Rebi bin Hasyem es-Sevri (ra) tabiînin zahitlerindendi.
Abdullah ibn-i Mesud (ra) ona derdi ki:
“Eğer Resulullah (asm) seni görseydi seni çok severdi!”
***
Rebî Hazretlerine:
“İnsanlara vaaz etmeyecek misin?” dediler.
Rebi:
“Ben kendimden razı değilim ki, kendimi bırakıp başkalarını azarlayayım? İnsanlar başkalarının günahlarında Allah’tan korkarlar; ama kendi günahlarından emin olurlar!” dedi.  
***
Bir gün Rebi bin Hasyem’in yirmi bin dirhemlik atı çalındı. Kendisine:
“Hırsıza beddua et!” dediler.
Rebi şöyle duâ etti:
“Allah’ım hırsız eğer zengin ise onu bağışla! Eğer fakir ise onu zengin et!”
***
Bir başka gün Rebî’in başına bir taş isabet etti, başını yardı. Başından aşağıya doğru kan akıyordu.
Rebi Hazretleri bir yandan yüzünden kanı siliyor, bir yandan da:
“Allah’ım, onu bağışla! O beni kast etmedi!” diyordu.
***
Hizmetçisi demiştir ki:
“Rebî’in bütün amelleri gizli idi. Kur’ân okurken bir adam gelse, hemen elbisesinin bir tarafı ile üzerini örterdi.”
***
Rebî’ye (ra) sorarlardı:
“Hastalık nedir?”
Rebî:
“Günahlardır.” derdi.
“İlâç nedir?” dediklerinde, Rebî:
“İstiğfardır.” derdi.
“Şifa nedir?” derlerse, Rebî:
“Tövbe edip bir daha dönmemektir!” derdi.
Rahmetullahi aleyh.