Anne biraz düşündükten sonra:
“Bu dünyada kaç tane anne var, bilir misin?”
“Bilmem, ama çok fazladır. Meselâ bütün okulumuzun anneleri ve diğer okulları düşündüğümde…”
“Anneler çocukları için her zaman affedicidir. Yaptıkları yaramazlıkları bir süre sonra hemen unuturlar. Bir daha hatırlamazlar bile. Bazan öyle üzülürler ki, hasta bile olurlar. Ama yine de hiçbir zaman şikâyet etmez, her zaman affedicidirler değil mi?”
“Evet.”
“Allah her annenin kalbine bir parça merhamet ve affedicilik damlası koymuştur. Şimdi bütün dünyadaki annelerin bu merhamet damlalarını birleştirirsen ne olur?”
“Çok ama çok büyük bir merhamet!”
“İşte Allah’ın ne kadar affedici olduğunun en düşük sınırı budur. Anladın mı?”
“Evet, anladım. O yüzden teyzem kızına ‘Anne olunca beni daha iyi anlarsın’ diyor, o zaman bu damlalar meydana çıkıyor demek ki.”
“Devamını da sen getirdin benim akıllı oğlum. Tabiî babalarda da vardır bu, ama annelerinki daha fazladır.”
“Babamınki bence biraz gizli kalmış anne!”
* Allah, bizleri her zaman görür ve duyar. Zaten bu, Allah’ın iki sıfatıdır. Bizler hata yapınca ne kadar tövbe eder isek, o kadar bağışlanırız. Çünkü Allah’ın merhameti ve affediciliği sonsuzdur. Ancak “kul hakkı”na çok dikkat etmeliyiz. Kul hakkı, bir arkadaşım ile dalga geçmek kadar ince bir çizgidedir ve bu yanlışı yapmak da öbür dünyada bizi büyük bir sıkıntıya sokabilir.