Gerçi bunlar kişilere ve bakış açısına göre değişebilen hususlardır. Hemen belirtelim ki; çocuklardan maksat insanı, çiçeklerden maksat kâinatı ve kitaplardan maksat ilimi ve kitapların anası Kur’an’ı kastediyoruz.

İnsan, kâinat ve Allah denklemi yerli yerinde ve sağlam kurulduğunda; insan kendini, çevresini ve Yaratıcısını tanır. Kendisine, çevresine ve Yaratıcısına karşı temel hak ve ödevlerini bilir. Bir düzen ve ahenk içinde, mutlu bir şekilde yaşar. 

Allah (cc) her şeyi; insanı, tabiatı, kâinatı en güzel şekilde yaratmıştır. Bu güzelliği görüp tadacak, tefekkür edip şükredecek bütün cihazları insana hediye etmiştir. Bebeklikle başlayıp, çocukluk, gençlik ve ihtiyarlıkla devam eden hayat yolculuğunun her anı değerlidir, güzeldir ve şükre layıktır. İnsanın kendisi de bizatihi hürmete layıktır. Onun için insanı, özelde de çocukları sevelim, değer verelim, saygı gösterelim. Yüce Yaratıcımız bize bildiriyor:

‘NE KADAR DA AZ ŞÜKREDİYORSUNUZ?’

“O her şeyi en güzel şekilde yarattı, insanı da ilk önce çamurdan yarattı. Sonra insanın neslini basit ve hakir bir suyun özünden yarattı. Sonra onun vücudunu güzelce tanzim etti, ona yarattığı ruhtan üfledi ve size kulak, göz ve kalp verdi. Siz ne kadar da az şükrediyorsunuz?

‘Biz yerin altında kaybolup gittikten sonra mı yeniden yaratılacağız?’ dediler. Doğrusu onlar Rablerine kavuşmayı inkâr edenlerdir. De ki: Sizin için vazifelendirilen ölüm meleği canınızı alacak, sonra da Rabbinize döndürüleceksiniz.” (Secde, 32/7-11)

KÂİNAT BİR DESTE ÇİÇEKTİR!

Şehirler bir çiçektir, dağlar ve ovalar başka bir çiçektir. Akarsular ve nehirler farklı bir çiçektir. Güneş ve ay birer çiçektir. Yıldızlar ışıklı bir çiçek buketidir. Kısacası kâinat görmesini bilene bir deste çiçektir ve Yaratıcısı tarafından eşref-i mahlukat olan insana ikram edilmiştir. İnsan kadirşinâstır, kendisine yapılan iyiliği, ikramı unutmaz; en güzel şekilde karşılık verir. Kâinatı kendisine bir çiçek buketi gibi takdim eden Rabbine, en güzel şekilde muhatap olur. Kendisini sevdirmek isteyen Yaratıcısını ubudiyetle sever. Zikir, fikir ve şükür ile mukabele eder. Evet; güzel görene her mevsim bahardır. Her şeyin güzel tarafını gören mutlu olur, ömrünü güzelliklerle geçirir.

ÜÇ KİTABI TASDİK EDEN DUYGU: VİCDAN

Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, Rabbimizi tanıtan üç kitaptan bahseder: Kâinat kitabı, İnsan kitabı –Peygamberimiz (asm)- ve ‘Yaş ve kuru içinde her şeyin yazıldığı’ Alemlerin Rabbinden (cc) alemlerin efendisi Habibine (asm) indirdiği Kur’an kitabı. Bunlar birbirlerini açıklayan, tamamlayan, tefsir eden kitaplardır. Kendisini okuyan insan, kâinat sırlarını çözer ve Rabbini tanır. İki cihan saadetinin formülünü yakalar. Yüce Yaratıcı seçtiği ümmi kulunu (asm) ‘ilmin şehri,’ Hz. Ali’yi (ra) ise ‘ilim şehrinin kapısı’ yapmıştır. İslam bütün ilimlerin seyyidi ve pederidir. Denilir ki; dünyadaki bütün kitaplar bir Kitabı (Kur’an’ı) şerhetmek için yazılmıştır. Fizikten jeolojiye, tıptan astronomiye bütün ilimler ise kainat kitabının sırları çözmeye uğraşır. İnsana yakışan ilim ve dua vasıtasıyla mükemmele ulaşmak için gayret sarfetmektir.

Bu üç kitabı tasdik eden duygumuz ise vicdanımızdır. Bozulmamış, çürümemiş her vicdan; hakkı, adaleti, iyiyi, güzeli ve nihayet Yaratıcımızı gösteren şaşmaz bir pusuladır. İlmin aydınlığında, inancın huzuru içinde ve vicdanın şaşmaz rehberliğinde yaşanacak hayat şüphesiz mutlu bir hayattır.

Sonuç olarak demeliyiz ki; çocuklar ölmesin, çiçekler solmasın ve kitaplar yasaklanmasın, yakılmasın. Bozulmamış vicdanın ikaz ve tavsiyeleri nazara alınsın. İnsan dünya sahnesindeki vazifesini güzelce ifa etsin, mutlu şekilde yaşasın ve ebedi mutluluk diyarına sevinçle gitsin…