Adamın biri, hiç “İnşallah” demezmiş. Mütedeyyin hanımı da, “Bey, ‘İnşallah’ de!” diye ikaz edermiş. Birgün bey, tarla-çarşı-pazara gidecek olmuş.
“Hanım, ben tarlaya gidiyorum, akşama dönerim” demiş. Hanımı da yine, “Bey ‘İnşallah’ de” diye hatırlatmış. “Hava gün-güneşlik, ne diye ‘İnşallah’ diyeyim, gidip gelirim” demiş...
Bir müddet sonra öyle bir fırtına çıkmış ki, ıslak ve yorgun argın halde, gece yarısı kapıyı çalan beye, hanımı seslenmiş:
“Kim o?”
“Aç hanım, aç, İnşallah ben geldim, İnşallah ben geldim!”
***
Bir soru: “Çoğu zaman ‘İnşallah’ (Allah dilerse) demeyi unutuyoruz. Hattâ, yapmayacağımız, şüpheli şeyler için ‘İnşallah’ deriz. Bir arkadaşım, ‘İnşallah’ demenin farz olduğunu söyledi; öyle midir?”
Cevap: Şüphesiz ki, her şey Allah’ın dilemesiyle olmaktadır. Biz, kendi dünyamızda dahi, kendi irâdemizle yaptığımız işlerin herbirisinin, yüzde birisinden bile haberdar değiliz.
Meselâ, ekini sadece tarlaya ekeriz ve biçeriz, gerisine karışmayız, karışamayız. Yemeği ağzımıza koyarız. Ama, nice hayretengiz ve mükemmel faaliyetler dönmektedir, hiçbirinden haberdar değiliz. Müdâhele etme imkânımız da yok.
Kâinatta, atomdan yıldızlara, kanunlara kadar her şey çok ince ve hassas bir nizam ve intizamla yaratılmıştır. Elbette, o faaliyet ve hareketler, Allah’ın dilemesiyledir. Çünkü, akılsız, şuursuz atomlar, yıldızlar, kanunlar iş göremezler.
Biz şuûrlu insanların vazifesi, bu incelikleri fark ederek, her işimizin Allah’ın dilemesiyle olduğunu bilip “İnşallah” dememizdir. Zira, Kur’ân, gelecekte plânladığımız, yapmayı düşündüğümüz işler için “İnşallah” dememizi emrediyor:
“Hiçbir şey hakkında ‘Yarın bunu muhakkak yapacağım’ deme. Ancak, ‘İnşallah’ deyip Allah’ın dilemesi şartına bağlarsan müstesnadır. Unuttuğun zaman da yine, Rabbini an ve ‘Umulur ki Rabbim beni bundan daha hayırlı ve doğru yola eriştirir’ de.”1
Eğitim ve terbiye yolu ile kendimizi “İnşallah” demeye alıştırmamız gerekiyor. Adeta, bu, meleke hâline gelmeli, belki otomatik olarak ağzımızdan dökülmeli.
Yoksa, her seferinde “İnşaallah ben geldim!” demeye mecbur kalırız.
Dipnot:
1- Kur’ân, Kehf, 23-24.
31.01.2009
E-Posta:
[email protected] [email protected]
|
