Ankara, Suudi Arabistan, İsrail ve Filistin’den gelen misafirleri ağırladı… Gelibolu ise, Avustralya ve Yeni Zelanda’dan gelen misafirleri…
Uluslararası Turizm Profesyonelleri Kulübü tarafından 150 kişiden oluşan her iki ülkenin insanları, 1. Dünya Savaşı’nın sona erdiği gün olan 11 Kasım’da Gelibolu Yarımadası Tarihî Millî Parkı içinde bulunan Anzak koyunda düzenlenen törenle atalarını andı.
Yeni Zelandalı Philips Sims adlı vatandaş:
“Bizim için 11 Kasım tarihi çok önemli. 1. Dünya Savaşı’nın sona erdiği bu günün bizim açımızdan ayrı bir önemi var. Çanakkale’de yaşanan savaş, hiç olmasaydı. Ancak bizler bu savaş sayesinde kendi benliğimizi bulduk ve devlet haline geldik. Çanakkale’nin yeri bizim için bu sebeple çok önemli” demiş.
Bir kısım Avustralyalı da bu koyda gözyaşı dökerek dedelerini andı.
Biz acaba dedelerimizi böylesine anıyor, onları yâd ediyor muyuz?
Onlara gereken hürmeti gösterip, saygıda kusur ediyor muyuz? bilemiyorum.
Karamsar değilim elbet. Ama bir takım yozlaşmayı görünce acaba ne gibi tedbirler aldığımızı kendimize soruyor muyuz?
Hatta bir televizyon kanalında muhabir Çanakkale Zaferi ile ilgili gençlere mikrofon uzatmıştı.
Soru şuydu: Çanakkale Savaşını hiç araştırdınız mı?
Cevaplar ne yazık ki, olumsuzdu. Kimi hayır dedi. Kimi Çanakkale Savaşının Japonlara veya Ruslara karşı yapıldığını, kimi ise “hiçbir fikri olmadığı” yönünde açıklama(!)larda bulunmuştu.
İkinci sorusu da “Yunanlıları denize dökmüştük, onu biliyor musun?” dediğinde cevaplar şöyleydi:
“Çanakkale Savaşını Ruslara karşı mı, yoksa Japonlara karşı mı yaptık?”
Cevap:
“Japonlara karşı” .
“O zamanki TC Cumhurbaşkanı kimdi?”
“Bilmiyorum. Zaten ben okuduğum okulda da sayısalcı olduğum için Tarihle felan ilgim yok.”
Bravo!
Demek ki, en önceki iş; tarih bilincini aşılamak! Çanakkale’nin ne olduğunu öğretmek. Hangi ruhu taşıdığımızı öğretmek..
Anzaklar bu ruhu taşıdıkları için kıt’alararası ülkeden gelip, Anzak koyunda dedeleri için gözyaşı döküyor. Biz burnumuzun dibinde yatan dedelerimizden bîhaber olduğumuz gibi tarihi bilinçten de uzağız.
TİMSAHLAR
Vietnam’ın orta kesimindeki bir çiftlikte yetiştirilen yüzlerce timsah, sel sularının kafeslerini kırması sonucu serbest kaldığı haberini okuyunca irkildim.
Çünkü bu bölgede yetişen timsahlar, öyle-böyle ufak değil; her biri 200 kilo ağırlığında ve öldürülen bir timsahı 8 kişi ancak taşıyabiliyor.
Vietnamlı asker ve milisler 7’sini zımbalamış. Diğerlerinin yakalanması için görev başında.
Ben Türk televizyonlarını da bu olaya benzetiyorum.
Türk televizyon kanallarında yayınlanan dengesiz programlar, kafesi kırılmış timsah gibi etrafa dehşet saçıyor.
Çocuklara, gençlere, hatta yetişkinlere öyle zarar veriyor ki, timsahın bıraktığı tahribattan fazla… Timsah en azından bir kişiyi yiyor. Ama bu programlar birkaç kuşağı heba ediyor.
EVLİLİK Mİ KARİYER Mİ?
Hollywood yıldızı, üstelik iki Oscar sahibi Avustralya asıllı aktris Nicole Kidman diyor ki:
“Eşimle seyahat etmeyi seviyorum. Evliliğim dışındaki her şey benim için ikinci planda kalır. Kariyerim dahil her şey evliliğimden sonra gelir.”
“Kariyer”i “evlilikten üstün” tutan zihniyete bir gönderme yapalım dedik.
13.11.2007
E-Posta:
[email protected]
|
