Konuyu tam anlayamadık ama “yeniden inceleme” demek, “önceden de inceledik ama bir şey bulamadık, şimdi yeniden inceliyoruz” demek.

“Yeniden inceliyoruz” demek, “bu kişiler hakkında yeni delil belirtileri ya da emareler bulduk, bu sebeple inceliyoruz” demek. 

Dikkat ediniz, bu mesele açısından “yeniden inceleme” demek “suçları yeni” demek değil. Yani “bu kişiler eski bir terör örgütüne yeni üye olmuşlar gibi görünüyor o sebeple inceliyoruz” demek değil.  

Zira Perinçek’in “FETÖ adını biz verdik” dediği ve bir zamanların devleti nazarında en muteber cemaat iken terör örgütü muamelesi görmeye başlayan bu yapının Türkiye’de sekiz on yıldır zaten bir karşılığı yok. 

Yani “yeniden inceleme” demek “yeni eylemin incelenmesi” demek değil, “eski eylemin yeni deliller sebebiyle yeniden incelenmesi” demek. 

Eğer bu incelemenin muhatapları mesleğe son birkaç yıl içinde ve yeni girmiş olan kişilerse mesleğe kabul sırasında yapılan incelemelerde zaten mesele netleşmiş olmalıydı. 

Eğer bu inceleme meslekte sekiz yıldan kıdemli yani 15 Temmuz öncesinde de meslekte olan hâkim ve savcılar hakkında ise onlar hakkında zaten defalarca araştırma yapılmıştır. 

Peki şimdi neden yeniden ve yeniden “yeniden incelemeler” ile hâkimlerin bile ensesine basılıyor?

“Temiz oldukları” bunca zamandır anlaşılamamış da şimdi mi anlaşılacak? 

Meral Akşener hakkında yıllarca açık tutulmuş olan “FETÖ soruşturması” dosyasının son Cumhurbaşkanlığı seçiminden kısa süre önce takipsizlikle sonuçlandığı hatırlanacaktır.

Hukukçular ve siyasetçiler, Ali Babacan’ın “FETÖ dosyası”nın savcılıkta halen de beklemekte olduğunu konuşur, duyar ve bilir. 

Hukuku ve siyaseti esir eden kötü örnekler çoğaltılabilir. 

Anlaşılıyor ki bu kötü örnekler yargı mensupları için de örnek yapılmaya devam ediliyor. 

En az sekiz sene önce başlayan bir sürecin içinde tamamlanamayan “temizlik operasyonu” için daha kaç yıl geçmesi gerekecek?

Bu tutum, iyiniyetli insanlar açısından işin sulandırılmasından başka bir anlama gelir mi?

İnsan haklarının geldiği en önemli aşama Demokles’in Kılıcı’nı kırmak olmuştur. Dünya bununla övünür. 

Buna, tüm dünyada hukukçular, Roma Hukukundan gelen bir tabirle “ne bis in idem (non bis in idem)” derler. “Bir suçtan iki defa yargılama olmaz” demektir.  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bu ilkeyi açıkça benimsemiştir: 

“Hiç kimse, bir devletin hukukuna ve ceza muhakemesi usulüne uygun olarak kesin bir hükümle mahkûm edildiği ya da beraat ettiği bir suçtan dolayı, aynı devletin yargı yetkisi içindeki ceza yargılamaları kapsamında yeniden yargılanamaz veya cezalandırılamaz.”

Anayasa Mahkemeleri kararlarını bu ilkeyi de nazara alarak verir ve kimsenin başının üstünde Demokles Kılıcı tutmaya izin vermez. Yani kılıç kırılmıştır.  

Biz ise kırık kılıç korkusu altında yargı dağıttırıyoruz. Üstelik bu kuralları uygulaması gereken hâkim ve savcıların başında kılıç tutuyoruz. Sonra da “sizde yargı bağımsız değil” diyene kızıyoruz. 

Suya sabuna dokunmayan yargı paketleri açıp duruyoruz. Ama dünya sıralamasında her yıl birkaç basamak geriye düşmeye devam ediyoruz. 

Bu mudur adaletiniz Sayın Bakan?