Bu durum insanın iç dünyasına hızı, yarışı, rekabeti, stresi, kıskançlık, hased gibi menfî duyguları taşır. Geçmişin hüznü, geleceğin korkusu insanı derin bir kaygıya gark edip insanî değerlerini tahrip eder.  

SEFİH MEDENİYETİN İLAH VE İLAHELERİ

Sefih medeniyet medyayı, sinemayı, edebiyatı, reklâmları hülâsa bütün vasıtalarını kullanarak insanların zihninde başarılı, güçlü, zengin, adeta süper güçlerle donatılmış, her biri adeta birer ilah ve ilahe olan insan modelleri sunar. Yalancı Cennette, ellerinde zehirli ballar insanı yoldan çıkaran Cehennem hurileri, yalancı dostlar…

Bütün yalancılar gibi ömürleri kısadır! Ne zamanki başarısızlık, musîbet gelir, hepsi bir  anda gözden kayboluverir. Neye uğradığını şaşıran insan da ümitsizlik ve kaygılarla dopdolu denize düşen yılana sarılır misali ayakta durmaya çalışır!

Sefih medeniyet bu sefer de “Hastasın, tedavi olmalısın!” deyip türlü hastalıklar ve ilâçlar icad eder. Çeşitli şahsî gelişim teknikleriyle kişiyi toparlamaya çalışır.

Oysa ki, insan başarıları, başarısızlıkları, sevinci, üzüntüleri, âcizliği, fakirliği, ümidi, ümitsizliği, gayreti,  tembelliği ile insandır!

Hep güçlü, başarılı olmaya mecbur bir tanrı yada tanrıça ya da ümitsizliğe, karamsarlığa düştüğünde ilâçlarla tedavi edilmesi gereken bir hasta değildir.

Bu tabloyu abartılı mı buldunuz?

Tıp, psikoloji bilimlerine elbette muhalif değiliz. Beri yanda şurası bir gerçek ki, insanın kendi iç dünyasını, duygularını, âcizliğini, fakirliğini keşfetmesi yepyeni bir hayat yolculuğunun ilk durağı anlamına gelir!

RİSALE-İ NUR’DAN ÜMİT FORMÜLLERİ

Bediüzzaman Hazretleri ömrünü vakfettiği iman hizmetinde Risale-i Nur Külliyatı ile okuyucularının eline varlık âleminin ve kendi iç âlemlerinin anahtarlarını sunar.

Bediüzzaman’ın hayatın her hali için olduğu gibi ümit ve ümitsizlik duyguları için de Kur’ân ve hadis deryasından topladığı hakikat incileri vardır:

“Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin!” (Zümer Sûresi, 53.) ayetinin açılımını yaptığı “Hutbe-i Şamiye” isimli eserinde ümitsizliği “İslâm âleminin kalbine giren dehşetli bir hastalık” olarak tanımlar.

Hastalığın belirtisi: Ahlâkî çöküş, tembellik, lakaydlık, karamsarlık, fedakârlıktan uzak ben merkezli “nemelâzımcı” bir hayat tarzı…

Hastalığın ilâcı: Bir âyet ve iki hadisle formüle edilir.

“Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin!”  

(Zümer Sûresi, 53.)

“Tamamı elde edilemeyen şeyin, tamamı terk edilmez” (Keşfül Hafa)

“Ben kulumun güzel zannı yanındayım” 

(Buhari)

Bizi manen öldüren, zulmeden, adeta katilimiz olan ümitsizlik hastalığından kurtulmak, ancak gayret-çaba sarf etmek, mükemmeliyetçi olup ye’se düşmemek, hüsn-ü zan sahibi olmak, Rabbimizin merhametinden  ümidimizi kesmemekle mümkün. 

Ümitvar olmaktan kendimizi neden mahrum edelim ki?