Birgün Hz. Ömer’e (ra) adamın biri gelip çocuğunun itaatsizliğinden şikâyet eder, dert yanar. Hz. Ömer (ra) çocuğu getirttirir, neden babasına saygısızlık yaptığını, itaatsiz davrandığını sorar. Çocuk, “Ey mü’minlerin emiri, çocuğun baba üzerinde hiçbir hakkı yok mudur?” diye sorar.
Hz. Ömer de,(ra) “Elbette var” der ve devam eder: “Baba önce çocuğuna temiz ve ahlâklı bir anne seçmeli, sonra çocuğuna güzel bir isim koymalı, daha sonra da Kur’ân’ı öğretmelidir.”
Bu defa şikâyet sırası çocuğa geçer: “Ey mü’minlerin emiri,” der. “Babam bunlardan hiçbirini yapmadı. Bana anne olarak bir mecûsîyi seçti. İsim olarak da kaplumbağa anlamına gelen bir isim taktı. Kur’ân’dan da tek bir harf olsun öğretmedi.”
Hz. Ömer (ra) babaya dönüp, “Aslında sen ona karşı gelmişsin. O sana kötülük yapmadan önce sen ona kötülük yapmışsın”1 der.
Çocuğun maddî olduğu kadar manevî hayatından da sorumlu olan ebeveyn bu görevlerini hakkıyla yapmalı. Bilhassa şefkat kahramanı olan anne, çocuğunun üzerine titizlikle eğilmeli, onu maddî ve manevî tehlikelerden korumalı. Sadece dünya hayatını düşünüp ebedî hayatını nazara almamak şefkatin suistimalinden başka birşey değildir.
Bediüzzaman Hazretleri Lem’alar isimli eserinde, o şefkatli validenin, çocuğunun dünya hayatının tehlikeye düşmemesi, fayda görmesi için her türlü fedâkârlığa katlandığını, ona göre eğittiğini, “Oğlum paşa olsun” diye bütün malını mülkünü verdiğini, hafız mektebinden alıp Avrupa’ya gönderdiğini, fakat ebedî hayatının tehlikeye girdiğini düşünmediğini söyler ve der ki: “Dünya hapsinden kurtarmaya çalışıyor; Cehennem hapsine düşmesini nazara almıyor. Fıtrî şefkatin tam zıddı olarak, o masum çocuğunu, ahirette şefaatçi olmak lâzım gelirken, dâvâcı ediyor. O çocuk, ‘Niçin benim imanımı takviye etmeden bu helâketime sebebiyet verdin?’ diye şekvâ edecek. Dünyada da, terbiye-i İslâmiyeyi tam almadığı için, validesinin harika şefkatinin hakkına karşı lâyıkıyla mukabele edemez, belki de çok kusur eder…
“Bu hakikî ihlâs ile hakikî bir fedâkârlık taşıyan validelik şefkati sûistimal edilip, masum çocuğunun elmas hazinesi hükmünde olan ahiretini düşünmeyerek, muvakkat fani şişeler hükmünde olan dünyaya o çocuğun masum yüzünü çevirmek ve bu şekilde ona şefkat göstermek, o şefkati sûistimal etmektir.”2
Şefkatlerini sûistimal eden ebeveyn çocuklarına ancak kötülük etmiş olurlar.
Dipnotlar: 1- Terbiyetü’l-Evlâd, 1:127. 2- Lem’alar, s. 260.
18.11.2006
E-Posta:
[email protected]
|
