Sahi hayat ne, neden bu âlemdeyiz, niye varım, niye burada bulunuyorum. Asrımızda birçok gencin, birçok insanın kafasından geçen cümleler... Oysa birisi var kendini bize göstermek istiyor O’nu tanıyalım, bilelim anlayalım, bizim için özenle hazırladığı bu kâinatı hayat nimetiyle bize gösteriyor. Önce hayat veriyor bize, sonra birçok meleke veriyor, his veriyor, duygu giydiriyor. Bizi donanımlı ve mükemmel şekilde yaratıyor hatta, Ayeti kerime de Rabbimiz buyuruyor ya “Biz insani en güzel surette yarattık” (Tin:4) Aslında o mükemmel yaratmış biz kendimizi keşfetmemiz lazım işte bu anda beni derin tefekkürlere sevk eden en güzel yardımcım Risale-i Nur geliyor.

Risale-i Nur insana adeta kâinatı görebilecek ikinci bir gözlük veriyor. Hayati en iyi anlayabileceğim sırlı gözlük. O gözlükle başlıyorsun incelemeye ilk kendine bakıyorsun insan nedir? Ne var bu insanda niye yaratmış rabbim insanı ve ona verdiği en değerli şey hayat nimetini. Takıyorum gözüme sırlı gözlüğü okumaya başlıyorum “insan nedir?” İnsan Allah’ın bir hibesi ve bir fazlıdır. Sırlar hazinesidir. Sıfatlarının bir kısmı geçici olsa bile insan, Allah’ın bazı sıfatlarının tecellisidir. Allah’ın sıfatları ise, sınırsız ve sonsuzdur. Hem esmanın nakışları ve cilveleri insanda var; onlar ile o kudsi manaları tefekkür eder. 

Maalesef dünya hayatında kendimizi ihmal ediyoruz. Dur ve bak gör o hazineyi keşfet. Yunus Emre diyor ya “Kendini bilen Rabbini bilir.” O zaman kendimden başlayarak verilenleri görmeye çalışacağız. Risale-i Nur’da (15. Şua’da) söyle geçiyor: “Demek zerreyi icad eden, yıldızın icadından aciz kalmaz. Ve lisan gibi bir uzvu halk eden, elbette insanı kolayca halk eder. Ve bir tek insanı böyle mükemmel yaratan, herhalde bütün hayvanatı kemal-i suhuletle yaratabilecek ve gözümüz önünde yaratıyor.”

Bu kadar mükemmellikte yaratılan insanı okumak gerek. Ayeti kerimede: “Allah’ın göklerde ve yerdeki (nice varlık ve imkanlar) sizin emrinize verdiğini, nimetlerini açık ve gizli olarak size bolca ihsan ettiğini görmediniz mi?... “ (Lokman, 31/20) 

Ayetlerde ve Risale-i Nur’dan okuduğumuzda anlıyoruz ki insan her şeye başlayacaksa ilk önce kendinden başlayacak. Aslında insan bu dünya hayatında Allah’ın aziz misafiridir. Hem Risale-i Nur’da insan; şu kâinat ağacının en son ve en cemiyetli meyvesi” ve şu âlem-i kebirin bir misal-i musağğarı olan insanı, bütün mahiyetiyle, camiyetiyle ve cihetleriyle ve nereden gelip, nereye gideceğini ve bu dünyadaki vazifelerini en mükemmel bir şekilde anlatmıştır. 

Risale-i Nur, insanın maddi ve manevi yapısını anlatırken şu tespitleri yapmaktadır: “İnsanın vücudunda birkaç daire vardır. Çünkü hem nebatidir, hem hayvanidir, hem insanidir, hem imani.” “İnsan gayri mütenahi acz ve fakrıyla beraber, Cenab-ı Hakka imanıyla kudret ve gına ve izzetine mazhar olmuştur. İşte bu mazhariyetten dolayı, insan hayvaniyetten terakki edip halife-i zemin olmuştur.” “İnsan gayri mütenahi acz ve fakrıyla beraber, Cenab-ı Hakka imanıyla kudret ve gına ve izzetine mazhar olmuştur. İşte bu mazhariyetten dolayı, insan hayvaniyetten terakki edip halife-i zemin olmuştur.”

Risale-i Nur, “İnsanın vazife ve mertebe noktasında, kâinatın dikkatli bir seyircisi, mevcudatın belağatlı bir lisan-ı natıkı (konuşan dili), kitab-ı âlemin anlayışlı bir mütalaacısı, tesbih eden mahlûkatın hayretli bir nazırı ve ibadet eden masnuatın hürmetli bir ustabaşısı hükmünde” olarak nitelemiştir. Evet, “insan, nur-u iman ile alayıilliyyine çıkar, Cennete layık bir kıymet alır. Ve zulmet-i küfür ile esfel-i safiline düşer, cehenneme ehil olacak bir vaziyete girer” Öyleyse, “ey insan olan insan! Kendini oku. Yoksa hayvan ve camid hükmünde insan olmak ihtimali var.”

Evet, bütün bu manaları ders veren Risale-i Nur’dan bütün insanların ve insanlığın ders alması lazım.