Ankara Üniversitesi Ekonomi Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Yalçın Karatepe, DW Türkçe için yazdı. Karatepe, ekonomide atılan yanlış adımlara dikkat çekerek, “Bankaları kredi vermeye zorlayarak, Merkez Bankası üzerinden parasal genişlemeye giderek hangi sonucu elde ettik sorusunun yanıtı “hata yaptık” olmalıdır. Bu hatanın sonucu olarak da Türkiye’nin gelişmekte olan ülkeler grubunda en kötü performans gösteren ülke olmasına yol açtık. Artan enflasyon, yükselen kurlar, çoğalan riskler sonuç olarak elimizde kalanlar oldu. Bundan sonra ekonomi toparlar mı? Toparlamaz! Çünkü ekonomi kuramlarında karşılığı olmayan, doğruluğuna ve sonuç vereceğine sadece politika uygulayıcıların inandığı ama piyasaların ve vatandaşın ciddiye almadığı politikalar ile düze çıkmamız mümkün değildir” dedi.

Yanlışta ısrar etmeyin

“Yapılması gereken, yanlışta ısrar etmek değil, ekonomik gerçeklik ile uyumlu ve sorunları çözecek politikaları hayata geçirmektir” diyen Karatepe şöyle devam etti: “Ama maalesef mevcut yönetim anlayışı ile bu pek mümkün görünmüyor. Sürekli kararların değiştirildiği, resmî verilerin olgudan uzaklaşarak algıyı yönetmek üzere açıklandığı bir ekonomi politikasının inandırıcılığı yoktur ve ekonomik karar almayı imkânsız kılmaktadır. Geleceği öngöremediğiniz bir ekonomide de aktörler haklı olarak risk almaktan uzaklaşmaya çalışırlar ve bunun için en güvenilir buldukları enstrümanda pozisyon alırlar. Bu nedenle kurların hareketinin devam edeceğini tahmin etmek zor değildir. Önümüzdeki süreçte Merkez Bankası’nın şimdi örtük olarak yaptığı faiz artırımlarını açık olarak politika faizini arttırarak yaptığını, BDDK’nın bankalar üzerindeki baskısının azaldığını göreceğiz. Ama bütün bunlar olduğunda da başta dolar olmak üzere kurların daha yüksek bir seviyede “normalleştiğini” göreceğiz.”

Önce mevcut yönetim modeli sorgulanmalı

Karatepe sözlerini şu şekilde tamamladı: “Ekonomi bir bilimdir. Üstelik insan davranışlarına bağlı olarak sonuç üreten bir bilimdir. İnatlaşma ile ekonomi yönetilemez. Hatada ısrar etmenin maliyeti çok ağır olmaktadır. Oysa bu ağır bedelleri ödemeye hiç gerek yoktu. Ülkenin ekonomik gerçekliği ile uyumlu akılcı politikalar uygulamak mümkün olabilirdi. Ancak Türkiye’nin “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” adı verilen ve bütün kararların bir kişi tarafından alındığı, kurumların bağımsızlığının ortadan kaldırıldığı, denge ve denetleme mekanizmalarının olmadığı, piyasalar üzerinde baskı yapmanın bir politika aracı olarak görüldüğü bir yönetim anlayışı ve modeli ile düzlüğe çıkması mümkün değildir. İşe öncelikle mevcut yönetim modelini sorgulayarak başlamak lâzım.”