Zikir, sadece insanın yaptığı bir ibadet değildir. Yüce Allah’ın yarattığı bütün canlılar kendi lisanlarıyla Rablerini zikrederler. Şu kocaman kâinattaki mevcudat kendi lisanı haliyle her daim hiç durmadan Allah’ı zikretmektedir. Arz ve sema ehli yaratıcısı olan Hâlık’ını zikretmekten bir an bile olsun geri durmazlar. Âlemlerin Rabbi olan Yüce Allah, mevcudattaki yarattığı bütün canlılara kendisini zikretme ve övme iradesini yüklemiştir. Allah’ın yeryüzündeki halifesi olan insandan en küçük bir sineğe kadar yaratılan bütün canlılar Rablerini kendi lisanlarıyla zikredip hamd-ü sena ederler.

Kur’ân-ı Kerîm’in en belâgatli tefsir kitaplarından olan Risale-i Nur, kâinattaki canlıların Allah’ı zikretmesi hususunda çok detaylı bilgiler aktarır.   Otuz Üçüncü Söz On Üçüncü Pencerede Üstad Hazretleri kâinatın Allah’ı zikretmesini şu derunî sözlerle anlatır: 

‘’Hiçbir şey yoktur ki, O’nu övüp, O’nu tesbih etmesin. (İsra Sûresi 44)’’ sırrınca, her şey lisan-ı mahsusuyla Hâlık’ını yad eder, takdis eder. Evet, bütün mevcudatın lisan-ı hâl ve kal ile ettiği tesbihat, bir tek Zât-ı Mukaddesin vücudunu gösteriyor. Evet, fıtratın şehadeti reddedilmez. Delâlet-i hal ise, hususan çok cihetlerle gelse, şüphe getirmez. Bak, hadsiz fıtrî şahadeti tazammun eden ve nihayetsiz tarzlarda lisan-ı hâl ile delâlet eden ve mütedahil daireler gibi bir tek merkeze bakan şu mevcudatın muntazam suretleri, her biri birer dildir ve mevzun heyetleri, her biri birer lisan-ı şahadettir ve mükemmel hayatları, her biri birer lisan-ı tesbihtir ki, Yirmi Dördüncü Sözde kat’î ispat edildiği gibi, o bütün dillerle pek zâhir bir surette tesbihatları ve tahiyyâtları ve bir tek Mukaddes Zâta şehadetleri, ziya güneşi gösterdiği gibi, bir Zât-ı Vâcibü’l-Vücud’u gösterir ve kemâl-i ulûhiyetine delâlet eder.”1

Bitkilerden hayvanlara insanlardan meleklere yıldızlardan bakterilere kadar yaratılan kâinat ehli, kalbin hiç durmadan atışı gibi sürekli ya Rahman ya Rahim sesleriyle arşı alayı titretmektedir. Bir kedinin miyavlamasında veya bir arının vızıltısında Ya Rahman Ya Rahim nidalarını işitebilen kalp gözü açık olan insanlar bu hakikatı görmektedirler.

Hayvanların Allah’ın görevli memurları olduklarından bahseden ve her bir canlının hayat-ı dünyevîde vazife ve sorumluluğunun olduğunu aktaran Üstad Hazretleri bu hakikatı şöyle dile getirir: 

“Evet, her bir çiçek, her bir meyve, her bir ot, hatta her bir hayvan, her bir ağaç, birer mühr-ü Ehadiyet ve birer sikke-i Samediyet olduklarını ve bulundukları mekân ise, bir mektup sûretini alması cihetiyle her biri bir imza şeklini alır, o mekânın kâtibini gösteriyor...”2

Son olarak, Üstad Hazretleri kedilerin de Allah’ı zikrettiklerini bizzat yaşadığı sahih bir hadiseye dayanarak şu şekilde anlatır: 

“... Bu bereketler, ya yanıma gelen hâlis dostlarıma ihsandır veya hizmet-i Kur’âniyeye bir ikramdır; veya iktisadın bereketli bir menfaatidir; veyahut, “Yâ Rahîm, yâ Rahîm” ile zikreden ve yanımda bulunan dört kedinin rızıklarıdır ki, bereket sûretinde gelir, ben de ondan istifade ederim. Evet, hazin mırmırlarını dinlesen, “Yâ Rahîm, yâ Rahîm” çektiklerini anlarsın...”3

Dipnotlar:  

1- Risale-i Nur Külliyatı, Sözler, 33. Söz, 13. Pencere, sayfa 1080, Yeni Asya Neşriyat.

2- Risale-i Nur Külliyatı, Lem’alar, 30. Lema, 3. İşaret, sayfa 897, Yeni Asya Neşriyat.

3- Risale-i Nur Külliyatı, Mektubat, 16. Mektup, sayfa 112, Yeni Asya Neşriyat.