Hayat:
İnsana verilen en değerli ikram değil mi?
Daha önemli şey var mı?
Hayatımızdan.
Canımızdan..
Ruhumuzdan…
Bizden….
Kendimizden!
Kendimizi kandırmamalıyız!
Çocuklarımız..
“Canımızdan daha kıymetlidir” deriz ancak:
Canımızdan kıymetli çocuklarımız için can ver-meye sıra gelince; iş ciddiye binince, durum değişir!
***
Sadece ve sadece:
Bir tek;
Anneler çocukları için can verirler!
Tavuk:
Yavrularına saldıran köpeğe tereddüt etmeden hücum eder!
Köpek, tavuğun başını koparsa bile, bu; tavuğun umurunda olmaz.
Bir de;
En gerçek arkadaşlar vardır:
Bunlar:
Ne ilkokul..
Ve ne de:
Üniversite arkadaşlarımıza, hiç mi hiç benzemezler.
“Hayat arkadaşım” deriz onlara!
Ve:
Onlar için de seve seve can veririz!
Çünkü;
Hayat:
Onlar olmadan hiçbir anlam ifade etmez.
***
Şu sıralar:
Aile dağılmıyor..
Bütün dek ve dolaplara rağmen toplumuzdaki aile bağları kopmuyor ise eğer….
Birbirini gerçekten:
Az da kalmış olsalar da; “Hayat arkadaşı” olarak seçen..
Ve seven:
Bunu;
Aile bağlarının önemini bilerek…
Ailenin hakkını veren az sayıda kalmış olsalar bile böylesi insanlarımıza borçluyuz!
Allah:
Bu, samimi;
“Hayat arkadaşlarının” sayısını çoğaltsın ve bereketlendirsin…
05.06.2008
E-Posta:
[email protected]
|
