zaman şöyle denir: “Niyet ettim Allah rızâsı için yarınki Ramazan orucunu tutmaya.”