İlk bakışta ateş yakar, bıçak keser. Tabiî Allah ateşe “Yak!” dediği için yakar, bıçağa da “Kes!” dediği için keser. Çünkü kanununu böyle koymuştur.
Yeri ve zamanı gelince Allah bu kanununu değiştirir. Ateşe “Yakma!” der yakmaz. Hz. İbrahim’i yakmadığı gibi. Bıçağa “Kesme!” der, kesmez. Hz. İsmail’i kesmediği gibi.
İşte ateşin yakmadığı bir insan daha! Bir çocuk bu! Allah ibret olsun diye onu da yakmamıştır. Olay şöyle olur:
Zamanın birinde zalim bir hükümdar vardı. Puta tapar, taptırırdı. Tapmak istemeyenler için ise Nemrudun ateşi gibi bir ateş yaktırttı. Ateşin yanına da bir put koydurdu. Tapmayanları bir bir ateşe attırmaya başladı.
Sıra kucağında çocuk bulunan bir kadına gelmişti. Kadın direndi ve “Ben Allah’tan başkasına tapmam!” dedi.
Hükümdar çocuğun ateşe atılmasını emretti. Attılar ve kadına “Eğer tapmazsan işte böyle seni de ateşe atacağız” dediler.
Kadın bir an için tereddüt geçirdi. Korktu ve puta tapmaya yeltendi. Tam o esnada ateşe atılan çocuğu seslendi: “Anne, anne! Sakın korkma, puta tapmaya kalkma. Burası çok güzel bir yer. Güllük gülistanlık. Cennetten bir köşe. Hiç korkmadan kendini içine at.”
Kadın kendini toparladı ve hiç tereddüt göstermeden ateşe atladı. Onu puta tapmak istemeyen diğerleri takip etti. Bunu gören hükümdar korktu. Zorla birşeyi kabul ettirmenin yanlışlığını anladı ve insanları puta taptırmaktan vazgeçti.
Evet, yanlışlık insanları kabul etmedikleri herhangi bir inanca zorlamaktır. Onun için Kur’ân, dinde zorlama olmayacağını1 bildirir.
İşin diğer bir yönü de insan doğru ve hak bildiği bir inanç uğruna sonu ölüm de olsa bunu göze alabilmeli, döneklik göstermemelidir.
Sonra batıl bir dâvâ uğruna hayatını veren insanları görüp de hak bir dâvâ uğruna çile ve ıztırabı göğüsleyememek dâvânın yüceliğiyle bağdaşmaz. Kur’ân-ı Kerim bize bu dersi verir: “Yoksa, sizden evvelkilerin başlarına gelenler, sizin de başınıza gelmeden Cennete girivereceğinizi mi sandınız? Onlara öyle sıkıntılar ve musibetler erişti, öyle sarsıntılara uğradılar ki, onlara gönderilen peygamber ve yanındaki mü’minler ‘Allah’ın yardımı ne zaman?’ diyecek hale geldiler. Haberiniz olsun, Allah’ın yardımı yakındır”2 buyurur.
Evet, insan inancında direnir, sebat gösterirse kazanır. Direnç gösteremeyen ise kaybeder.
Dipnotlar:
1- Bakara Sûresi: 256.
2- Bakara Sûresi: 214.
25.04.2007
E-Posta:
[email protected]
|
