Sesi ve nefesi en iyi şekilde kullanabilmenin yolu, diyaframdan yararlanmakla doğrudan ilgili. Peki diyafram ne derseniz; insan vücudunda göğsün içinde, ciğerlerin altında ve karın boşluğunun tepesindeki ince bir adaledir, kastır. Nefes aldıkça her nefes bu kasa baskı yapar. Diyaframın aşağı doğru bu sıkıştırma hareketi, karın boşluğunun üst tarafındaki mide, karaciğer, pankreas gibi organlara masaj etkisi yapar.
İnsan sesi boğaz, göğüs, hançere (gırtlak) ağız yolunu takip ederken titreşir, kuvvet kazanır. Nefes, bir yazarın tabiriyle, “kelime kurşunlarının içindeki baruttur.”
İnsanlar konuşurken aslında genellikle akciğerlerden gelen havayı kullanır. Özellikle profesyonel san'atçılar ise diyafram nefesinden yararlandıkları için, daha uzun süre nefes alma ihtiyacı hissetmeden şarkı söyleyebilirler. Pavarotti, Careras gibi opera san'atçılarını veya rahmetli Yıldırım Gürses’i gözünüzün önüne bir getirin. 
Ciğer nefesi ile diyafram nefesini ayırd etmenin basit bir yolu var. İçimize havayı çektiğimizde omuzlarımız da yükseliyorsa bu bir ciğer nefesidir. Diyafram nefesi ise, güzel bir çiçeği koklarken aldığınız nefestir. Omuzlarınız oynamaz. Göğsünüzün değil, karnınızın şiştiğini görürsünüz. 
Sesi dinlendirmek ile bedeni dinlendirmek birbiri ile doğru orantılıdır. Az uyku alan, ses tellerini dinlendirmeyen bir insanın sesi çatallaşır, genzi yanar. İyi bir ses, iyi bir uyku ile gelir. Anadolu’daki canlı konser programları en çok bu yönüyle beni endişelendirir. Uzun yolculuk, düzensiz uyku, dinlenememiş bir ses, kötü geçecek bir konserin habercisidir. O yüzden san'atçılar, uzak yolculukların ardından dinlenme imkânı bulamadan çıkacakları canlı konser programlarında gerçekten zorlanırlar.