"Gerçekten" haber verir 23 Ağustos 2008
Anasayfam Yap | Sık Kullanılanlara Ekle | Reklam | Künye | Abone Formu | İletişim
ASYA'NIN BAHTININ MİFTAHI , MEŞVERET ve ŞÛRÂDIR

Eski tarihli sayılar

Görüş, teklif ve
eleştirilerinizi
[email protected]
adresine bekliyoruz.
 

Ali FERŞADOĞLU

Yabancı olan kim?



OKUMAK istemeyen şöyle bahaneler uydurur:

“Risâle-i Nur muhteşem bir tefsirdir, ama, çok ağdalı bir dil kullanıyor, çok ağır, okuyamıyorum!”

Üstelik bunu zaman zaman bazı İlahiyatçılar da seslendirmesin mi?

Evvelâ, Risâle-i Nur ağır değil, hafif olan biziz. Ağdalı bir dil kullanmıyor, iman dilini şiirleştirmiş…

Aslında bu tipler, sadeleşmiş eserleri bile okumazlar. O sadece bir bahane. Yine medreselerde okumuş bir arkadaş şöyle demişti:

“Risâle-i Nur’da çok yabancı kelimeler var!”

Allah insaf versin, yabancı olan Risâle-i Nur kelimeleri mi, yoksa biz mi?

Risâle-i Nur, binbir Esmâ’yı kullanıyor. Onlar mı yabancı! Kur’ânî, Sünnetî, tasavvufî, kelâmî, bütün mânevî ve İslâmî ilimler literatüründeki kelimeleri, mefhumları bize açar, onlar mı yabancı!

Risâle-i Nur, bizi, İslâm harsıyla, yani kültürüyle buluşturur. Zira, ömrümüz kısa, 15-20 sene medreselerde okuyamayız. İkincisi, medreseler fonksiyonunu icra edemez oldu, tekke ve zaviyeler kapatıldı. Bu sahada insanlar eğitilemiyor, terbiye edilemiyor.

Üçüncüsü, sekülarizm havası ile dine ve maneviyâta karşı cephe alındı. Fen ve Felsefe ile nazarlar İslâm ilimlerinden geri çekildi. İşte Risâle-i Nur, 15 senede medreselerde öğrenilen ilmi, 15 haftada veriyor. Bütün İslâm ilimleriyle bizi buluşturuyor.

Tarihe, maziye ait olan her şeye cephe alındı, silinmek istendi. İşte Bediüzzaman, Risâle-i Nur ile, kültür tarihimize, iman tarihimize, Kur’ân tarihimize bir köprü kuruyor.

“Dil sadeleşse okuyacağım!”

Aslında bu da bir bahanedir. Zira, sade eserler var, onları da okumuyorlar!

İki, sadeleştirmeyi istemek, “ifsat komitelerinin tuzağına” düşmektir, oyununa gelmektir.

Sadeleştirme, bir felâkettir; nesiller arası kültür kopukluğudur. Bugün sadeleştirilse, bir nesil sonra, yine sadeleştirmeyi gerektirir. Buyurun: Kitap, dergi, gazete ve benzeri süreli yayınların adı önceleri “matbuât” idi. Sonra sadeleştirildi. Ne mi oldu dersiniz? “Basın-yayın” Burada kaldı mı; hayır. Şimdi oldu “medya!” Sonra ne olacak? Bilemiyoruz… İşte, sadeleştirme, böyle bir maskaralığı gerektirir.

Sadeleştirme, müellife, yazara saygısızlıktır. Fennî ince meselelerin yanında, onlarca sene sonra meydana gelebilecek yüzlerce fennî-sosyal olayları teşhis ettiği halde; Türkçe’nin eski ağdalı uslûbundan uzaklaştığını, gittikçe sadeleştiğini, hattâ, uydurukçaya kaçtığını, Osmanlıca’nın unutulmaya yüz tuttuğunu, tutturulduğunu Bediüzzaman görmemiş midir?

Eğer öngörmüşse neden sade, günlük dili değil de, tarihin derinliklerinde kalmış, 15 asırlık eski ağır mefhûmları / kavramları, tâbirleri, tamlamaları kullanmıştır?

Bunun birçok gerekçeleri sıralanabilir. Bizce iki temel sebebi vardır:

- Birincisi; her kültür, her ilim dalı kendi diline has mefhumları, literatüründe yer alan orijinal tâbirleri, kelimeleriyle anlatılır; anlatılmalıdır.

- İkincisi; Risâle-i Nur, Kur’ân ve Hadîsin günümüze bakan yönlerini yorumlayan; onlardan doğan kelâm, tasavvuf, fıkıh, ahlâk ve benzeri bütün İslâm ilimleriyle fen ve sosyal ilimleri harmanlayarak sunan bir tefsirdir. Böylece, 15 asırlık İslâm tarihindeki ilmî birikimi özelde Müslüman, genelde insanlık dünyasına aktarmayı hedeflemektedir.

Öncelikle dinin iki temel kaynağı Kur’ân ile Hadîsin / Sünnetin, İslâm ilimleri literatüründe yer alan mefhûm ile kelimeleri, yâni, Arapça, Farsçalarını kullanır. Ardından, kimi zaman aynı cümle içinde, kimi zaman aynı paragrafta, kimi zaman ise diğer paragraflarda, dönüşümlü olarak Türkçelerini verir. Her zaman bunu yapmasa da, cümlenin akışından, kurgusundan mânâsını rahatlıkla çıkarabiliyoruz. Adeta, matematikî bir formül, cebirdeki bilinmeyenli denklem gibi çözümü sağlayacak kelimeleri dizer. Öylesine enteresan bir üslûp geliştirir ki, anlayamadığımız kelimelerin üzerini kapatsak bile mevzu yine anlaşılıyor.

Bir de bu gözle okumayı deneyin, sadeleştirmeye ihtiyaç olmadığını göreceksiniz.

Bir de bu gözle okumayı deneyin, göreceksiniz!

23.08.2008

E-Posta: [email protected] [email protected]


 
Sayfa Başı  Yazıcıya uyarla  Arkadaşıma gönder  Geri


Önceki Yazıları

  (22.08.2008) - “İçgüdü” mü, sevk-i İlâhî mi?

  (21.08.2008) - Önsezimizi nasıl güçlendirebiliriz?

  (20.08.2008) - Mesajları alabiliyor muyuz?

  (19.08.2008) - “Baba cinneti!” mi, alkolik veya sarhoş cinayeti mi?

  (18.08.2008) - Nimet ve itibar okumayı gerektirir

  (16.08.2008) - Zaman içinde zaman yaratılır bu gece!

  (15.08.2008) - İnançsızlar harika haller nasıl gösterebilir?

  (14.08.2008) - Yalnız Allah’tan korkup, yalnız O’na ibadet edip, O’ndan isteseydik!

  (13.08.2008) - Suçlu biziz, kendimizi gözden geçirelim!

  (12.08.2008) - Sabun kullanılırsa temizler, din yaşanırsa…

 
GAZETE 1.SAYFA

Bütün yazılar

YAZARLAR

  Abdil YILDIRIM

  Ahmet ARICAN

  Ahmet DURSUN

  Ali FERŞADOĞLU

  Ali OKTAY

  Atike ÖZER

  Cevat ÇAKIR

  Cevher İLHAN

  Davut ŞAHİN

  Elmira AKHMETOVA

  Fahri UTKAN

  Faruk ÇAKIR

  Fatma Nur ZENGİN

  Gökçe OK

  Habib FİDAN

  Hakan YALMAN

  Halil USLU

  Hasan GÜNEŞ

  Hasan YÜKSELTEN

  Hüseyin EREN

  Hüseyin GÜLTEKİN

  Kadir AKBAŞ

  Kazım GÜLEÇYÜZ

  Kemal BENEK

  M. Ali KAYA

  M. Latif SALİHOĞLU

  Mahmut NEDİM

  Mehmet C. GÖKÇE

  Mehmet KAPLAN

  Mehmet KARA

  Meryem TORTUK

  Mikail YAPRAK

  Murat ÇETİN

  Mustafa ÖZCAN

  Nejat EREN

  Nimetullah AKAY

  Osman GÖKMEN

  Raşit YÜCEL

  Rifat OKYAY

  Robert MİRANDA

  Ruhan ASYA

  S. Bahattin YAŞAR

  Saadet BAYRİ

  Saadet TOPUZ

  Sami CEBECİ

  Selim GÜNDÜZALP

  Semra ULAŞ

  Suna DURMAZ

  Süleyman KÖSMENE

  Vehbi HORASANLI

  Yasemin GÜLEÇYÜZ

  Yeni Asyadan Size

  Zafer AKGÜL

  Ümit KIZILTEPE

  İslam YAŞAR

  İsmail BERK

  İsmail TEZER

  Şaban DÖĞEN

  Şükrü BULUT

Site yöneticisi | Editör
Yeni Asya Gazetesi Gülbahar Cd. Günay Sk. No.4 Güneşli-İSTANBUL T:0212 655 88 59 F:0212 515 67 62 | © Copyright YeniAsya 2008.Tüm hakları Saklıdır