Türkiye Hükümetinin, AB hedefini bir kenara koyup Şanghay İşbirliği Örgütüne yönelmesi ve ona üye olmayı düşünmesi problemli bir tercih olarak görülüyor.
Önceleri “Ortak Pazar”, daha sonra “Avrupa Ekonomik Topluluğu”, son safhada “Avrupa Birliği” olarak şekillenen siyasî ve ekonomik organizasyon, üye ülkelerini demokrasi, insan hak ve hürriyetleri, adaletin hayata geçirilmesi, kanun hâkimiyeti vb. hedefine yöneltir.
AB’NİN KRİTERLERİ NELERDİR?
AB ülkelerinin, 22 Haziran 1993’te Danimarka’nın başşehri Kopenhang’ta yaptıkları toplantıda, “Kopenhang Kriterleri” olarak anılan kararlardan bazıları şunlardır:
AB’ye girmek için istenen şartlar:
-O ülkede istikrarlı ve kurumsallaşmış bir demokrasinin var olması,
-O ülkenin Hukuk devleti olması, orada hukukun üstünlüğü olması,
-Orada insan haklarına saygının olması,
-Azınlıkların korunması,
-Çok partili Demokratik bir sistemin olması,
AB üyesi ülkelere bakıldığı zaman, demokrasi ve refah endeksinde dünya sıralamasının üst taraflarında yer almış devletler olduğu görülmektedir.
Çin ve Rusya’nın öncülüğünde 1996’da Çin’de kurulan ve bir kısım Asya ülkelerinin üye olduğu Şanghay İşbirliği Örgütü ise, sınır güveliği ve terör tedbirlerine endeksli bir teşkilattır.
Bu grubun üyesi olan ülkeler, Komünizm döneminden kalma antidemokratik bir yönetim sistemi ve bu sistemi hayata geçiren baskıcı, otoriter, hukuk tanımaz yöneticiler tarafından idare edilmektedirler.
TÜRKİYE’DE AB’Yİ İSTEMEYEN KESİMLER
Türkiye’de ulusalcı kesim, gerçek bir demokrasiye geçildiğinde Kemalizm’in biteceğini, dolayısıyla onların haksız olarak elde ettikleri imtiyazlarının sona ereceğini bildiklerinden, Türkiye’nin AB’ye girmesini asla istememektedirler. Bazı dinî gruplar, Kur’ân’da, “Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyiniz” (Maide/51 ) ayetini hatırlatarak gayr-i Müslimlerle dost olunmasının yasak olduğunu ifade ederler. Üstad Bediüzzaman’a, göre yukarıdaki ayette geçen nehiy (sakındırma) umumi değil, mutlaktır (kayıtsızdır). Mutlak bir şey kayıt altına alınabilir. Gayrimüslimlerle dinleri hasebiyle dost olmamak lazımdır. Zaten onlar eskilerin aksine dinlerine o kadar bağlı değillerdir. Onların sanat ve terakkilerini iktibas etmek için onlarla işbirliği yapılabilir. (Münazarat, s. 170)
Bu kesimin diğer bir ret gerekçesi, ülkemiz AB’ye girerse onların sefahat ve kötü adetleri bize bulaşır. Bu vehim de yersizdir. Zira tek parti döneminde onların kötü yönleri zaten alınmış. Şimdi AB’ye girmemiz durumunda onların iyi tarafları olan sanat, teknoloji ve fenlerini, İslam’a uygun ve bizim malımız olan demokrasi, adalet, insan hakları, fikir, din ve vicdan hürriyeti gibi evrensel değerlerini almış olacağız.
TÜRKİYE ŞİMDİYE KADAR NEDEN AB’YE GİREMEDİ?
Bu işte AB içinde etkin bir grubun (2. Avrupa yanlılarının) bize zorluk çıkardıkları bir gerçektir. Sosyal, siyasî ve ekonomik krizlerle boğuşan 85 Milyonluk Müslüman bir ülkenin, oraya dâhil olması halinde onları sıkıntıya sokacağı bildikleri için bizi istememektedir.
Önemli diğer bir sebep; ülkemizin tek kişinin görüşlerine bina edilen Kemalizm ideolojisiyle ve ihtilal anayasasıyla yönetilen bir devlet olmasıdır.
Son söz: Türkiye’nin, AB’ye alınmasa da, AB reformlarını hayata geçirmesi, Kemalizm’den kurtulup demokrasiye geçmesi ve ekonomisini düzeltmesi açısından onun menfaatinedir.
Ancak hâlihazırda ülkeyi yöneten ve AB karşıtı olan, ŞİÖ’ne katılmayı düşünen Cumhur ittifakından AB’ye giriş için reform yapmasını beklemek boşunadır. Önümüzdeki seçimde AB’ye girişe taraftar olan, içinde demokratların bulunduğu Millet ittifakına destek verilmesi en iyi yoldur.