Click Here!
      "Gerçekten" haber verir 06 Ocak 2007

Eski tarihli sayılar

Görüş, teklif ve
eleştirilerinizi
[email protected]
adresine bekliyoruz.
 

S. Bahaddin YAŞAR

‘Dede’lik antrenmanları



Dede deyince...

Her insan bir torun, her torun da bir dede-ninedir zamanla. Devran böyle kurulmuş. Şimdi ‘dede’ deyince zihninizde oluşanlar ile, çor çocuk sahibi olunca ya da gerçekten dede olunca oluşanlar, aynı değildir. Bu yazının içindekileri en iyi anlayacaklar da sanırım dedelik makamında, o makamın keyfini sürdürenler olacaktır.

Dedelerin ne denli yeri doldurulmaz bir değer olduğunu, dedeleriyle gezen, oyunlar oynayan torunlara sormalı. Tabiî aynı şekilde dedeler için de torunların ne anlama geldiğini, yine torunlarıyla gezmeye çıkan, onlarla oyunlar oynayan ve onlarla bol bol konuşan, dertleşen dedelere sormalı. Nitekim pek çok çocukta, belki anne babadan çok daha derin hatıralar, dede ve ninelerinden gelmektedir. Onların evlerden uzak veya ayrı kalmaları, hem oğul ve kızlarda ve hem de torunlarda hayatın çok önemli bir renginin kaybolmasını netice vermektedir.

Torunlar için dede, dedeler için de torun, yeri doldurulamayacak iki önemli kavram.

Yüce Allah (c.c.), öyle hassas dönemlere karşı öyle hassas duygular vermiş ki, o dönemler ancak o duygularla yaşanabilir. Torunun, dede için ‘küçük bir ev arkadaşı’ olması dedeyi mutlu kıldığı gibi, torunu da hayata hazırlayan bir tecrübe ile birlikteliğe sevk etmektedir. Her yaş döneminin kendine göre bir eğlencesinin var olduğu anlaşılıyor.

Nitekim dedemin çocukluk yıllarında benim üzerindeki izlerini unutmam mümkün değil. Onunla geçen günlerimizde bıkmadan usanmadan sürekli duâlar ederdi bana. Hatta ben çoğu zaman ne dediğini bile anlamazdım. O duaları hayatım boyunca hep yanı başımda hissettim. Şimdi de ben ona duâlar gönderiyorum. Rabbim mekânını Cennet etsin. Şu an evinizde dedeleriniz varsa, mümkünse girin koluna ve bir güneşli günde, semtinizde bulunan parkın, kış manzaralı gezisini gerçekleştirin. Bu davranış, sizi de onu da mutlu edecek bir davranıştır. Deneyin isterseniz.

Her mevsim anlamlı

Dede olmadan, dedeliğin ne olduğunu bilmek mümkün değil ama, sanki dedelik antrenmanlarına yavaş yavaş insan hazırlanıyor. İnsan, büyük hadiselere, önce zihnen bir takım olaylar yaşayarak hazır hale geliyor.

Mevsimler, nasıl ki her biri birer vazgeçilmez anlam içeriyorsa, insanın hayat safhaları da aynı anlamı taşıyor. Hatta bir mevsimin varlığı, diğerini gerekli kılıyor. Ne ilkbahar düşünülmeksizin sonbahar, ne sonbaharsız kış düşünülesi. Hayatın kanunlarını koyan, en ince ve gerekli hikmet dolu kuralları da koymuş. Dün, torun olmanın hazzını yaşarken, bu gün torunlu hayat antrenmanlarına başladık bile.

Çocukların oyunları gerçeklerle dolu

Çocukların oyunlarında çok şeyler gizli. Oyunlar birer hayat antrenmanı adeta.

Evde çocuklarla oyunun zevkini başka hiçbir şey vermiyor. 6 yaşındaki kızım oyuncak bebeğiyle oynuyor. Çocuğun kucağına göre kocaman bir bebek. Onunla sürekli konuşuyor, evcilik oynuyor. Oyunun bir bölümünde aynen şu cümleleri kuruyor: “Haydi kızım, şimdi de dedeye gidiyoruz. Dedesiiii! Biz torununla sana geldik. Dedesi, torununu sevmeyecek misin? Haydi dedenin kucağına. Sana duâ etsin...”

Tam bu cümleler kurulurken, kızımın oyuncak bebeğini kucağımda buldum. 6 yaşındaki kızım, bir dede gibi, ciddî ciddî oyuncak bebeğini sevmemi istiyordu. Doğrusu bu oyun biraz değişik geldi bana. Çocuk, henüz dede olmadan dedeliğin düşüncesini taşıyordu zihnime. O bebeğinin dedesiyle konuşmasının zevkini yaşarken, ben de dede gibi olmanın yükü altında eziliyordum.

Hayal sinema perdesi dedelik yaşayacağım günlere taşıdı beni. Ve çocuğun oyuncak bebeğini bir güzel sevdim. Kollarıma aldığım oyuncak bebek ve ona söylediğim sevgi sözleri, önce beni etkiledi. Kızım da memnun oldu bebeğine ilgiye.

Dedelik önce düşüncede yaşanır

İnsan, şöyle bir on beş, yirmi, otuz yıl sonrası hayatına hayalen bir bakıverse, neler neler dikkatini çekecek kim bilir.

Dede olmadan, dedelik düşüncelerini yaşadım neredeyse. Doğrusu şaşırmadın. Allah ömür verirse, dede olarak torun sevmeyi ve onlarla el ele gezmeyi, onlarla oyunlar oynamayı düşünüyorum. Çünkü şimdi çocuklarımla sonbahar, kış, ilkbahar, yaz gezilerini ihmal etmiyorum. Her mevsimin tadı çocuklarımla oldukça farklı. Anlıyorum ki, hayatın her halinde bir güzellik ciheti bulunuyor.

Baba olarak çocuklarla gezmek ne kadar güzel bir duygu ise, dede olarak torunlarla gezmek de en az onun kadar güzeldir.

Değil mi dedeler?

06.01.2007

E-Posta: [email protected]


 
Sayfa Başı  Yazıcıya uyarla  Arkadaşıma gönder  Geri


Önceki Yazıları

  (23.12.2006) - Kazanç ve mutluluk ilişkisi

  (16.12.2006) - Nasip, kısmet

  (09.12.2006) - ‘Aferin’ler

  (02.12.2006) - Biz ve onlar

  (25.11.2006) - Güçlü ve zayıf yönler

  (18.11.2006) - Yorumunuz, içinde bulunduğunuz şartlara bağlıdır

  (11.11.2006) - Kendinize yardımcı olun!

  (04.11.2006) - Çocuk yetiştirenlerin dikkatine...

  (31.10.2006) - “Bana yardım edin” mesajı

  (21.10.2006) - Hayat ‘onlar’la anlamlı

 

Bütün yazılar

YAZARLAR

  Abdil YILDIRIM

  Abdurrahman ŞEN

  Ali FERŞADOĞLU

  Ali OKTAY

  Cevat ÇAKIR

  Cevher İLHAN

  Davut ŞAHİN

  Faruk ÇAKIR

  Gökçe OK

  Habib FİDAN

  Hakan YALMAN

  Halil USLU

  Hasan GÜNEŞ

  Hasan YÜKSELTEN

  Hülya KARTAL

  Hüseyin EREN

  Hüseyin GÜLTEKİN

  Hüseyin YILMAZ

  Kazım GÜLEÇYÜZ

  M. Ali KAYA

  M. Latif SALİHOĞLU

  Mahmut NEDİM

  Mehmet KARA

  Meryem TORTUK

  Metin KARABAŞOĞLU

  Mikail YAPRAK

  Murat ÇETİN

  Murat ÇİFTKAYA

  Mustafa ÖZCAN

  Nejat EREN

  Nimetullah AKAY

  Raşit YÜCEL

  S. Bahaddin YAŞAR

  Saadet Bayri FİDAN

  Sami CEBECİ

  Sena DEMİR

  Serdar MURAT

  Süleyman KÖSMENE

  Vehbi HORASANLI

  Yasemin GÜLEÇYÜZ

  Yasemin Uçal ABDULLAH

  Yeni Asyadan Size

  Zafer AKGÜL

  Zeynep GÜVENÇ

  Ümit ŞİMŞEK

  İslam YAŞAR

  İsmail BERK

  Şaban DÖĞEN


 Son Dakika Haberleri

Kadın ve Aile Dergisi Çocuk Dergisi Gençlik Dergisi Fikir Dergisi
Ana Sayfa | Dünya | Haberler | Görüş | Lahika | Basından Seçmeler | Yazarlar
Copyright YeniAsya 2004