Yeni Asya - Şanlıurfa - Mahmut Kaya - Sebahattin Yaşar

Başka hiçbir maksat gözetmeden niyetimizi sadece Allah rızası için ziyarete odakladık ve Bismillah diyerek yola çıktık.

İlk durağımızda liseli pazar topluluğu gençlerimizden sevgili Enes var. Bizi iş yerinde babası karşılıyor. Tabiî bütün iş yerlerinde olduğu gibi bir telâş, koşuşturmaca her yerde aynı. Bu bitmiyor. Ama araya da bir şeyler katmak bir gereklilik. Maneviyatı olmayan bir hayat, içinde ne olursa olsun tatsız, tuzsuzdur. Bunu gittiğimiz yerlerdeki beş on dakikalık sohbetten sonra misafir sahibinin cümlelerinden anlıyoruz. “İyi ki geldiniz, havamız değişti. Bizim buranın işleri zaten hep böyle. Siz bize bakmayın hep gelin, bizi ihmal etmeyin” diyen okuyucularımız bize cesaret veriyorlardı.

Enes şimdiler de esnaf, aynı zamanda açıktan eğitimini de sürdürüyor. Zaman zaman haftalık Risale-i Nur sohbetlerimize katılıyor. Zaman zaman da kardeşi ile geliyor. Biraz araya zaman girince bu sefer biz onu ziyaret edelim dedik. İyi de oldu. Çünkü sonraki ilk genç etkinliğimize katıldı. Anlaşılıyor ki, nefis ve şeytan insanı bu tür hayırlı, manevî etkinliklerden alıkoymak istiyor. Kardeşlerimizi nefislerine terk etmemek gerekiyor.

Mahmut Hocamla ikinci ziyaret durağımız öğrencim sevgili Alican oldu. Neşeli ve hareketli bir insan Alican. Bizi işyerinde büyük bir mutluluk hali içinde karşıladı. Zaten iki evlâdı bizim haftalık vakıf sohbetlerine katılıyorlar. Vakıf hizmetimizin ne kadar önemli bir boşluğu doldurduğunu anlıyoruz. Alican’ın ifadesine bakılırsa, “Vakıftaki abiler anne baba olarak bizim elimizden tuttular adeta. Bizim veremediğimiz dinî bilgileri çocuklarımıza onlar veriyor. Çocuklarımızın hayatına Risale-i Nurları kattılar. Onlara ne kadar teşekkür etsek azdır.” Bu ve benzeri cümleler velilerin genel kanaati. Yine dikkat çekici bir cümlesi ise, “Çocuklar akranları içinde daha kolay öğreniyor. Orada tatlı bir rekabet oluyor ve bu öğrenmeyi motive ediyor.” İdi.

Aynı günün üçüncü ziyareti ise, bir kamuda müdür olan Mahmut Beye oldu. Mahmut Beyle biraz konuşunca kökeninde Risale-i Nurların olduğunu anlıyoruz. Evlerinde Külliyat olduğunu ve eski ağabeylerin kendileriyle çok ilgilendiğini paylaştı. “Biz eskiyiz, ama nurlar konusunda eskimedik. Bizim zamanlar zor günlerdi. Ama o zamanlarda ağabeyler bizi kendi halimize terk etmediler. Hep arayıp sordular ve bizi terk etmediler. İçimizde hep o muhabbet canlı oldu. Biz Risale-i Nurları ve Nur talebelerini seviyoruz. Lütfen bizi ihmal etmeyin, hep gelin gidin. Sizleri görünce biz mutlu oluyoruz. Sizin gelip gitmeniz bile bir ders gibi oluyor. Siz bir misyon taşıyorsunuz.” dedi.

Evet, bir ziyaretimiz de böyle gerçekleşti. Yine konuştuğumuz kişilerin aile durumları, çocukları, okul ortamları ve başarıları gibi pek çok konu gündeme geldi. Tabiî ki biz de konuşulan ve problem olan durumlara göre notlarımızı alıyoruz. Bu notları da çalışıp, gerek gazetede ve gerekse dergilerimizde yazılara dönüştürüyoruz. Böylece biz de eğitimci olarak bilgilerimizi güncelliyoruz ve yenileniyoruz.

Yeni bir okuyucu ziyaretinde görüşmek dileğiyle.