Haccac-ı Zalim Emeviler döneminin Irak valilerindendi.
Sertlikte ve zulümde üstüne yoktu.
Bu zalim vali bir gün devrin tasavvuf erbabı ve fıkıh âlimlerinden Hasan-ı Basrî hakkında tutuklama emri çıkardı.
Hasan-ı Basrî Hazretleri de bu şerden emin olmak için talebelerinden Habib-i Acemî’nin zaviyesine sığındı.
Haccac’ın adamları zaviyeyi bastılar. Habib’e:
“Hasan nerede?” diye sordular. Habib:
“İçeride!” diye cevap verdi.
Askerler derhal içeriye daldılar. Hasan-ı Basri’yi aradılar, fakat bulamadılar. Öfke ile dışarı çıkıp Habib’in yakasına yapıştılar:
“Sen Haccac’ın kötü muamelesine müstahaksın! Çünkü yalan söylüyorsun! Hasan içeride dedin; ama içeride yok!” dediler.
Habib bu defa da:
“Ben yalan söylemiyorum! Hasan içeridedir. Siz görmüyorsanız kabahat benim mi?” diye çıkıştı.
Tekrar içeriye daldılar. Fakat yine bulamadılar. Ve çıkıp gittiler.
Onların gittiğinden emin olunca Hasan-ı Basrî dışarı çıktı ve Habib’e:
“Üstadını neden korumadın?” dedi.
Habib:
“Üstadım! Benim doğru söylemem sayesinde kurtuldunuz, Allah size yardım etti. Eğer yalan söyleseydim ikimiz de helâk olurduk!” dedi.
Hasan-ı Basrî ise:
“Doğru söyledin. Âyete’l-Kürsi, Âmenerrasulü ve İhlâs Sûrelerini okudum ve tam bir teslimiyetle şöyle duâ ettim: ‘Allah’ım! Hasan’ı sana emanet ediyorum!’ dedim; ve Rabbim korudu.”