«
20 yıllık bir tarihin en kaba özeti bu.
Bazen en kabası, en acısı oluyor. Bir ülkenin, milyonlarca insanın, binlerce ölünün, onca sırrın bu tarihe sıkışması kahrediyor.
Nasıl bir tarihtir ki... Bir alay meali var...
Tam tercümesi yok! Bir türlü kendi kalbinin diliyle dinleyemiyorsun hakikati. Ya ezberler kuşa¬tıyor beynini; ya dilin kalbine asla sormuyor.
«
Tabii ki saldıran var, terör var.
Ama başka ne var?
Başka neler var ki, tek bir karakolda 20 yıl böyle tecelli etmiş?
Başka ne var ki, tek bir karakolda, “sağlamlaştırmak” için 17 yıl ve 40 şehit beklenmiş?
Başka ne var ki, yanında gömülü bir silah deposu varken, gencecik çocukların mermileri tükenmiş?
Başka ne var ki, generalim saldıranları dağdaki çoban zannetmiş?
Başka ne var ki, onca teknoloji, onca para, onca ihale, onca komisyoncu, onca aracı, onca silah alımı, onca açık ve gizli bütçe, onca Heron, onca bilişim, onca istihbarat, onca müttefik yetmemiş?
Başka ne var ki, orada o silahlar gömülmüş, nerede kullanılmış, neyi beklemiş?
Başka ne var ki, bu karakolun “Şehit komutan”!, kendi yaşında hatta daha büyük askerlerin canının emanet olduğu 21 yaşında bir astsubaymış?
Başka ne var ki, en üst rütbeli komutanın 21 yaşında astsubay, sonraki komutanların 8 jandarma uzman çavuş ve uzman erbaş olduğu bir karakol için, Genelkurmay açıklamasında, adeta utançtan rütbeler bile sayılamamış, “Lider konumundaki personel” denmiş?
Başka ne var ki, esas lider olması gereken komutanların onca ihmali yanlarına kalmış?
Başka ne var ki, onca Genelkurmay başkanı değişmiş ama, “Araştırıyoruz, soruşturuyoruz” açıklamaları hiç değişmemiş?
Başka ne var ki, toplumsal infialleri ve yarılmaları açan bir başka karakolda; Dink suikastı öncesi Samast’ın ve ötekilerin eline jandarmanın da parmak izleri karışmış?
«
Upuzun, depderin bir tarihi daha fazla çekiştirmeyeyim. Baskından iki yıl sonra, karakol yakınında gömülü ve şaibeli bir silah deposu ortaya çıktığı sırada; 17 Aktütün şehidinin 21 yaşındaki şehit komutanı, "Lider konumundaki personel", Eskişehirli Astsubay Hasan Önal; beylerin, paşaların, hepimizin gözünün içine baka baka sorsun:
Ben çoktan öldüm... Başka ne var ki!
Umur Talu, Habertürk, 20 Ocak 2011