Özellikle siyasî atmosferin yüksek olduğu dönemlerde, kimi zihniyetler, bazen cehaletlerinin, bazen de kasıt eseri olarak Nur hareketini, olmadığı şekilde gösteriyorlar. Nur hareketini tanımak isteyenlerin dikkate alması gereken hususlar vardır. Aşağıda bazılarını sıralayacağımız ve psiko-sosyolojinin de tasdik ettiği bu prensiplerle herkes Nur Talebelerini tanıyabilir. Nur Talebelerinin özellikleri şöyledir:
* Manevî ve modern ilimleri harmanlayarak İslâmiyetin esaslarını ispat eden; günümüzdeki Kur’ân ve Sünnet ölçülerini veren Risâle-i Nur’u okumak, özümsemek ve neşrine çalışmak.
* Önce nefsini muhatap almak ve terbiye etmek.1
* İmandan sonra en fazla takva ve amel-i salihi esas tutmak. (Takva, menhiyattan ve günahlardan uzak kalmak; amel-i salih ise, emir dairesinde hareket etmek ve hayrat kazanmaktır.) 2
* Vazife-i İlâhiyeye (Allah’ın işine) karışmamak. (Yani, hizmette çalışmak, ancak, sonuç almanın kendi vazifesi olmadığını bilmek.)
* Nur mesleğinin esası ihlâs sırrına dayanır. İhlâs Risâlesinin düsturlarını her vakit göz önünde bulundurmak.3 İhlâs, İktisat Lem’alarını ve bazan Hücumat-ı Sitte’yi bir arada okumak.
* Îman ve Kur’ân hizmetini maddî ve mânevî hiçbir makama basamak yapmamak; 4 ücreti Allah’tan beklemek. Hatta, insanların iltifatlarını dahi istememek.5
* Hedef dünyayı değil, ahireti kazanmaktır.
* Risâleleri kendi malı ve telifi gibi hissedip sahip çıkmak ve hayatının en önemli vazifesi onun neşir hizmeti bilmek.6
* Risâlelerin neşrine ciddî çalışmakla beraber, beş farz namazını edâ etmek, yedi kebâiri işlememek.
* Benlik, enaniyet, şan, şeref, gösteriş ve makam peşinde koşmamak;7 enaniyetini yok etmek.
* Risâle-i Nur mesleğinin uhuvvet / kardeşlik olduğunu; peder ile evlât, şeyh ile mürid arasındaki vasıta olmadığını bilmek.8
* “Acz, fakr, şefkat ve tefekkürü” esas alarak hareket etmek.9
* İhlâs-ı tammeden sonra en büyük esas, sebat ve metanettir.10
* Hakkı müdafaa için bile olsa, kuvvet kullanmanın zulme sebebiyet vereceğini hatırdan çıkarmamak.11 Dahilde asla maddî güç kullanmamak.
* Cihad-ı maneviyi (ilim, fikir, ibadet, ihlâs, zikir, tebliğ ve irşadı) esas almak. Yegâne kuvvet, İslâmın kesin aklî, mantıkî ve ilmî delilleridir.12
* Müsbet hareket etmek, yani, kendi mesleğinin muhabbetiyle hareket etmek. Başka cemaat ve kişilere düşmanlık etmemek veya onları eksik göstermeye çalışmamak. Hangi cemaat, meslek ve meşrepte olursa olsun, İslâm dairesi içinde olan herkese karşı uhuvveti hissetmek, sevgi ve saygı duymak. Ehl-i hak ve ehl-i imanla ittifak etmek. Hizmet ehl-i ile rekabet etmemek.13
* Tarafgir davranmamak, daima haktan yana olmak.
* Hizmet-i Kur’âniyede bulunan kardeşlerini tenkit etmemek; yalnızca noksanını tamamlamak, kusurunu örtmek, ihtiyacına ve vazifesine yardım etmek.14 En müthiş maraz ve musibet olan cerbeze (gerçekleri saptırma) ve gurura dayanan tenkitten uzak kalmak.15 (Mihenge / ölçüye vurmak ayrı, tenkit ayrıdır.)
(Yarın devam edelim)
Dipnotlar: 1- Sözler, s. 11.; 2- Kastamonu Lâhikası, s. 106.; 3- Kastamonu Lâhikası, s. 183.; 4- Emirdağ Lâhikası-1, s. 73-74.; 5- Lem’alar, s. 144. 6- Mektubat, s. 329.; 7- Lem’alar, s. 159-160.; 8- Lem’alar, s. 156.; 9- Lem’alar, s. 96.; 10- Kastamonu Lâhikası, s. 187. 11- Lem’âlar, s. 165-166.; 12- Hutbe-i Şâmiye, s. 99.; 13- Lem’alar, s. 145-146.; 14- Lem’alar, 164-165.; 15- Hutbe-i Şamiye, s. 147.
10.03.2009
E-Posta:
[email protected] [email protected]
|
