[22 Teşrinisani 1324, Kürd Teavün ve Terakki gazetesi, Sayı: 1. [Kürtçe olarak neşredilen bu makalenin Türkçe tercümesi gazetenin 1 hafta sonraki sayısında (29 Teşrinisani 1324/12 Aralık 1908, Sayı: 2, Sayfa: 13.) yayınlanmıştır.]

Yâ Ma’şere’l-Ekrad!

İttifakta kuvvet, ittihadda hayat, uhuvvette saadet, hükûmette selâmet var. İttihadın habl-i metinini, muhabbetin dayanıklı halatını sıkı tutun ki, sizi belâlardan kurtarsın. Güzelce kulak veriniz, dinleyiniz.

Size bir şey söyleyeyim: Biliniz ki; üç, evet üç cevherimiz vardır ki, muhafazasını bizden istiyorlar:

Birincisi: İslâmiyet ki, milyonlarla şühedamızın kanını ona paha vermişiz.

İkincisi: Cevher-i insaniyet ki, bizi heyet-i içtimaiye nazarında insan gösterecek odur.

Üçüncüsü: Milliyet ki, pişvâlarımızın, seleflerimizin ruhlarını mezarda şâd ettirecek bir tuhfemiz ve onlarla rabıta-i ezeliye ve ebediyemiz olacaktır.

Şu üç cevhere mukabil bir de üç düşmanımız vardır ki, bizi mahvediyor:

Birincisi: Fakr ki, İstanbul’daki kırk bin hamalın vücudu o düşmanımızın numune-i tasallutudur.

İkincisi: Cehil ki, birinci düşmanımızın istilâsına büyük bir yardımcıdır. Zebun-u fakr olan o kırk bin hamalın içinde binde biri bir gazeteyi okuyamıyor ki, bir tarîk-ı necat bulsun.

Üçüncüsü: İhtilâf ve muâdât-ı cahilânemizdir ki, biz birbirimizle boğuştukça bir terbiyeye bihakkın kesb-i istihkak ediyorduk. Hükûmet dahi terbiye-i vifakiye yerine tezyid-i nifaka çalışıyor, hakkımızda her nevi zulüm ve i’tisaf icrasına bizi lâyık görerek insafsızlık ediyordu.

Şimdi bilmeli ve anlamalıyız ki, şu üç düşmanımızı kahretmek ve o üç cevherimizi onların ellerinden kurtarmak için de elmastan masnu üç seyf-i sâtı-ı celâdet bize lâzımdır:

Birinci kılıcımız maarif, ikinci ittifak ve muhabbet-i millî, üçüncü de teşebbüs-ü şahsî ve sa’y-i nefsîdir. Herkes nefsine itimat etmelidir ki, haricin muavenet imtinanından, tezellülden, iftikardan istiğna hâsıl etsin, mezellet yükleri altında eğilmekten, her dest-i kahr-ı i’tisafa boyun eğmekten âzâde kalsın.

Son vasiyetim şudur: Okumak, yine okumak, yine okumak! Sonra, birbirinizin elini sıkı tutmak, ittihad etmek, ittifak âleminde yaşamak!

Bediüzzaman Said Nursî

Eski Said Dönemi Eserleri, 

Makalat, s. 27

LUGATÇE:

dest-i kahr-ı i’tisaf: haksızlığın kahredici eli.

habl-i metin: sağlam ve kopmaz ip.

imtinan: iyiliği başa kakma; minnet altında bırakma.

i’tisaf: haksızlık.

ittihad: birleşme, fikir birliği etme.

muâdât-ı cahilâne: bilgisizce karşılıklı düşmanlık.

nasâyih: nasihatler, öğütler.

pişvâ: önder, reis.

sa’y-i nefsî: şahsî çaba ve gayret.

seyf-i sâtı-ı celâdet: parlak yiğitlik kılıcı.

tarîk-ı necat: kurtuluş yolu.

terbiye-i vifakiye: uzlaştırıcı terbiye ve eğitim.

tuhfe: hediye, armağan.

uhuvvet: kardeşlik.

Yâ Ma’şere’l-Ekrad: Ey Kürtler topluluğu!

zebun-u fakr: fakirlikten kurtulamayan, yoksulluk düşkünü.