Her şey bir hikmet tahtında hareket etmektedir. 

Bu bağlamda Bediüzzaman: “Madem dünya fanidir. Hem madem ömür kısadır. Hem madem gayet lüzumlu vazifeler çoktur. Hem madem hayat-ı ebediye burada kazanılacaktır. Hem madem dünya sahipsiz değil. Hem madem şu misafirhane-i dünyanın gayet Hakim ve Kerim bir Müdebbiri var. Hem madem ne iyilik ve ne de fenalık cezasız kalmayacaktır.” der.

Elbette akıllı insan aklını ve ruhunu işleterek şu fani dünyada iyilik yapacak, günahlardan, kötülüklerden uzak duracaktır. Çünkü bu dünyada huzur ve mutluluk yalnız imanda ve iman hakikatleri dairesindedir. Akıllı insan, dünya için ahiretini, ahireti için de dünyasını feda etmez. Ebedî hayatını, hiçbir zaman hayat-ı dünyeviyesi için bozmaz. Malayani şeylerle ömrünü telef etmez. Kendini misafir telâkki eder, misafirhane sahibinin emirlerine göre hareket eder. Selâmetle kabir kapısını açar, saadet-i ebediyeye girer. İşte gerçek mü’min sürekli iyilikten yana yaşar. Onun defterinde kötülüğe ve haramlara karşı daima salih ameller vardır. Güzel işler yapar, güzel söz söyler, sabrı tavsiye eder zira bilir ki, sabrın mükâfatı, zaferdir. Sabır, acıdır, ama meyvesi tatlıdır. 

Bu dünyaya iman hakikatlerini öğrenmek ve yaşamak amacıyla geldik. İmanı kazanıp, iyilik ve güzellikleri ziyadeleştirmek gayesiyle bu fani misafirhanede yaşamaktayız. Öyleyse bol bol iyilik yapmalıyız. En büyük iyilik ise, Kur’ân’ın manevî bir tefsiri olan, Nurlar’ı okuyup, anlayıp güzel işlerle iştigal etmektir. Allah’ı iyi tanıyıp, O’nun emirlerini yerine getirmektir. Zira Allah’ı tanıyan, O’nu bilen zindanda dahi olsa bahtiyardır. O’nu tanımayan, saraylarda dahi olsa, yine zindandadır. 

Hayat boyu insan hassaten Allah’ı tanıyan kişi sürekli bir şekilde iyilik yapmalı, kötü düşüncelerden arınmalıdır. Bu bağlamda mü’min uyanık olmalı, şeytanın tuzağına düşmemelidir. Devamlı imanını yenilemeli ve istiğfar etmelidir. O zaman kâmil Müslüman olma yolunda mesafe kat’eder. 

Şair der ki: “Yüksel ki yerin bu yer değildir. Dünyaya gelmek hüner değildir.” diyerek bizleri iyilik de ve güzellikte yarışmaya teşvik etmektedir. 

İnsanı, iyilik yapmak, hayırlı işlerde çalışmak ve sadâka vermek daima mutlu eder. Huzurlu ve bahtiyar olmanın reçetesi, Kur’ân’a uymaktan, Sünnet-i Seniyyeye sımsıkı sarılmaktan geçmektedir. Öyleyse, yaptığın hizmeti hor görme. Çünkü Rıza-i İlâhî yolunda zerre yıldız olur.