Bu ayı özel kılan, İslâm’ın çekirdeklerini oluşturan unsurlara ev sahipliği yapmasıdır. Allah bizlerden bu ayı oruçlu geçirmemizi istemiş ve bizlere oruç nimetini bu ayda farz kılmıştır. Bin aydan hayırlı olan Kadir Gecesini de bu ayda ihsan etmiş, hayat düsturumuz, hayat planımız, kitabımız olan Kur’ân-ı Kerîm bu ayda nazil olmaya başlamıştır. Allah-u Teâlâ Ramazan ayının önemini Kur’ân’da şu şekilde açıklamıştır: ’’Oruç ayı olan Ramazan öyle bir aydır ki insanlar için hidayet rehberi olan, onları doğru yola ulaştıran ve hak ile batılı (tevhid ile şirki) birbirinden ayıran delilleri muhtevî olan Kur’ân bu ayda inmeye başlamıştır. Sizden bu aya erişen kimse bir ay boyunca orucunu tutsun.”1 
Ramazan ayı Alah’ın rızasına ulaşmayı hedef bilen biz Müslümanlar için harikulâde bir aydır. Ramazan ayında seksen senelik bir ömür semerâtını kazanabiliriz. Bu açıdan çok kârlı bir ticarettir. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri bu konuyu şu şekilde özetler:
“Ramazan-ı Şerif adeta bir ahiret ticareti için gayet kârlı bir meşher, bir pazardır. Ve uhrevî hasılat için gayet münbit bir zemindir.”2
Yine bu konuda İmam-ı Rabbânî Hazretleri buyuruyor ki: ’’Mübarek Ramazan ayı, çok şereflidir. Bu ayda yapılan nafile namaz, zikir, sadaka ve bütün nafile ibadetlere verilen sevap, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftar verenin günahları affolur. Cehennemden azad olur. O oruçlunun sevabı kadar ayrıca buna da verilir. O oruçlunun sevabı hiç azalmaz.’’
Evet Ramazan’ın hakikaten çok hikmetleri, kârları vardır. Ancak ne var ki, insan derin düşünmediğinde, aklını ve vicdanını kullanmadığında gaflete düşebilmekte ve bütün bu önemli gerçekleri unutabilmektedir. Bediüzzaman Hazretleri insanın nefsindeki bu noksanlığa şu sözleriyle dikkat çekmiştir:
’’Nefs-i insaniye gafletle kendini unutuyor. Mahiyetindeki hadsiz aczi, nihayetsiz fakrı, gayet derecedeki kusurunu göremez ve görmek istemez. Hem ne kadar zayıf ve zevale maruz ve musîbetlere hedef bulunduğunu ve çabuk bozulur, dağılır et ve kemikten ibaret olduğunu düşünmez. Adeta polattan bir vücudu var gibi lâyemutane, kendini ebedî tahayyül eder gibi dünyaya saldırır. Şedid bir hırs ve tamahla ve şiddetli alâka ve muhabbetle dünyaya atılır. Her lezzetli ve menfaatli şeylere bağlanır. Hem kendini kemal-i şefkatle terbiye eden Hâlık’ını unutur. Hem netice-i hayatını ve hayat-ı uhreviyesini düşünmez, ahlâk-ı seyyie içinde yuvarlanır.”3
Bir Müslüman’a hırs ve tamah yakışmaz. Kur’ân’ın ahlâkıyla ahlâklanmamızı emreden Efendimiz Hz. Muhammed (asm), bizlerden acizliğimizi bilip, Allah’a iyi bir kul olmamızı ister.
İşte Ramazan bu gerçekleri anlamamıza vesile olur ve âciz birer ‘kul’ olduğumuz bilincini bizlere aşılar. Ve yine Bediüzzaman Hazretlerinin yorumuyla ’’Ramazan-ı Şerifte, en zenginden en fakire kadar herkesin nefsi anlar ki, kendisi mâlik değil, memlûktür; hür değil, abddir.”4
Bizler dergâh-ı İlâhîde acizliğimizi bilerek, bizlere ihsan edilen Ramazan-ı Şerif nimetini, Kur’ân-ı Kerîm nimetini, oruç, duâ nimetini en güzel şekilde değerlendirmeliyiz.
“Allahım! Efendimiz Muhammed’e ve Âl ve ashabına Senin razı olacağın ve onun lâyık ve müstehak olduğu bir rahmetle, Ramazan ayında okunan Kur’ân’ın harfleri adedince salât ve selâm eyle. Âmin.”5

Dipnotlar:
1- Bakara Sûresi: 185.
2- Mektubat, 29. Mektub, s. 391.
3- Mektubat, 29. Mektub, s. 329.
4- Mektubat, 29. Mektub, s. 389.
5- Mektubat, 29. Mektub, s. 393.