Duvarlar arkasında saklı kalan hüznüm, gülistanda asılı kalan gözyaşım...
Ey hüzün!
Yine kuyunda şu varlığım...
Tutunamayan gözyaşlarımı ve yitik kalp kırıntılarımı arıyorum..
Ayın aksi düşmüş yüzüne bir rüzgâr okşuyor tenini..
Dalgalanıyorum..
Yusuf gibi atılmadım kuyuya..
Beni kurtaracak kervanlar beklemiyorum..
Bırakıverdim bedenimi apansız boşluğuna..
Hüzün yağmurları yıkasın diyorum..
Biriktirdiğim hüzün kırıntıları..
Savrulurken bir boşlukta..
Bir rahmet eli değiyor gözyaşıma..
Gecenin kuyusundan güneşin tan ağarmasını görüyorum vakt-i seherde..

Hilâl Demir Kaymak